Gevallen voor Em

De Engelse toets missen (E)

POV Emma

Het geluid van de bel weerklinkt door de living en ik zie Will richting deur hollen. Heeft hij niet door dat de outfit die hij draagt niet echt een is om mensen te verwelkomen? Ik ga er niets van zeggen, kan tot grappige situaties leiden. Ik hoor de deur openzwaaien en herken die stem aan de andere kant van de deur. Mevrouw Devos. Wat doet zij hier nu? Zij is de laatste persoon die ik nu wil zien. Misschien is ze hier voor William, ze zal met hem op date willen. Ze kan onmogelijk weten dat ik hier ben. Dit maakt de situatie al een pak minder grappig, het is eerder beschamend aan het worden. Will kan af en toe té zelfzeker zijn, en dat in zijn huidige uitrusting. Het kan verkeerd overkomen. Als hij het gênant maakt, zit ik er mee voor de rest van het jaar. Dat weet hij nog niet, maar toch.

Ze zijn al even aan het keuvelen alvorens ik m'n naam hoor vallen. Ik ben niet zeker of ik het wel goed hoor tot Will mijn naam heel duidelijk benadrukt. Wat een weggever. Subtiel kan je het niet noemen maar het geeft me wel een kans om teken te doen dat hij niets mag zeggen over mij. Ik glip voorbij hem en ren naar boven, moest ze dan binnenkomen, ziet ze me niet zitten. Eens ik boven aan de trap ben kijk ik nog even naar de deur, Mevrouw Devos staat nog steeds buiten. Volgens mij ben ik ervan af, ik slenter verder richting m'n kamer en val op m'n bed.

Geklop op mijn deur trekt mijn aandacht.

"Ja?"

"Ik ben het, mag ik binnenkomen?"

"Ja natuurlijk Will" Mijn deur zwaait open en Will komt naast me op bed zitten.

"Wil je me even uitleggen waarover dat ging?"

"Wat bedoel je net?"

"Em, komaan. Jullie waren op de barbecue aan het praten. Het zag er toen heel gezellig uit tussen jullie. Ineens verdwijn jij die avond, en zij ook. Dan sta je aan mijn deur met blauwe plekken door je gevecht en plots komt zij tevoorschijn om te kijken of jij oké bent? Wat is er gaande? Hoe kennen jullie elkaar?" Ik laat een diepe zucht, ik moet Will vertellen hoe het zit, hij gaat vragen blijven stellen vrees ik. En hij verdient wat duidelijkheid.

"Oké, niet panikeren" Will knikt

"Dat was Mevrouw Devos, Natasha Devos. Ze is mijn leerkracht"

"Oh... Dus je kent haar van school?"

"Ja, ze is mijn mentor en leerkracht Engels."

"Je leerkracht?"

"Ja. Al heb ik geen idee hoe ze in mijn privéleven is gerold. Ik weet niet hoe ze van de feestjes enzo weet"

"Dat kan ik voor jou wel beantwoorden... Ze is Becky haar beste vriendin" Ik kijk hem wat verward aan.

"Wacht, jouw Becky? Als in je ex?"

"Ja, die ene waar ik je over verteld heb. Die vrouw waar ze altijd bij staat is mijn ex. Ik zag hen een tijdje geleden in de club en heb hen uitgenodigd" We laten het beide even inzinken. Heel wat puzzelstukjes vallen nu in elkaar.

"Dus mijn nieuwe leerkracht en mentor is de beste vriendin van jouw ex, die af en toe nog langs komt en nu haar beste vriendin ook meebrengt?" Will knikt bevestigend, mijn samenvatting was duidelijk.

"Dat wil ook zeggen dat ik haar vaker na school ga zien?"

"Uhu" We zitten beide weer even in stilte te bezinnen over de nieuwe informatie die we net gedeeld hebben.

"Moet je verder nog iets vertellen?" Ik probeer uit te zoeken waar hij het net over heeft maar faal in mijn opzet.

"Wat bedoel je?"

"Ems, wanneer je over haar praat worden je ogen zo groot, krijgen je wangen een kleurtje en schieten die mondhoeken spontaan in de lucht. Je kan niet naast die glinstertjes kijken. Je hele houding, je ganse vibe verandert als je over haar praat." Ik schud mijn hoofd gretig om mijn ontkenning duidelijk over te brengen maar krijg een grote grijns terug.