Beyaz Bir Sayfa

'Sakin' Bir Noel Tatili

"YÜCE MERLİN AŞKINA! BİZE ANLATMADIĞIN BAŞKA BİR ŞEY VAR MI HARRY?!"

Harry, Ron ve Hermione Noel Tatili için evlerine dönmek üzere trene binmişlerdi. Aslında Harry Sirius, Remus veyahut Severus ile cisimlenebilirdi. Ama istemedi. Arkadaşlarının gerçekleri öğrenme zamanı gelmişti. Ron ve Hermione ile birlikte oturdukları kompartımanda bir yandan aldıkları çerezleri yerken, bir yandan da onlara alıştıra alıştıra olanları anlattı.

Ron ve Hermione hikaye boyuca yani yaklaşık iki saat tek kelime bile etmemişlerdi. Harry onların şoka girdiğinden endişelenmeye başlamışken Herm'in ani bağırtısıyla sıçradı. Resmen korkmuştu. O, Harry Potter Snape, yüce Kartal, Sağ Kalan Çocuk (...) şuan korkudan bembeyaz olmuştu. Lanet olsun! Hermione gerçek bir Gryffindor kızıydı. Yüzü boynundaki atkıyla yarışmak istercesine kızarıyordu. Gözlerinden ateş fışkırabileceğinden şüpheleniyordu Harry.

Ron da şaşkındı ama Hermione'nin siniri yanında o sönmek zorunda kalmıştı. Hermione derin derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışırken üç genç de kompartımana sessizlik büyüsü yaptıkları için şükretmişlerdi.

Harry, arkadaşlarının biraz sakinleştiğini düşündüğünde elini saçlarından geçirdi. Gözlüğünü çıkardı ve yüzünü ovuşturup geri taktı. Yorgun bir sesle konuştu.

"Evet, artık olanları biliyorsunuz"

"Harry, tüm bunları bizden nasıl saklarsın! Dile kolay dört yıl! Biz senin hep yanındaydık. Ateş Kadehi'nden adın çıktığında bile ne olursa olsun, sana inanırken de hatalıyken de yardım ettik. Biz kardeşiz. Lanet olsun! Üçümüz de insanız. Hata yapabiliriz! Özür dileriz! Ama yine de birbirimize güvenmeye devam ederiz. Bizi Altın Üçlü yapan şey budur. Birbirimize olan sevgimiz ve sadakatimiz"

Harry'nin gözleri dolmuştu. Bu konuşmayı yapanın Ron olması onu ayrı bir şaşırtmıştı.

"Özür dilerim. Ben... Ben nasıl anlatacağımı bilemedim. Ne zaman anlatma kararı alsam bir şey oldu ve yapamadım. Sonra Amelia bizi terk etti. Şimdi anlıyorum haklı sebepleri olduğunu. Kabul etmek zordu ama sonunda kabullendim. O da sadece 13 yaşındaydı. Ben tüm çabamla Regulus'a odaklanmıştım. Başıma gelecekleri önemsemiyordum. Ama Amelia'nın annesi babası vardı. Sirius kaçtığı zaman bize saldırmasından değil, ailesinin de olaya bulaşmasından korktu. Ama ben bunu kabul edemiyordum ve Amelia bile terk ettiyse, size anlattığımda tamamen korkacağınızı düşündüm"

Hermione ona baktı bir süre...

"Onu seviyorsun değil mi?" Pat diye sormasıyla Harry anlamadı.

"Anlamadım?"

Hermione anlayışla gülümseyip tekrarladı.

"Amelia'yı üç yıldır affetmedin. Çünkü sizi değil, seni terk etmesine kırıldın. Bu sene boyunca ona kötü davrandın çünkü onunla tekrar yakınlaşmak istemedin. Onu seviyorsun, değil mi Harry?"

Harry kocaman gözlerle bakakaldı ona.

"Bilmiyorum" diyebildi anca.

Ron zorla konuştu.

