Mete: Makyaj güzeli olduğunu kabul et.
Mete: Daha gerçek yüzünü dahi gördüğüme emin değilim.
Lara 16 yıllık hayatında bir kez bile makyajsız dışarı çıkmamıştı. O tam bir makyaj güzeliydi.
Bir gün Lara bir çocuğu beğenir ve ona anonim bir kişi olara...
Telefonuma bir çok arama gelmişti, sanırım artık saklambaç bitmeliydi. Rananın aramasını açtım ve sinirle hızla konuşmasını dinledim.
"Kızım sen nerelerdesin saatlerdir, okula da gelmedin! Mesajları okuyup yazmamak, sonra aramaları açmamak nedir ya!? Ciddiyim bir gün evini basacağım. Saatlerdir dört duvar arasında ne yapıyorsun!? Normalde olsa evde duramazsın şimdi ise hiç çıkmadığını öğrendim! Perdelerin açık, gelen geçen seni görüyor, sen uyanıksın ve bize bir şey demiyorsun! Manyak mısın sen!? Artık benim sözüm-"
"Sinirlenince ışık hızından hızlı konuşuyorsun Rana, seni anlamıyorum."
Uzun süreli bir sessizlik ardından aramayı yüzüme kapattı ve muhtemelen destan gibi bir mesaj yazmaya başladı. Mesaj kısmından ayrılmadım ve 10 dakika kadar yazmasını bekledim.
Rana<3: Senin için konuştuğum halde yaptığın tek şey konuşma hızıma mı laf etmekti? Gerçekten saçmalamaya başladın o Meteyi de Yankıyı da sevmiyorum Lara. İkiside aynı karakterlere sahip, sen gördüğün herkesi iyi zannediyorsun ve aynı Mete gibi bir çocuk için gece 2'ye kadar uyumadın mı? Ciddiyim sen bu hayatı çok boşa yaşıyorsun, bir kere beni dinlesen asla pişman olmazdın oysa. Sen o çocuk için bizi satıyorsan bence artık konuşmayalım. Gece 00:00'da bana uyuyacağım deyip, 2'ye kadar Yankıyla konuştun yani? Komiksin, çok komiksin Lara.
Lara: Haha!
Rana<3 kişisini engellediniz.
Onlar beni istemiyorsa, beni kabul etmiyorlarsa bu halimle. Bende onları kabul etmiyorum.
Aptallaşma aşko grubundan ayrıldınız.
Saçma sapan işler bee grubundan ayrıldınız.
Okul grubu ama dedikodu bitmezz grubundan ayrıldınız.
Ayrıldım, ondan da ayrıldım, diğerinden de ayrıldım.
Sanırım bir yanlış yaptım, yıllardır ağlarken yanımda duranları, beni ağlatan için sattım. Pişmanım.
Ama sanırım her şey için çok geç, her biri engellenmiş kişi olarak rehberimde bekliyordu. Gruplar yok, yalnızca Yankıdan gelen bir kaç mesaj ve telefonuma gelen yeni bir kişi. Hemde Metenin arkadaşı.
053**: Lan! 053**: Sen benim arkadaşımın arkasından mı konuştun!? 053**: Kızım seni öldürürüm! 053**: Bugün caddedeki parka gel!
Lara: Pekala.
Hazırlandım ve evden çıktım. Bana mesajlarda ahkâm kesen bu çocuğu karşımda görmek isterdim. Parkın oraya vardığımda sarışın, bir o kadarda yakışıklı bir çocuk gördüm. Çocuğun yanına gittim.
"Lara?"
"Evet, benim."
Bana alaycı bir ifade ile bakıyordu.
"Sen mi Metenin arkasından konuştun? Bence sen Metenin bir diyaloga gireceği tarzdan bir insan bile değilsin."
"Nasıl yani?"
