POLİS MİSİN ABİ?

28-"Mutluluk"

Selamün aleyküm canlarımm^^

Nasılsınız?

Beğenmeniz dileğiyle iyi okumalar.💙
___________

Mutluluk iyi insanlara yakışırdı sadece.Kötü insanlarda eğrelti durur.
___________

3 ay sonra

Geçen onca aydan sonra Azat'ın benliğini saran ümitsizlik gittikçe büyüyordu.Gözleri parlaklığını yitirmiş,zayıflamıştı.Sakallarını kesme gereği duymuyordu artık.Kendine olan ilgisi bitmişti sanki.Aklı da kalbi de sadece Ömür'deydi.Ömür'ü düşüne düşüne kaybediyordu kendini.İki günde bir zorla da olsa bir şeyler yiyiyordu yaşlı adam sayesinde.

Uyuyamıyordu.Birbirinden kötü kabuslar uykuyu ona cehennem etmişti.Kafayı sıyırma raddesine gelmişti kabuslar yüzünden.Her kabusunda Ömür'ün başı beladaydı.O Ömür'ü kurtaramıyordu.Sevdiği kadın ölüyordu.

Ziyaretine gelenlerin hiçbiri ona Ömür'le ilgili bir bilgi vermediği için yaklaşık iki aydır görüşmüyordu onlarla.

'Ömür nerde?' diye soruyordu ama aldığı tek cevap kısa bir sessizliğin ardından 'seni görmek istemiyor' oluyordu.'Seni görürse dayanamayacağını söylüyor ve bu yüzden gelmiyor.' diyorlardı.

Azat inanmıyordu onlara.O biliyordu.Ömür ne olursa olsun gelirdi onu görmeye,biliyordu.Başına bir şey geldiğini hissediyor ve çıldırıyordu.

"Oğlum yeter artık." diyordu yaşlı adam,ona."Kendini bitirdin bu sevda uğruna.Gözlerinin feri söndü.Unut artık onu." diyordu.

Gözleri,gözlerinin önünden gitmiyordu ki,nasıl unutsun Azat.Bir kere bile okşayamadığı güzel saçları derin bir özleme gebe ediyordu ellerini.Saçlarını düşündükçe elleri uyuşuyordu.O gece yanında yattığında kokusunu almıştı bir kere!O kokuyu unutamıyordu. Okşayamadığı her bir tel için içi gidiyordu.

Bir gün canı burnundayken kızmıştı yaşlı adama."Unut deme bana." demişti acı içinde."Ben unutsam kalbim unutmuyor amca.Bana unut deme artık.Zaten canım yanıyor,o seni unutmuş diyerek daha da yakma canımı.Bir gün çıkar gelir umuduyla yaşıyorum.O umudu da sen alma benden."