Gevallen voor Em

Eerste schooldag (E)

POV Emma

*RIIIIIIIIIIIIIING*

Ugh. Wat een verschrikkelijk geluid is dat toch, die stomme schoolbel. De eerste dag van mijn laatste schooljaar. Hoe gênant is dit eigenlijk. Ik ben achttien en zit nog steeds mijn tijd te verdoen op de schoolbanken. Ge-Wel-Dig, not....

Studenten haasten zich naar binnen, ze rennen allemaal alsof hun leven er vanaf hangt. Precies of ze zouden doodvallen wanneer ze te laat door de deur van hun klas lopen. Niets voor mij, dat rennen om op tijd te komen. Zo vermoeiend. Ik slenter richting de poort van mijn school en leun tegen de met vuurrood baksteen gebouwde muur.  Mijn hand zakt in mijn broekzak, een pakje sigaretten komt tevoorschijn. Ik neem er eentje uit en steek 'm op. Ik ga toch echt wel eerst eentje roken hoor. De tweede bel zal elk ogenblik afgaan wanneer een mooie blonde vrouw richting de poort holt. Zou dat een nieuwe studente zijn? Wauw, zij is HOT. Perfecte lichaam, vriendelijk gezichtje. Als zij een nieuwe leerlinge is, wil ik in haar klas zitten. Ze merkt me op, stopt met hollen, staart even naar me en komt dan richting mij gewandeld. 

"Moet jij niet in de les zitten?" Oh wauw, wat een bummer. Student of niet, zij is echt wel een van die mensen...

"Ben jij ervan op de hoogte dat roken niet toegelaten is op het grondgebied van de school?" Gaat ze verder met een betoverende lach op haar gezicht. De rook komende van mijn sigaret blokkeert mijn zicht een beetje, dus ik kan niet alles even duidelijk zien. Dit is hopelijk voor haar ook het geval, iemand met zo een ingesteldheid zal niet snel in mijn sociale kring opgenomen worden.

"En jij dan?" Antwoord ik met een sneer. 

"Trouwens, de tweede bel is nog niet gegaan." Ze negeert me. Zodra haar voet de vloer voorbij de deur raakt, galmt het irritante geluid van de tweede bel. O fuck. Nu ben ik te laat. Ik schraap m'n sigaret tegen de onderkant van m'n vans, gooi ze op de grond, stamp ze nog eens plat en wandel richting de klas. Ik klop op de deur die vrijwel meteen openzwaait. Een oudere, afgeleefde dame in grijs gehuld staat in de deuropening.

"Je bent te laat juffrouw jones" Ik baan me een weg naar binnen.

"Ik ben hier nu toch" Mompel ik al strompelend naar mijn bank.

"Ik zie er voor jou misschien oud uit, maar er is niets mis met mijn gehoor wist je dat? Ga niet te ver of wil je nablijven in je eerste week school?" Ik zet me in stilte neer op m'n stoel, haal m'n schetsboek boven en begin te tekenen. Mijn aandacht zit totaal niet bij wat die oude zaag te vertellen heeft.

"Juffrouw jones?...Juffrouw jones!... EMMA!" Ik schrik wakker uit mijn gedachte en kijk op. Mevrouw Wilson staat vlak voor me en ze ziet er niet gelukkig uit. Ze wijst naar het bord vooraan in het lokaal.

"Aangezien je toch zo goed aan het opletten bent, vind je het vast niet erg om de oplossing te geven van het vraagstuk dat op het bord staat, toch?" Haar ogen volgelopen met woede vergezeld van een vreemde grijns. Ik kijk even op en lees het vraagstuk in stilte.

"Waarom duurt het zo lang juffrouw jones? Dan toch niet zo aan het opletten?" Haar opmerking doet me een diepe zucht slaan.

"42" Zeg ik verveeld. Mevrouw Wilson kijkt me verwonderd, misschien zelfs licht geschrokken aan. Ik probeer mijn lach te onderdrukken wat een grote grijns op mijn gezicht teweeg brengt.

"hmm, juist" Ze laat het volume van haar stem zakken naar datzelfde niveau gebruikt door elke normale mens. 

"Je antwoord is juist, maar probeer vanaf nu toch maar gewoon op te letten"

Ik snap het probleem niet, ze wordt toch betaald per uur dat ze doet. Niet per oplettende leerling. En om eerlijk te zijn, het is geen rocketscience, het is wiskunde. Ze doet alsof haar leerstof zo moeilijk is, dat is het niet. Niets op deze school is moeilijk... school sucks.... Heel erg hard. Ik wou dat ik niet meer moest komen, maar ik heb een belofte gemaakt. ik heb mijn moeder belooft om af te studeren en niet te stoppen met school. Ondanks de vele mensen die denken dat ik het niet zal halen, probeer ik het toch!