Xiao zhan pov....
5.00 am.
ට්රි .........න්......ට්රි .........න්......
පුතු....ජානු....මං දැන් අවොත් ඇත්තමයි දෙනවා පස්ස රත් වෙනකම් ඔන්න.
උදේ පාන්දර අම්මගේ වයලිනේ හැමදාම play වෙනකොට තමයි මම ඇහැරින්නේ...
හ්ම්ම් ..................
ඔයාල ඇත්තටම හිතුවේ ඒක එහෙමමයි කියලද.
ඒ දේවල් ඒ විදිහටම උනා නම් කොයි තරම් හොදයිද.අදටත් අම්මගේ මතකේ එක්ක හැමදාම උදේට කදුළු එක්ක දවස පටන් ගන්න එක මට දැන් පුරුද්දකට ගිහිල්ල.ඔව්...ඔයාල හරි මගේ ඒ මතකේ තිබුනේ දැනට අවුරුදු 5 කට කලින්.
හ්ම්ම්...
දැන් මට හරියටම 19ක් වෙනවා වයස.මගේ අම්ම මිට අවුරුදු 5 කට කලින් මාව මේ ලෝකේ තනි කරලා යන්නම ගියා.තනි කරලා කිව්වට එහෙමමත් නෙමෙයි.මගේ ආච්චි අම්ම ගාව තමයි මම තනි උනේ.මම ඒ වෙද්දී ඉස්කෝලේ යනවා.
මගේ අම්ම නැති වෙලා මම ආච්චි අම්ම ගාවට එනවත් එක්කම ඉස්සර තනිවම හිටිය ආච්චි ලගට එයාගේ පුතා ඒ කියන්නේ මගේ මාම එයාගේ wife එක්ක පදිංචියට ආවා.මම පස්සේ තමයි දැනගත්තේ ආච්චි සන්තකේ තිබ්බ සාමාන්ය ප්රමාණයේ පොඩිගේදරයි ඉඩමයි මගේ නමට ලියල දේවී කියල නැන්දා තමයි මාමාව අවුස්සගෙන එහෙ පදිංචියට ඇවිල්ල තියෙන්නේ.
මිට අවුරුදු 2 කට කලින් මගේ ආච්චි නැති උනෙ මාව මේ ලෝකේ සදහටම තනි කරලා.ඉතින් ආච්චිට තිබ්බ පොඩි ඉඩකඩටත් ලෝබ කමේ ආව එයාල මාව පිනට බලාගනියි කියල හිතන්න පුලුවන්ද?
මේ වෙනකම් ඒ ගෙදර ගොඩක් වැඩකටයුතු සිද්ද උනේ මගේ අතින්.තාමත් එහෙම තමයි...
අදත් අම්මගේ මතකේ එක්ක මම මේ උදෙන්ම ඇහැරියේ උදේ කෑම එක හදලා මගේ රස්සාවට යන්න.මම උදේට ගෙවල් වලට පත්තර බෙදනවා.ඒ කරලා campus එකට යනවා.මට කොයි ප්රශ්න අවත හොදට ඉගන ගන්න පුළුවන්.මොකද මම දැනගෙන හිටිය කවද හරි මට සැනසීමක් ලැබෙන එකම දේ එක විතරයි කියල.
campus එකට ගිහිල්ල ඊට පස්සේ මම රෑ 10.00 වෙනකම් හොටෙල් එකක වැඩ කරනවා.ඒ දේවල් වලින් තමයි මම මගේ වියදම බලාගන්නේ.
YOU ARE READING
Wrong number
Fanfictionඇත්තටම ඔයා වැරදුනු දුරකථන අංකයක් වගේ.අහම්බෙන් මගේ ජීවිතේට එක පාට්ටම ඇවිත් සිම් එකම ගලවල දල මගේ ජිවිතෙන් යන්නම ගියපු. ඔව්...මව් මගේ කතාව තාමත් ඔයාවම පතන.