Yunan Tanrısı | bxb | Texting

35

Baran dizini heyecanla titretirken bir yandan da önünden geçen insanların içinde onu arıyordu. Kim olduğunu öğrendikten sonra bir şeyler yapmak daha kolay olur olmuştu.  Hangi üniversitede okuduğunu öğrenmiş ve ona sürpriz yapmak için çıkış saatinde fakülte binasının önünde onu beklemeye başlamıştı. Onu böyle habersiz görmek Utku'yu mutlu eder miydi bilmiyordu ama birkaç gece önce sahilde paylaştıkları geceden sonra rahatsız olmamasını umut ediyordu. 

Utku soğuktu. Ama soğukluğu bile onu ısıtmaya yetiyordu.

Üniversite için Ankara'ya gitme planları vardı ama bu planlar Utku'nun Antalya'da okuyor olmasından önceydi. Artık Antalya dışına adım atması imkansızdı. Ondan daha fazla uzak kalmak istemiyordu.

Eskitme kotu ve açık renk tişörtüyle görüş açısına Çağatay girdi. Yanında da baştan sona beyaz giymiş Utku vardı. Çağatay'la gözleri buluştuğunda Çağatay birkaç saniye boş boş bakıp onu tanıdığında kaşlarını çattı ve yanındaki Utku'yu dürtüp onun olduğu tarafı gösterdi. Utku onun gösterdiği yere baktı ve yabancı insanlar arasından işaret ettiği kişiyi buldu.

Gözleri buluştuğunda gülümsemese de yüzünde rahatsız olduğunu gösteren bir ifade yoktu. Gözlerini ondan çekmeden Çağatay'a bir şeyler söyledi. Çağatay kısaca kafasını sallayıp onun tersi yönde uzaklaşmaya başlarken Utku sakin adımlarla yanına adımladı.

Karşı karşıya geldiklerinde bakışlarını kısaca yüzünde dolaştırdı ve yumuşayan ifadesiyle konuştu.

"Okulumu nereden öğrendin?"

Baran omuz silkip "Antalya'da çok fazla seçenek yok zaten." dedi "Bulmak zor olmadı."

"Bayburt mu burası?" sessizce güldü "Yalan söyleme."

"Ablamdan öğrendim." 

Utku'nun gülümsemesi yüzünde solacak gibi olsa da toparladı ve duymamış gibi Baran'ın kapüşonundan tutup peşinden sürüklemeye başladı.

"Bugün kütüphaneye gidecektim ben de. Beraber gidelim."

Baran oflayınca Utku arkasından hafifçe ittirdi.

"Oflama. Sen de ders çalış biraz. Bu ders çalışmayla mı kazanacaksın Ankara'yı?"

Baran Utku'nun bunu nereden bildiğini sorgulamadı.

"Artık Antalya istiyorum." dediğinde Utku göz ucuyla ona bakıp omuz silki. 

"Bu çalışmayla Antalya'yı da kazanamazsın. Her halükarda çalışacaksın."

Bir an duraksayıp "Tamam," dedi sinsice sırıtıp "ama yapamadığım bütün soruları sana sorarım."

Utku kafasını sallayıp kabul etti. Baran da onun kabul ettiğini gördükten sonra o ana kadar sürüdüğü adımlarını heyecanla hızlandırdı.

Kütüphane oldukça kalabalık ama birkaç küçük fısıltıyı saymazlarsa sessizdi. 

4 kişilik masaların birine oturdular. Utku birkaç üniversite zımbırtısı çıkardıktan sonra Baran'a döndü. Onun boş boş oturduğunu gördüğünde kaşlarını çatıp "Hadi çıkar kitaplarını." dedi. O ana kadar Baran'ın yanında hiçbir şeyin olmadığını fark etmemişti. "Kitap yok mu yanında?"

Baran şirince sırıtarak "Yanımda sadece telefon var." dedi ve devam etti "Ama merak etme kütüphaneden bir kitap bulacağım." 

Utku'nun ters bakışları arasında kalktı ve kütüphanenin sınıflandırma bilgilerinin olduğu köşeye ilerledi. İstediği kitapların yerini öğrendikten sonra koskoca kütüphanede elleriyle koymuş gibi buldu ve sırıtarak masalarına döndü.

Utku onun yaklaştığını gördüğünde başını kitaptan kaldırdı ve masaya koyduğu kitaplara baktı. Kaşları anında çatıldı ve bakışlarını sırıtan Baran'a kaldırdı. "Ciddi misin?" dedi "Erkek üreme sistemi ansiklopedilerini mi topladın?"

Baran heyecanla başını salladı ve oturup birini açtı. "Felsefeci kendimizi tanıma ödevi verdi. Ben de buradan başlamaya karar verdim. Hazır senin gibi zeki biri de sorularıma cevap verecekken tam zamanı diye düşündüm." bakışları heyecanla parlıyordu. "İyi yapmış mıyım?"

 Utku derin bir nefes verip gözlerini bir saniyeliğine kapattı. "İyi yapmışsın."  

Baran gülümseyip önündeki kitabı okumaya başladı. Utku onun bu hallerine gülecek gibi olsa da toparlanıp dersine geri döndü.

Birikmiş 30 kadar bölümüm vardı hepsi bitti. Şimdi de derslerim çok yoğun olduğu için sık sık yazamıyorum. Her gün bölüm atamasam da kitabı yazmaya devam edeceğim. Sizi terk etmeyeceğim yani <3