Hastane

19.1K 491 88
                                        

Kollarımda gözlerini kapatan adamla birlikte öyle bir çığlık attimki Etraftaki duymayan insanlar artık sesimi duymuşlardır.

"Mirza Mirza aç gözünü, lütfen aç gözünü"

Feryat figan ağlıyordum Etraftaki insanların seslerini duyuyordum ama ne dediklerini anlayamıyordum kulağım adeta  uğulduyordu

Kaç dakikadır burda bu pozisyonda olduğumuzdan bi haberdim belki saatler geçmişti belkide günler ama benim için sanki yıllar geçmiş gibiydi.

Eğilip dudağımı alnına bastırdım terleyen alnını öperken asla midem bulanmamıştı.

Sevmek onu her seyi  ile kabuk etmek miydi?

Yoksa görmezden gelmek miydi, hataları

Uzanıp dudaklarımızı birleştirdim her zaman ateş gibi sıcak olan dudakları ilk defa bu kadar soğuktu gözlerimden akan yaslar bir bir onun yüzüne düşüyordu.

Dudaklarımızın bağını koparsamda ondan uzaklaşmamıştım elimi yanaklarında gezdirmeye devam ettim.

Ona bir şey olursa ne yaparım diye düşünmek bile istemiyordum

Her ne kadar iyi başlamasakta......

Galiba ben onu sevmiştim yada onun varlığına alışmıştım bilmiyorum

Ama bildiğim tek şey onu yanımda istiyordum.

Gelsin yanıma tartışalım yine kavga edelim ama yeterki yanıma gelsin.

Mirzanin gözünden düşen göz yaşı benim elime doğru süzülmüştü bu görüntü karşısında haykırarak aglamaya devam ettim.

O sırada ambulansın acı çığlığını duydum etraftaki insanların kimilerinin bana acıyarak baktığını görebiliyordum ama şuan hiç biri umrunda değildi.

Ambulans tekrardan siren sesi ile yanımıza kadar ulaşmıştı ne zaman bir ambulans benim yanıma yaklaşsa benim hayatimdan birileri hep gidiyordu

Önce babaannem sonra dedem ve halam şimdiyse....

Kafamdaki olumsuz düşüncelerden arınmak adına  iki defa sağa  ve sola salladım o sırada korumanın Mirza hakkında bilgi verdiğini duydum.

Yanımıza gelen ambulans görevlileri Mirzayı taşımak için hazırlanıyorlardı Gözlerimdeki yaşlarla birlikte onu doya doya izlemeye çalıştım.

Kalbim hiç bu kadar çok acımamıştı

Bakın canım demiyorum kalbim diyorum

İlk defa kalp acısını çekiyordum ve bu gerçekten çok acıtıyordu.....

Mirzayi dikkatli bir şekilde sedyeye alıp  ambulansa çıkardılar direk peşinden transa girmiş gibi ayağa kalkıp koştum.

Ambulansa girip direk elinden tuttum "beni bırakma Mirza lütfen beni bırakma."

"Lütfen.....

Lütfen...."

Ambulanstaki genç kız elini iki defa sırtıma vurup " sakin olun lütfen" dediğini duyuyordum ama şuan yaptığım tek şey Mirzayı izlemekti

Bu kadar kısa sürede ona alışmıştım yada  galiba ona aşıkta olmuştum.

Ve şuan ona bir şey olmaması için kaç defa Allaha dua ettiğimi

Sağlık görevlilerinin sesini duyuyordum ama ne dediklerini anlayamıyordum ellerimizi kendi elime adete hapsedip  mirzaya odaklandım.

"Mirza lütfen beni bırakma" dedim sesimi duyduğunu düşünüyordum yada öyle olmasını umuyordum

TÖRE KURBANIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin