Gevallen voor Em

Toets

POV NATASHA

Vandaag moet Emma haar toets inhalen. Ik hoop oprecht dat ze langskomt. Normaal zou ik er niet aan twijfelen, maar gezien ze gisteren voor mijn deur heeft gestaan, aanstalten maakte om binnen te komen en zich toch bedacht, begin ik te twijfelen. Ik maak me zorgen. Ze heeft de bijles niet echt nodig, ze is slim genoeg, dat was heel duidelijk. Het minste dat ze kon doen was me even laten weten dat ze er geen zin in had. Of binnenkomen en een babbeltje slaan, dat zou ook fijn geweest zijn. Samen wat chillen, praten over wat dan ook. Ik kreeg maandag het gevoel dat ze de bijles aangenaam vond, misschien vergis ik me.

Mijn nacht was aanmerkelijk korter dan anders, veel slaap is er niet aan te pas gekomen. Mijn hersenen draaide overuren, een ganse nacht denkend aan gisterenavond. Het etentje met Monica, het telefoontje met Becky, Emma die zich zo vreemd gedraagt. Ik maak me meer zorgen om haar dan ik zou moeten vanuit een leerkrachten rol. Ik denk dat ik haar leuk begin te vinden. Ze wekt alvast mijn interesse, meer dan zou mogen. Ze heeft iets aantrekkelijk, naast haar uiterlijk. Iets mysterieus en intrigerend. Dit is zo fout, er kan niets uit verder komen. Ze is mijn leerling, ik ben haar leerkracht. Het kan niet, het mag niet. Dit is zo moeilijk. Ik wil haar heel graag beter leren kennen, ik wil haar helpen, haar beschermen. We praten niet veel maar ze kan op een manier naar me kijken... Wanneer onze ogen elkaar ontmoeten, is het alsof alles rondom mij verdwijnt. Alsof we de enige twee op deze aardbol zijn. Wanneer ze me aanraakt rilt mijn ganse lichaam, op een goede manier. De drang om bij haar te zijn, om haar verhaal te horen, wordt als maar groter. Is dat waarom ik me niet op Monica kan concentreren? Op niemand anders kan concentreren? Ik kan aan niemand anders denken, ze loopt een ganse dag rondjes in mijn gedachten.

De lessen zijn gedaan, het schoolgebouw loopt stilaan leeg. Ik pak men spullen bij elkaar en ga richting het nablijf-lokaal. Wanneer ik binnenwandel stel ik vast dat Emma al plaats genomen heeft. Ik leg mijn spullen op het bureau vooraan en leg haar test ondersteboven voor haar neer. 

"Ik had niet verwacht je hier te zien" zeg ik op een toon die duidelijk maakt dat ik aangenaam verrast ben. Emma kijkt op met een blik dat teleurstelling weergeeft. Kan ze me het kwalijk nemen? Ze heeft me gisteren ook laten zitten.

"Ik wil niet falen voor mijn vakken, ik wil graag afstuderen en mijn diploma halen"

"Waar was je gi-" Emma laat me niet uitspreken.

"Ik zou graag aan mijn test beginnen, kan wel alle tijd gebruiken"

"Oké, succes" Mompel ik onder mijn adem. Ze draait haar blad om en start ijverig met het invullen van de vragen. Ik zet me neer achter het bureau en hou haar nauw in het oog, ik wil dat ze alles goed invult, maar mag mijn rol als leerkracht niet vergeten. Emma pent de antwoorden neer tegen een snelheid alsof iemand haar dwingt om binnen de tien minuten af te geven, alsof haar leven ervan afhangt. Ze kijkt niet een keer weg van haar blad tot ze klaar is. Ze staat plots recht, papier in haar hand, haar rugzak over een schouder gegooid en komt mijn richting uit.

"Ik ben klaar, alstublieft" zegt ze terwijl ze me de test overhandigt.

"Hoe is het gegaan?" Vraag ik, mijn ogen scannen snel alle vragen om te controleren dat ze alles beantwoord heeft.

"Cava" Murmelt ze, nog voor ik de kans heb om haar teug iets te vragen draait ze zich om en loopt ze weg. Er zit niemand anders in het lokaal vandaag. Dit is mijn kans. Ik hop van mijn stoel, zet het op een sprintje en kan Emma haar pols nog net grijpen om haar nadien zachtjes om te draaien zodat we oog in oog komen te staan.

"Kunnen we praten?" Probeer ik te eisen, het kost me alle moeite om zelfzeker over te komen en mijn zenuwen te verbergen.

"Waar wil je over praten?"