"Yani bildiğin eziksin kızım sen." Dedi ve bir adımla üstüme geldi. Şuan ikimizde sinirliydik, çünkü ben birinin karşısında küçük görülmeye dayanamazdım. Mutlaka kendimi savunmam lazımdı. Çocuğun omzuna sertçe vurduğumda beni tuttuğu gibi yere fırlattı. Ben daha bunun şokunu dahi atltamamışken, bunu gören çevredekiler çocuğu tuttuğu gibi dövmeye başladı. Sen nasıl kıza vurursun tarzında bir çok şey söyleyip üstüne küfürler savuruyorlardı. Fakat bu çocuk buna daha dayanmadı ve bir adamı kaptığı gibi yumruğu yüzüne çaktı. Herkese aynı şeyi yaptıktan sonra bana yaklaştı ve duvara yasladı. Cebinden hızla çıkarttığı bıçak ile kalakalmıştım. Bıçağı boynumda gezdirdi ve beni korkutmaya çalıştı. Başarmıştı, çok korkuyordum. Sonunda gözlerimden bir damla yaş süzülürken arkadan yükselen sesi duydum, ağır bir küfür ederek muhtemelen bu çocuğun adını söylemişti. Karşımda beni bu psikopattan kurtaran kişi Yankıydı. Çocuğu tuttu ve bıçağı elinden aldı. Çocuk sanki itaat edermişcesine yerde oturdu ve başını önüne eğdi. Yankı bana zarar vermiş mi diye bakarken kolumda beni yere atınca oluşan koskocaman morluğu gördü. Sinirlendiğini fark etmişti fakat sakin kalıyordu. Aniden yeni biri daha ortama katıldı.
Mete...
Mete arkadaşını yerde görünce ilk önce onu kaldırdı ve üstünü başını silkelediler. Sonra bana ve Yankıya baktı. Yankının bunu yaptığını fark edince ve sevgili olduğumuzu düşünmüş olacak ki kan beynine sıçradı. Yankıya sataşmaya başladı, Yankı yüzüne bir yumruk salladı ve daha ilk seferde burnu kanayan Mete daha da çok sinirlendi. Doğrusunu söylemek gerekirse iki tarafta güçlüydü, birbirlerini dövüyorlardı. Bu kavgayı "benim için dövüşmeyin" diyen kızlar gibi izleyemezdim. Araya girdim ve tek hamlemle ikisini de ayırdım. Sonrasında Meteyi ve Yankıyı iki ayrı tarafa ittirip ikiside gidene dek bekledim. Sonrasında bende eve gittim ve bu grubu bir daha toplanmaması üzere ayırdım.
Eve gittiğimde ise olayın şokunu hala üstümden atlatamamıştım, yine de kolay bir şekilde unutmak için bir süre rahatlamaya karar verdim.
2 yıla yakın bir süredir yoga yapıyorum ve bu beni hep rahatlatıyordu. Rahatlamaya ihtiyaç duyduğum her an yoga yapıyorum. Bu sefer telefonuma mesaj gelmiyordu, gelsede umrumda değildi.
Karanlığın ellerinden aydınlığa çıkıyorum, herkese basit gelen bu "bir kaç haraket" denilen şey benim cennetimdi. İnsanlar cehennem, yalnızlık, ise cennetteki ilk arzumdu. Ben ise şuan cehennemdeki işkencemi sonlandırıp cennete bir yolculuğa çıkıyorum.
Telefonumdaki mesajları artık umursamayacağım. Yalnızca ben, öncelik benim. Her daim önceliğimi başka insanlara, başka şeylere verdim. Fakat artık ben ön planda olmak istiyorum, başka insanlardan sıkıldım, kendi kendimi harcamak, bir aptal gibi davrandığımı açıklardı.
"Ben artık yalnızım."
-----------
Nasılsınız askolarr gkwkdnsnsns
Bol olaylı, kaoslu bölümler geldi görüyorsunuz kii karakterlerin hepsi👎👎👎
Bugün kastamonuya gidiyoruz 4-5 gibii, umarım güzel bir yolculuk olur, bol bol ve uzun bölümlü geçer bu tatil umarımm<3 gittiğim yerlerde anılar biriktirip anlatırım size de<3
İyi akşamlarrrr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
