Bu bölüm sadece bir geçiş bölümü. Ünzile'me adamak istediğim için bu bölümü yazdım.
Aslında Ünzile sadece ufak bir yan karakter, kurguda pek yer alamıyacak ama belki de kurgumun en derin karakteri olabilir.
Ayrıca multiye Ünzile'mi yazarken direk ilham aldığım daha doğrusu uyarladığım şarkıyı koydum. Bölümü okurken dinlerseniz çok güzel olur.
Ayrıca kısa bir bölüm ama dediğim gibi atmak istediğim için attım.
Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen!
Bugün bir bölüm daha gelir.
-------------
Gök bütün hiddetiyle gürlüyor, yağmur boşalırcasına yağıyordu Diyarbakır'ın üzerine.
Ünzile üstünde beyaz gelinliğiyle yatağının üzerinde oturuyor, düğün alayının gelmesini bekliyordu.
Ünzile kömür karası gözlerini cama çevirdi, çakan şimşek onun içindeydi. Yağan yağmur yüreğine yağıyordu ama içinde ki ateşi söndüremiyordu.
Kim söndürebilirdi ki 16'sında gelin olan Ünzile'nin alevlerini?
Kim çıkarabilirdi üstünde ki gelinliğe benzeyen ama aslında onun kefeni olan beyaz kumaş parçasını?
Kor alevlerin içine atıyordu onu Azad Ağa.
Daha çocuktu Ünzile.
Daha çocuksa Ünzile başında ki kırmızı duvağın işi ne?
Aşağıdan davul zurna sesleri gelmeye başladı.
Duyan herkes oynadı.
Ünzilem ise oturup selasını dinledi.
Azad Ağa o gün torunu için tam 16 koyun kestirdi.
Ünzile 16 koyun etti...
------------
Susgun kadın Ünzile'min anısına...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Susar Kadın
Literatura FemininaArkamda ki konağa son bir kez dönüp baktım, dile kolay 17 senem geçmişti şu taş duvarlar arasında. Şimdiyse 17 yılı ardımda bırakıp gidiyordum. Gerçek ailemin yanına.
