Accidentally One Night Stand With The Mafia Boss [COMPLETED]

CHAPTER 33

ZEPHANIE'S POV.

"SURPRISE!" sigaw naming lahat.

Ngayon ang birthday ni Zander at pinahanda ko si Tyler ng mga pagkain na kahit ayaw nito ay pinagawa ko pa rin.

Ngunit ang labanang naganap sa hospital na iyon ang wala sa plano. Hindi namin inakalang lulusob ang mga kalaban sa araw ng birthday ni Zander.

"WHAT THE FVCKING---FVCK!" mura nito nang pinaputok ko ang confetti.

Opss, nahuli ang pagpapaputok.

"ARE YOU FVCKING KIDDING ME, WOMAN! FVCK!" paulit-ulit nitong mura.

Hindi ko mapigilang mapatawa sa reaksyon niya. Inaasahan ko na ang kaniyang reaksyon, pero mas malala pa pala ang reaksyon niya kesa sa imagination ko.

"B-boss, napag-utusan lang ako!" itinaas pa ni Tyler ang kaniyang kamay habang nagpapaliwanag kay Zander.

Tinanguan ko rin si Tyler. "Gusto lang kitang ipaghanda sa birthday mo, kasi nalaman kong hindi ka nag-b-birthday, eh." nakapout kong saad. "Pero hindi ko alam na makiki-celebrate din ang mga kalaban sa birthday mo."

Kinuha ko ang cake na hawak ni Manang. Senindihan na iyon ni Manang kaya nakangiting pinaharap ko iyon kay Zander.

"Happy 25th birthday, Zander Cyrus Pangilinan." nakangiti kong bati sa kaniya.

Walang reaksyon ang kaniyang mukhang tumingin sa'kin bago nito inilihis ang tingin sa'kin. Sakto naman ang pagdating ng tatlo. Naroon rin si Lexiaree.

Pareho ang mga itong walang naging reaksyon nang makita ang ginawa ko.

"D-did I do something w-wrong?" nauutal kong saad.

"Do you fvcking know what's behind the reason why I didn't celebrate my birthday?" malamig pa sa malamig nitong saad na hindi ako nakaimik.

"Z-zander---"

"You're already off limits, woman! Even if you're already my wife, you don't still have the rights to do what you want."

Nanatili akong nakayuko. "S-sorry,"

"Your sorry isn't enough, Zephanie." sabat ni Lexiaree. "You just bringing the past that---"

"Cut it off, Lexi!" ani Red.

"I DON'T CELERATE MY FVCKING BIRTHDAYS, ZEPHANIE. REMEMBER THIS MONTH AND DAY, SEPTEMBER 10. THAT DAY IS A FVCKING CURSED." Puno ng diin nitong saad. Inilibot nito ang tingin sa buong paligid. "All of you! Don't fvcking dare to break the rules, you already know the consequences." Saad pa nito bago tuluyang nilisan ang mansion.

Ngayon ko lang nakita ang ganoong side ni Zander. Hindi ko alam, wala akong alam. Kung alam ko lang na may pinagdaanan siya sa araw ng birthday niya, hindi ko naman siya i-surprise.

"I'm sorry, guys."

"You're unbelievable, Zeph." komento ulit ni Lexiaree.

"H-hindi ko alam," tuluyang napiyok ang boses ko. Kinuha ni Tyler ang cake sa kamay ko. "W-wala akong alam, h-hindi ko sinadya."

"Shh, you're not at fault. Kasalanan kong pinayagan kita," ani Tyler na inilingan ko.

"Excuse me,"

Kagat-labing lumabas ako sa mansion. Kailangan kong humingi ng tawad kay Zander. I didn't know anything.

Argh! Pakialamera ka kasi, Zephanie.

Nilibot ko ang buong mansion ngunit hindi ko nakita si Zander doon.

Naalala ko ang maliit niyang kubo. Kaagad kong pinuntahan iyon at nakita ko nga siya. Nakaupo siya sa swing habang may tiningnan na picture frame.

"I-im sorry," I mumbled.

"Come out," anito na kaagad akong napapitlag.

Parang aso akong marahan na sinunod ang kaniyang utos. Nakapout rin ako habang nakayuko. Takot ako sa kaniya, pero alam kong kailangan kong mag-sorry sa kaniya.

"Come here," utos ulit nito.

Humakbang ako ng tatlong hakbang. "S-sorry,"

"Wifey," tawag pa niya.

Kaagad kong inangat ang tingin sa kaniya. Hindi katulad kanina na kita ko ang galit sa kaniyang mukha. Ngayon ay mas mababakas sa kaniyang mukha ang lungkot.

Tuluyan akong naglakad papalapit sa kaniya at umupo sa kaniyang tabi.

"Sorry, Zander." puno ng sinseredad ang boses ko. "Hindi ko sinadyang saktan ka sa birthday mo. Hindi ko alam at...a-ang akala ko, mapapasaya kita sa pamamagitan ng pag-surprise ko sa'yo. S-sorry talaga, Zander. Sorry, sorry, sorry." nakatungo kong saad dito.

"Do you know how worried I am?" Aniya na ikinaangat ko nang tingin sa kaniya. "I'm fvcking worried in many things, Wifey. What if you found out everything? And then, you left me. What if, you will leave with your mom and our soon to be daughter? Mababaliw ako sa mga naiisip ko kanina. I might kill someone if that thing happened." mahaba niyang litanya.

Naiwang nakanganga ang aking labi. Hindi ko alam na nag-alala siya sa'kin.

Kanina, no'ng umalis kami. Sabi naman ng isa sa kasamahan ni Tyler na maayos raw si Zander kaya tinuloy ko ang surprise sa kaniya.

Ang buong akala ko, hindi na siya nag-alala sa'kin. Pero nang marinig ko ang katagang iyon mula sa kaniya ramdam ko ang panlalambot ng tuhod ko.

"Your presence is more special to me, Wifey, than to celebrate my fvcking birthday that I didn't wish to have for."

"S-sorry, I'm really sorry, Zander."

Marahan niyang hinawakan ang panga ko and suddenly, he leaned a kiss on my lips. Ramdam na ramdam ko ang malambot nitong labing nakalapat sa labi ko.

My heart is going crazy, parang pinukpok na ito sa lakas ng tibok.

Hindi ko alam na nakapikit na pala ang mata ko as I felt his lips on mine.

"Apology accepted." bulong niya nang bumitaw siya ng halik sa'kin.

Gusto kong sapukin ang sarili ko nang may kakaibang naisip. 'I want more.'

"I'm sorry if I shouted you earlier," aniya.

Nanatili akong hindi makagalaw, pakiramdam ko nandoon pa rin ang labi niya sa labi ko. Ang lambot niyon at ang mabango niyang hininga na humalimuyak sa ilong ko.

"Wifey, are you okay?" tanong nito dahilan para kaagad akong matauhan.

Saglit kong inayos ang buhok at ngumiti sa kaniya ng naiilang. "O-oo naman, ayos lang ako. Tara, uuwi na tayo?" tumayo na ako't handang umalis, ngunit kaagad akong napatigil nang hinawakan niya ang kamay ko.

"Stay here," malumanay niyang saad. "Please," dugtong nito na ikinabaliw ng tuluyan ng puso ko.

Mukha lang akong maayos, pero sa totoo lang, parang unti-unti akong pinapatay ni Zander sa pamamagitan ng kaniyang words.

'Ugh! Umayos ka puso! Wala pa tayo sa exciting part pero lumandi ka na!'