Yunan Tanrısı | bxb | Texting

42

Sürpriz... Tabii asıl sürpriz bölüm değil bölüm sonu. Neyse spoiler vermeyeceğim okuyup görürsünüz. Sizi çok özledim bu arada. Umarım siz de beni özlemişsinizdir. <3

Yorumlarınızı bekliyorum...

Utku

Bazen yaptığım hatalardan dolayı kendime çok kızdığım zamanlar oluyordu. Bazen ise hata yaptığımı bildiğim halde umurumda olmuyordu. Hatta dahasını da yapmak istiyordum.

Baran...

Baran bir hataydı. Bunun farkındaydım ama onu seviyordum. Onunlayken vücudum ne kadar ters tepki verirse versin mutluydum. O etrafımda değilken huzursuz hissediyordum. Onu kaybetmekten korkuyordum. Beni bırakıp gitmesinden korkuyordum. Onun beni sevdiğini biliyordum ama geçmişimizin çürüklüğü her an karşımıza çıkacak gibi hissediyordum.

Baran'a Betül'ün yanında gidebilmesi için arabamı vermemin sebebi de tam olarak buydu. Konu o olduğunda aşırı bir tepki verirsem suçluluk hissiyle benden uzaklaşmasından korkmuştum. Normal davranmaya çalışıp benim için önemi yokmuş gibi onu gönderdikten sonra küçük bir ağlama krizine girip kendimi kaybetmiştim ama şimdi iyiydim ve boş bakışlarla dışarıyı seyrederken onun gelmesini bekliyordum.

Telefonum çaldığında cebinden çıkarıp arayana baktım. Baran'ın aradığını düşünmüştüm ama arayan Çağatay'dı. Çağrıyı cevaplayıp kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"Baran'ı Betül'le kafede konuşurken gördüm."

Çağatay direkt konuya girmişti ve bu lafı dolandırmama huyu hoşuma gidiyordu.

"Biliyorum."

"Bildiğini ben de biliyorum. Senin arabanı konuştukları kafenin önünde gördüm. Konuşmalarının içeriğini bilip bilmediğini soracaktım."

Sıkkın bir nefes verdim. İşte bu konu beni endişelendiren şeydi.

"Bilmiyorum." dedim duymak isteyeceğim şeyler söylemesini umarak. Çağatay sohbet muhabbet için aramazdı çünkü. Hele hakkında işe yarar bir şey söylemeyeceği bir konuyu durduk yere açmazdı. O yüzden bir şey söyleyeceğini anlamıştım ve iyi şeyler söyleyeceğini umuyordum.

"Konuştukları kafede ben de vardım. Önce Betül geldi. Beni tanıyamayacağını biliyordum ama onunla aynı ortamda bulunmak istemediğim için tam kalkıyordum ki Baran'ın da geldiğini görünce onları dinlemeye karar verdim. Yani biliyorum bu pek etik değil ama konu senin sevdiğin çocuk olunca etiklik pek de umurumda olmadı açıkçası."

Susup bir şey dememi beklediğinde "Devam et." dedim yalnızca.

"Senin hakkında konuştular. Yani daha doğrusu Betül konuşmaya çalıştı ama Baran buna pek de izin vermedi." dediğinde "Nasıl yani?" dedim.

"Baran, Betül'ün sorduğu sorulara saçma saçma cevaplar verdi. Betül sinirlenince de sadece sırıttı. Gerçekten bu çocuğun sıkıntıları var galiba."

"Bu kadar mı? Hakkımda bir şey söylemedi mi?"

"Söyledi. Seni sevdiğini ve bu konuda yapacak bir şeyinin olmadığını söyledi. Onun dışında söylediği hiçbir şey mantıklı değildi. Sonra da Betül'e hesabı kilitleyip çıktı gitti zaten."

"Bu kadar kısa mı sürdü konuşmaları? Ama Baran 4-5 saattir yok."

"Evet, çok kısa konuştular. Ama buluştukları kafe senin eve çok uzak. Yol uzun sürmüştür."