Chapter 32: Stars in the Sea

49 0 0
                                    

===Jairus===

"GO guys! Kaya niyo 'yan!" Emmie cheered with her high energy to Althea and Ellah, assigned to the first station.. "Galingan niyo lalo na kapag nakarating sa last station ng obstacle!"

While looking at them, those scenes replayed in my mind with that sudden commotion. Hindi ako makapaniwalang ganoon na lang ang mangyayari dahil lamang sa kung sino ang nauna. Well, it seems that Rupert has his attitude problem.

I can't still imagine how Zenrie-chan snapped out when he crossed the line. Kahit ako ay naiinis nang sabihan pa niyang matulad sa namayapa niyang ina noong second phase. There's no way a kidney bean brain like him curses her like that for a stupid reason.

He looks like a kid whining because he dropped the ice cream on the floor.

Pinigilan ko rin ang sarili kong makagawa pa ng aksyon dahil alam kong mag-aalala rin siya kapag sumapaw ako. Yet, I still want to teach that kid a lesson.

O bahala na ang karma na kikilos sa mokong na 'yon.

As for now, Prof. Rythen is talking to her about the incident. We don't have to interfere since it's controversial. Hindi ko maiwasang mag-alala, kahit may galit pa 'yan sa'kin dahil sa nangyari dati.

Her eyes look dull after she heard Rupert cursing her demise. A pain in her neck.

Mabuti na lang at naging maayos na ulit ang takbo ng activity simula noong may nangyari kanina.

Lumapit agad si Zoiren sa aking kinatatayuan habang nanonood sa kanilang maglaro. Hindi na rin ako nag-atubiling tanungin siya tungkol sa kalagayan niya. Bago pa kasi silang mag-usap, binigyan pa niya ng tiramisu cake 'yon baka uminit pa ulo niya matapos ang pangyayari.

"How is she?" pag-aalalang tanong ko nang tumabi siya sa aking kinauupuan.

Napa-buntong hininga muna siya't malumanay kung tumingin. "Medyo ayos lang siya, kaso konti lang 'yong kinain niyang tiramisu cake. Paniguradong iniisip pa rin niya ang nangyari kanina."

"That anchovy," I muttered under my breath. "Hindi man niya lang alam kung gaano kabigat 'yong mga salitang binitawan niya. She may act like she doesn't care but..."

"Pero ano?"

"I don't know what exact words I could describe since it is controversial to her," I sighed and caressed my chin.

He nodded. "Naiintindihan ko. Kung puwede lang sanang suntukin ang pagmumukha ng lokong iyon, kanina ko pa ginawa."

"Mas lalong ayaw niyang magkaroon pa ng malaking gulo kapag ginawa mo 'yon," turan ko sa kanya't napaangat siya ng kilay. "She'll be worried even more when someone tries to involve."

"Kesa naman sa hayaan niya lang ang sarili niyang pagsalitaan ng hindi maganda."

"Kahit na."

Muli siyang napa-buntong-hininga at napayuko ng ulo. "I know you're worried about her, and so do I. Sa totoo lang, isa rin 'yan sa problema niya. She's getting hard on herself and chose to carry those burdens all alone."

"I see," he said and looked upon the sea. "Pero kahit ganoon, hindi niya kayang pasanin 'yon nang mag-isa."

"Me neither. I don't want Zenrie-chan to think she's a burden to us. That's why... I'm trying to help her no matter what," mahinang saad ko't napayuko ng ulo.

I remember the times she's talking to me about her problems from the past. At that time, we are still delicate and not a part of the guild of snakes. We're two problematic youngsters who wish to survive in our abyss.

Class Code: ERRORWhere stories live. Discover now