Special Kitty/Hyunlix✓

14

Merhabalar!

Sizlere teşekkür ediyorum 800 okunmaya ulaştık. İlk bu kurguyu yazarken okunmaz diye düşünmüştüm ama okunuyor. Bol bol sevgimi gönderiyorum size ✿♡

İyi okumalar!
~~~~~~

Hyunjin kalktığında ter içinde uyanmıştı. Hemen kalkıp bütün evi kontrol etmişti. Ama Felix'i bulamayınca yatağına girip ağlamaya başlamıştı.

Felix yine gelmemişti. Hyunjin zor aldığı nefesleri ile Felix'in adını sayıklıyordu. Kalbinde hissettiği acı Felix'in yaşadığını gösteriyordu.

Hyunjin bunun için biraz sevinirken yeniden acıyan kalbi ile yatakta 2 büklüm olmuştu. Felix şuan her neredeyse çok acı çekiyordu.

_

Chan uyanan Felix'i görünce sevinçle ayağa kalkmış ve doktoru çağırmıştı. Felix 3 haftanın sonunda komadan uyanmıştı.

"Doktor! Felix uyandı!"

Doktor odaya geldiğinde inanamayarak Felix'e bakıyordu. Yaralarından sonra yaşayacağını düşünememişlerdi.

"Mucize gibi! Daha önce bu kadar yara alıp ölmeyen kedi görmedim!"

"Doktor size söylediğim gibi o normal kedi değil safkan. Bunu o minik beyninize sokun"

Chan, Hyunjin'e süpriz yapacaktı. Felix'i kurtardığını kimse bilmiyordu. O gün tesadüfen Felix'i kaza yaparken görmeseydi belki Felix, bebeği ile ölecekti.

Chan doktorun rahatça Felix'i kontrol etmesi için odadan çıkmıştı. Dışarı çıktığında telefonunu eline aldı ve Hyunjin'i aradı.

"Ne var Chan hyung?"

"....... Hastanesine hemen gel iyi değilim"

"Minho hyung gelse?"

"Hyunjin özel olarak senin gelmeni istiyorum, lütfen"

"Off tamam ama çok kötü bir durum değil ise seni boğarım"

Hyunjin telefonu yüzüne kapattığında Chan gülümseyerek Felix'in odasına bakmaya başlamıştı.

"Hyung olmak bunu gerektirir"

_

Hyunjin hızla Chan'ın dediği hastaneye geldiğinde girişte Chan'ı görmüştü.

"Hani acil durumdu?"

"Benimle gel"

Chan kendisini sürüklemeye başlayınca Hyunjin oflayarak peşinden gidiyordu. Yoğun bakım odasının önünde durunca Hyunjin dikkatle pencereden içeriye bakmıştı.

Yine rüya gördüğünü düşünüyordu. Chan'ın onu çimdiklemesi ile sıçramıştı Hyunjin.

"Felix gerçek bak, bebeğiniz ile orada yatıyor"

"Eğer rüya ise seni yumruklamaktan çekinmem"

"Rüya değil işte gerizekalı. Sedyede yatıyor Felix"

"Onu görebilirmiyim?"

"Doktora sorman gerekiyor"

Hyunjin odadan çıkan doktoru gördüğünde hızlıca yanına gitmişti.

"Doktor bey eşimi görebilirmiyim?"

"Eşinizmi?"

"Evet karnında benim bebeğim var"

"Benimle gelin lütfen"

Hyunjin hızlı atan kalbi ile doktoru takip ediyordu. Doktorun verdiği kıyafetleri giyindiğinde hızla odaya girmişti.

Felix'i görünce dolan gözleri ile ağlamamaya çalışıyordu. Yavaşça yanına yaklaştığında yanındaki koltuğa oturmuştu.

Felix yanında duran elini tutup, üstüne bir öpücük kondurdu. Ağlamamaya çalışırken gözleri belirgin olan karnına kaymıştı.

Felix'in elini bırakıp ellerini karnına koymuştu. Yavaşça okşarken gözlerinden akan yaşlara engel olamamıştı. Bebeğini hissedebiliyordu.

"Beni gerçekten seviyormusun Hyunjin baba?"

Hyunjin ilk başta odayı arasada rüyasında gördüğü sese benzediği için Felix'in karnına bakmaya başlamıştı.

"Çocuğumu tabiki seviyorum"

"Vay be, Felix babam milyon saatte anlamıştı beni. Ama sen saniyesinde Felix babamın karnına baktın. Akıllısın"

"Hah! Şuna bak! Daha babanın karnından çıkmadın bana laf atıyorsun. Yaramaz çocuk"

"Sende ağlama! Ağlayınca babam uyanmıyor ya!"

"Küçücük aklınla banamı karışıyorsun sen!"

"Benim aklım küçük değil!"

"Hmm öyledir"

"Hyunjin baba doğunca ilk işim o uzun saçlarını tek tek kopartmak olucak"

"Susta baban ile ilgileneyim"

Hyunjin duran ağlaması ile zar zor gülümsemiş ve elini Felix'in saçlarına koymuştu. Narince Felix'in saçlarını okşuyordu.

"Kıskandım"

"Öhm öhm gözlerini kapat bebeğim"

"Öpüceğini bilmiyorum sanki! Neyse öp bakalım ben gözlerimi kapattım"
____

Ama nasıl fake attım. Ehehehe bebişimizin her şeyden haberi var.