"Gözlerine bin defa bakmamaya yemin etsem de, her seferinde yeminimi bozacak kadar güzel baktın jina min."
-Baran Cihanbeyli
Doğudan, Mezopotamyanın tam kalbine kadar uzanan bir aşk hikayesi. Zor ama etkileyici, bir o kadar da sevginin gücünü göster...
~~ Evliliğimin üzerinden 1 hafta geçmişti neredeyse. Bu süre zarfında mecbur olmadıkça baran ağayla konuşmamıştık bile. İlk günlerde iyi olduğunu düşündüğüm adam yüzüme bile bakmıyordu. Acaba birşey mi yapmıştım? Geceleri geç saate kadar şirkette kalıp çalışıyor, gündüzleri ise ben görmeden çıkıyordu. Belkide çok işleri vardır kötü düşünmemeliydim. Ya da yeterince polyanalık yapıp iyi düşünmemeliydim.
Sabah uyandığımda kemiklerimde feci derecede bir sızlama vardı. Dün gece uyuyamamış duş almıştım, saçımı kurutmadan uyumuştum ve sanırım şifayı kapıyordum. Dün gece saat 02:00 olmasına rağmen baran ağa yine ve yine gelmemişti. Sabah uyandığımda yanım da uyurken bulmuştum onu. Saat kaçta gelmişti görmemiştim ama geç saatte geldiği aşikardı. Ben üzerimi değiştirene kadar baran ağa da giyinmiş hatta aşağı inmişti bile. Her yerim ağrıdığı için yavaş hareket ediyordum.
Üzerime beyaz triko uzun bir elbise altıma da aynı renkten babetlerimi geçirmiştim. Saçlarımı doğal halinde yan tarafa atıp, beyaz ve renkli desenli bir bandana takmıştım. Biraz üşüttüğüm için ince yazlık bir hırka üzerime almıştım. Son olarak her zaman ki rujumdan ve kokumdan sıkmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Baran Ağa'nın beni beklemeden aşağıya inmesi sinirimi bozmuştu doğrusu. Böyle yaparak Piroz hanımın ağzına laf vermekten başka bişey yapmıyordu. Evet biliyorum biz severek isteyerek evlenmemiştik ama bunu ikide bir herkese hatırlatıp gözlerine koymamıza gerek yoktu. Üstelik bir nasılsın bile dememişti. Derdi neydi Allah aşkına?
Daha fazla düşünüp moralimi bozmamak adına aşağıya inmek için odadan çıktım.
Bahçeye indiğimde herkes kahvaltıya oturmuştu. Baranı göremiyordum sadece. Acaba neredeydi?
"Rojbaş herkese." Diyerek gülümsedim.
"Rojbaş kızım."
"Baran niye erkenden çıktı gelin bir fikrin var mıdır?"
Piroz hanımın sorduğu soruya ne cevap vereceğimi bilmiyordum.
"Şirkete gitti sanırım."
"Vah vah! Daha kocasından haberi yoktur."
"Piroz hanım fazla sesin çıkıyor haberin ola."
"Bişey demedim ağam. Ben iyiliği için söylemiştim oysa ki."
Tadım kaçmıştı işte. Sofradan sadece iki üç dometes yiyerek kalkmıştım. Erkekler de konaktan çıkınca çalışanlar masayı toplamışlar, bizlerde bahçede sedirde oturmuştuk. Herkes bişeyler konuşuyordu ama ben duymuyordum. Aklım bambaşka bir yerdeydi! İyice Piroz hanım bana bulaşmaya başlamıştı. Sağolsun Baran Ağa çok güzel laf vermişti Piroz hanım'ın diline. Vücuduma giren keskin ağrı, yüzümü buruşturmama sebep olmuştu. Hiçbişey yetmezmiş gibi birde regl oluyordum. Bugün olmam lazımdı hatta. Lavaboya gidip baksam iyi olurdu.
