Susar Kadın

Papatya Hanım

Herkese merhaba🖐

Kitabım 100k oldu hatta geçti bile. Hepinize çok teşekkür ederim.

İlk bu kitabı yazmaya başladığımda bu kadar büyüyeceğimi tahmin etmemiştim.

İlk 1k'da bile ne kadar mutlu olduğumu hatırlıyorum da güzel büyüdük.

Hepinize tekrar teşekkür ederim.

Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen.

---------------

-Nur'dan-

Annemin misafirleri ile mutfakta oturuyorduk ki içeriden gürültü gelmeye başladı. Evde gürültü eksik olmadığı için biz alışıktık ama karşımızda ki kadın tedirgin olup, bir içeri mi baksak dedi.

Onun ısrarı ile içeriye girdiğimizde karşılaşmayı beklediğim manzara bundan daha farklıydı. Çünkü Mete abim koltukta oturan bir çocuğun yaralarına yapışmıştı, üzerinde olduğu için o kişiyi göremiyordum.

Mete abimin yaşlarında ki diğer bir kişi de, Mete abimin ellerinden o çocuğu kurtarmaya çalışıyor, bir yandan da gülüyordu. Aren ve Arda ise sinirle Mete abimin elinde ki kişiye bakıyorlar ve diğerinin aksine onları ayırma gibi bir girişimde bulunmuyorlardı.

Ve en garibi ise Deha abimin bile şuan epey sinirli olmasıydı. İlk defa yüzünde gülümsemenin aksine, kaşlarını çattığını gördüm.

"Mete oğlum ne yapıyorsun, bıraksana çocuğu."

Annemin bağırması ile hepsinin gözü bize döndü. Mete abim önüne dönüp son kez karşısındakine baktıktan sonra onu bırakıp bize döndü.

Onun kenara çekilmesi ile tuttuğu çocukla göz göze gelmemiz gecikmedi. Mavi gözleri beni görünce aniden büyümüştü. Sarışın ve kumral arası ortalamanın epey üstünde bir tipe sahipti. Koltukta oturduğu içinde boyunu bilemiyordum.

" Bir şey yok anne. Sadece Kerem'le şakalaşıyorduk. Dimi Kerem!"

Onaylamak için Kerem'e döndüğünde Onun gözlerinin benim üzerimde olduğunu görünce son cümlesini dişlerinin arasından söylemişti.

Kerem ise hala bana bakıyordu. Ama utanıyorum, çek şu gözlerini üzerimden.

Kerem ona cevap vermeyince bir tane ensesine yapıştırdı. Kerem ise aniden sanki bir rüyadan uyanmış gibi şaşkınlıkla ona döndü.

"Evet, şakalaşıyorduk Efsun Teyze."

Hiçkimseye inandırıcı gelmediği halde kimse sorgulamadı. Ardından Annemin komşusu -hala daha adını bilmiyorum- söze girdi.

"Efsuncum biz artık kalksak iyi olacak. En kısa zamanda sizi de bize bekleriz. Nur'uda alır gelirsin."

Ardından bana dönüp sarıldıktan sonra çıkışa doğru ilerledi. Oğulları da ayaklandı, büyük olan annemlerin salondan çıkması ile bir kahkaha patlattı. Mete ise ona sinirle bakıyordu.

Bir yandan gülüyor, bir yandan da Mete'ye beni ve kardeşini işaret ediyordu. Ben ve kardeşi ne alaka?

Mete onun eline bir tane yapıştırdıktan sonra gelip belimden tutup, odadan beni çıkarttı. Fazla gergin davranıyordu ve ben az önce salonda ne olduğunu çok merak ediyordum.