Herkese merhaba🖐
Bu bölüm dediğim gibi olaylara biraz biraz başladım.
Umarım beğenirsiniz.
Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen.
-----------------
Hayatımda daha önce hiç aksiyon yok değildi, hatta yeterince vardı. Bundan sonraki hayatımda daha sakin bir yaşam sürdürmeyi düşünüyordum ama kader benimle aynı fikirde değildi.
Odamda sakince ders çalışmayı planladığım bir gece aşağıdan gelen gürültü sesleri bana hiç yardımcı olmuyordu. Sadece sakinlik istiyorum, çok mu şey.
Sesleri duymazdan gelip odaklanmaya çalışıyordum ama nafile. Her geçen dakika daha çok artıyordu. Boğuk sesleri, kime ait olduğunu dahi çıkaramıyordum. Daha fazla direnmedim ve ne olduğunu anlamak için aşağı indim.
"Aklım almıyor, nasıl böyle bir hata yaparsın Ilgaz!"
Bağıran kişi Alp'di. Karşısında ki Ilgaz o yokmuş gibi gözlerini parkeye dikmiş, cevap vermiyordu.
Annem ve babam dışında -sanırım bir dost ziyaretine gitmişlerdi- hepsi buradaydı. Ve birde Yankı yoktu tabi, olsa kimseye bırakmaz o bağırırdı her halde.
İçeri girmeden onları salonun girişinden seyretmeye başladım. Alp fazla sinirli bir şekilde salonun ortasına dolanıyordu. Diğerleri ise susgun bir şekilde koltuklarda oturmuş, birbirleri ile göz teması bile kurmuyorlardı.
"Hadi ilki yanlışlıkla oldu diyelim, diğerleri ne? Adamlarda resmen satılmış bir proje var!"
Arkamdan ayak sesleri işittim. Sonunda sesleri duyup gelmişti Yankı Bey. Girişteki bana kısa bir bakış gönderip içeri girdi. Onu fark eden diğerleri hemen ardında ki beni de görmüş oldular.
"Ne bağırıyorsun Alp?"
"Gel abi gel. Gelde kardeşinin projeyi nasıl rakip şirkete sattığını gör."
Projeyi satmak mı? Ilgaz projeyi mi satmıştı?
"Ne satması? Ilgaz, Alp ne diyor?"
Çattığı kaşları ile Ilgaz'a soruyu yönlendirdi. Ilgaz ise parkede olan bakışlarını kaldırıp bomboş bir ifade barındıran turkuaz gözlerini abisine dikti.
"Evet, doğru söylüyor. Ben sattım."
Yok artık.
Şaka mı yapıyor bu?
"Ne diyorsun lan sen? Gece gündüz o proje için çalıştığımızı bilmiyor musun! Nasıl bir saçmalık bu?"
Yankı işte şimdi fıttırmıştı. E hali ile bu sefer haklı gibiydi.
"Yaptım ve bitti. Yüklü bir miktar para ödendi, hepsi şirketin hesabında paraya da dokunmadım. Ne yapıyorsanız yapın."
Abisinin gözlerinden gözlerini çekmeden konuştu. Ben hiçbir şey anlamadım. Neden böyle bir şey yapmış ki?
"Ilgaz, bak siktirme belanı. Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Niye yaptın lan böyle bir şey?"

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Susar Kadın
Literatura FemininaArkamda ki konağa son bir kez dönüp baktım, dile kolay 17 senem geçmişti şu taş duvarlar arasında. Şimdiyse 17 yılı ardımda bırakıp gidiyordum. Gerçek ailemin yanına.