"Sikeyim"
"Amına koyduğumun şerefsizi"
Duyduğum küfürlerle kaşlarımı çattım
"benim saçına dokunamadığım karımı ne hale getirdiniz"
Karım demesi ile gülümser gibi olmuştum.
"Ulan ulaş seni sikmezssem bende Mirza değilim"
Daha fazla küfür etmesine dayanamadığım için gözlerimi açtım.
Tam olarak açtım da sayılmazdı aslında kısık kısıktılar.
Gözlerimin açısına önce mirzanin telefondan izlediği görüntüler düştü.
Ulaşın boynumu sıktığı o görüntüyü izliyordu.
Dışarıdan bakılan bir gözle cidden acınası bir durumdaydım.
Yüzüm kırmızıdan mora dönmüştü ne ali ne de ben durduramıyordum onu....
Ardından sanki canım çekilmişcesine yere doğru resmen yığılıyordum.
Aynı zamanda Mirzanın sertçe nefes aldığını duyuyordum.
Mirza bu sefer kaza anına dair görüntüleri açtı arabanın hızlı bir şekilde Evin duvarına çarpmasının ardından silahlı saldıran adamlar hiç duraksama yapmadan hızla uzaklaşmışlardı
Aslında videoyu duraksatıp izlese kendisine saldıran insanları Gayet net bir şekilde görebilirdi Çünkü Arabanın içerisinde film falan yoktu
Videoyu birazcık ilerletip izlemeye öyle devam etti galiba hala benim uyuduğunu falan zannediyordu ya da uyandığımdan bir haberdi
Şu an kamerada gördüğüm tek şey mizan'ın arabasından dumanların çıkışıydı Kaşlarım Çatık izlemeye devam ediyorduk Aslında bazı şeyleri biliyordum fakat O anki korku ve Endişe ile bazı şeyleri Hatta bazı hareketlerimi hatırlamıyordum bile
Bir anda etrafa bir sürü korumalar yayılmıştı hemen ardından ise hızla koşan ben
Korumalar etrafa bakarken ben ise direkt arabaya koşuyordum hiç düşünmeden Arabanın kapısını açtığım an Mirza'nın ayaklarıma düşmesi bir olmuştu
Mirza'yı korumaların yardımıyla zor zida Yolun kenarına çekiyorduk ardından Mirza'nın başına oturuyordum onun ise başını dizlerime çekiyordum
Buradan ne konuştuğumuzu anlayamıyordum fakat oradaki konuşmalarımızı Tek Tek hatırlıyordum
O an sanki tekrar ve Tekrar yaşıyormuş gibi hissetmiştim Gözlerim dolmuştu ve hatta sağ gözümden Bir Damla Yaş düşmüştü bile
O korku gerçekten çok kötü bir şeydi İnsan hayatta değer verdiği birisini kaybedince çok kötü oluyordu Ve yine öyle olacağını zannetmiştim Hani diyorlar ya Zaman geçtikçe unutursunuz diye, unutmamıştım ama belki de alışmıştım
Örneğin Dedem ve babaannem öldüğü zaman ne zaman onların evinde onların odasına girsem hep gözlerimin önünde düşen görüntüler canlanırdı
Yani bence Zaman geçtikçe unutmuyorduk Zaman geçtikçe alışıyorduk ,onların yokluğuna onların yanımızda olmamasına alışıyorduk
Mirza'nın dudaklarına eğilip birkaç defa öpmüştüm ardından Mirza bana birkaç şey daha söylüyordu, onu dikkatli dinlediğimi görebiliyordum
Hemen ardından ise en nefret ettiğim o an gerçekleşmişti Mirza gözlerini kucaklarımda kapatmıştı eğilip bir kere daha öpmüştüm dudaklarını fakat karşılık vermediğini hatırlıyordum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TÖRE KURBANI
Roman pour Adolescents"Mirzaaa!!" diye inledim ama o durmadan işine devam etti "ben sana altımda inleyecek günler yakın diyordum hatırladın mı" dedi kafami olumlu anlamada salladım suan ne dediği umrumda bile değildi aklım resmen uçmuştu işaret parmağını içime itince der...