"Tamam şimdi benim beynim biraz yavaş çalışıyor. Yanlışım varsa düzeltin. Sirius'un kardeşi, Regulus yaşıyor. Sen Black'lerin efsanesindeki Kartal'sın. Hortkuluk topluyorsunuz. Regulus hortkuluklardan biriyle lanetlendi. Sihrini kaybederken sen ve Amelia bir iksir yaptınız ve ona takviye verdiniz. Amelia'nın gitmesiyle iksir bozuldu ve artık işe yaramaz. Sen başka bir çözüm buldun. Sihirli çekirdeğindeki çatlağı tedavi ederek yeni bir çekirdek oluşmasını sağlayacaksınız. Bunun için gereken özleri buldunuz ve bu tatilde iksir tamamlanacak. Malfoy ile arkadaşsın ki bu da onu yüzlerce vampirin ortasından kurtarmanla oldu. Malfoylar aydınlık tarafta. Bu tatilde Malfoylar, Regulus ve sen başka birer hortkuluk bulacaksınız sonrasında da herkes gerçekleri öğrenecek"

Harry gülümsedi ve

"Aynen öyle!" diyerek onayladı.

Ron kendini koltuğa fırlattı ve mırıldandı

"Şaka gibi..."

Harry dalgayla karışık cevapladı.

"Dört buçuk yıl olduğu halde ben inanmakta zorlanıyorum dostum. Senin bir saatte inanıp kavramanı bekleyemem"

Hermione hevesle ona bakınca

"Efendim Mione?" dedi.

"Harry, şey. Bize kanatlarını gösterir misiiiin???" Dedi yapabileceği en tatlı ses ve suratla.

Harry bir an kompartımana baktı ve elini kaldırıp hafifçe salladı. Kompartıman genişledi.

Ron ve Hermione'nin gözleri de öyle...

Sonra Harry ayağa kalktı ve ufak bir sesle kanatları çıktı.

Ron ayağa kalktı. Harry'nin yeşil gözlerinde beliren altın rengine baktı hayranlıkla. Sonra kanatlara... Emin olamaz bir şekilde elini kaldırdı ve sordu

"Dokunabilir miyim?"

Harry yumuşak bir sesle "Tabi ki" dedi. Mione de hemen kalktı ve yanlarına yaklaştı.

Bir süre sonra kanatlarını içine çekti ve sırtı yırtılan cüppesini bir el hareketiyle tamir etti.

"Merlin... Asasız büyüyü böyle sakince yapman...Sihirsel Eğitim Ekibi'ne ders verirken de yapıyordun ama çok az yaptın. İnanılmaz. Bu arada demek Malfoy ile arkadaş olduğun için Sihirsel Eğitim Ekibi'ne girip senden ders almasına izin verdin"

Harry Ron'u onayladı. Kapıyı tıklatan kişiyi duyduklarında sessizlik büyüsünü iptal etti ve kapının kilidini açtı. İçeriye Amelia girdi. Hava serin olduğundan üstüne bir hırka giymişti. Dalgalı saçlarını salmıştı. Ela gözleri parlıyorken sordu

"Bitti mi konuşmanız?"

Hermione onu onayladı. Sonra elinden tutup yanına çekti. Amelia oturunca kompartımanın kapısını kilitleyip sessizlik büyüsünü yeniledi Harry.

"Siz gerçekten inanılmazsınız. Amelia... Bunlar gerçekten... Şok edici! MERLİN AŞKINA BİZ İNANAMAZKEN SİRİUS'U NASIL İKNA EDECEKSİNİZ"

Ron anlaşılan sonunda patlama kararı almıştı. Gecikmeli tepkisi Herm'in gülmesine sebep oldu.

"E-eh! İşte orada siz de devreye giriyorsunuz kardeşim."

Harry'nin söylediği söz üzerine Ron ağlamaklı bir homurdanma çıkardı.

"Çok sakin bir Noel Tatili olacak desenize"

Tüm kompartıman kahkahaya boğulunca Ron da onlara katıldı.

Harry gülüşünü yavaşça durdurdu ve Amelia'nın neşeli yüzüne baktı.

O an anladı ve kabul etti. Mione haklıydı.

Hermione onun kızaran yanaklarına baktı ve içinden konuştu

'Biliyordum!'