Makyaj güzeli - yarı texting

-20-

--Sonda 'ufak' bir açıklama var--

Artık pes ediyordum, sanırım rolleri değişme vakti gelmişti. Korkan ve korkutan. Bundan sonra kendimi savunmak yerine; masum, fakat bir o kadar da suçlu kişiliğime bürünecektim.

"Açıkçası kendi katilini kendin buldun. Bulutu öldürmüş veya öldürmemiş olabilirim fakat bu, seni öldürmeyeceğim anlamına gelmiyor."

"Ne diyorsun sen, kiminle ne konuştuğunun farkında mısın!?"

"Ormandaki mezarlığın oraya gelmeye ne dersin? O zaman kim kiminle konuşuyormuş anlarız."

Arama sonlandırıldı.

"Benimle savaşmak istiyorsan, senin için kıyameti kopartırım sevgili Metenin annesi."

Bu planlarımdan bir kısım da Mete ile ilgiliydi, bir şekilde Mete ile iletişime geçmem gerekiyor. Her ne kadar kendisiyle konuşmak istemesem de, bir şekilde iletişimi sürdürmem gerekli.

Lara: Mete, acil konuşmamız gerek.

Mete: Okuldaki saçma sapan bir aşk hikayesinden buralara nasıl geldik Lara, anlatsana biraz...?

Lara: İnan hiç bir fikrim yok... Konumuz şuanda bu değil, anneni bu akşama kadar gözetle. Neler yaptığını izle ve bana hepsini anlat.

Mete: Neden?

Lara: Bugün annenle ormandaki mezarlıkta ufak çaplı bir kıyametimiz olacak, annen yanında zararlı bir alet taşıyorsa, aynı şekilde karşılık vereceğim.

Mete: Sen ve annem mi? Lara, saçmalıyorsun. Buna asla izin veremem.

Lara: Senden izin isteyen yok Mete, dediğimi yap.

Mete: Neden hep ben istediğini yapıyorum ki.

Lara: Sende saçmalıyorsun. Sus ve dediklerimi yap, sonra da işine bak işte. Yoksa sonu gerçekten büyük bir olaya dönüşebilir. Ben herkesin iyiliği için uğraşıyorum, annenin de seninde.

Mete: Savaşarak mı?

Lara: Hey! Teklifi ben yapmış olabilirim fakat annenin başından beri amacı buydu, beni bu şekilde kışkırtmaya çalışıyordu ve başardığını sanıyor... Fakat hiç beklemediği bir manzara ile onun karşısında olacağım, kendisiyle rolleri değişeceğiz.

Mete: Tamam Lara, bu işi en kısa sürede hallet.

Lara: Ben her şeyi hallederim Mete.

*

Metenin annesini alt etmek için öylece gidip yumruk yumruğa kavga edemezdim. Bir kaç araç gereçlere ihtiyaç duyuyordum. Veya da polisle gidebilirdim. -Saçmalık- Bu fikirden yaklaşık 5 saniye sonra vazgeçtim. Çünkü bu sefer korkak durumuna düşüp, kaldıramayacağım bir yükün altına girerdim -ki bu hiç sevmediğim bir şeydir.- Bıçak, biber gazı vb. Ürünleri çantama yerleştirdim. Sonrasında ise ilk yardım eşyaları ile kendi sağlığımı güvence altına aldım. Bundan sonraki maddem ise yalnız kalmamaktı.

Lara: Ekin yardıma ihtiyacım var.

Ekin: Ne ara bana yazacak samimiyeti kazandın?

Lara: Bir olay var, beni savunman gerekiyor.

Ekin: Ha, kız dayanışması yani?

Lara: Binevi.

Ekin: Hmm...
Ekin: Tamam!

Lara: Saat 9 da mezarlığın önüne gel, sakın geç veya erken gelme. Canını tehlikeye atma. Tam 9 da.

Ekin: Ta-mam!

Hemen üstüme klasik siyah tişörtümü, altıma eşofman tarzında pantolonumu giydim. Üstüne uzun siyah paltomu giydim. Evden çıkarken saat 8:15 sularındaydı. Acelem yoktu, daha zamanım vardı fakat Ekinin erken gelme durumuna karşı riske girmesini istemiyordum. Ekini her ne kadar sevmesem de, işin ucunda bir kız dayanışmasından söz ediyoruz.

*

Gittiğimde saat 8:55'di. Ekin ortalıkta yoktu. Mezarlığın önünde bekledim. O sırada görüş alanıma giren ilk kişi Meteydi. Sessizce yanına koştum.

"Sana buraya gel demedim, sadece çıkana dek gözetle dedim!"

"Seni annem gibi bir insanın yanında yalnız bırakmayacağımı biliyorsun."

"Yalnız değilim ben!"

"Kim var?"

"Ekin geliyor."

"Ha-ha! Ekin mi seni koruyacak! Burada ben varken Ekine sadece izlemek düşer."

"Mete... Git buradan, hemde hemen!"

"Hiç bir yere gitmiyorum!"

Bizim bağırışmamızdan sonra duyulan tek ses Metenin annesinin sesiydi.

"Mete, ortalık birazdan karışacak oğlum. Git buradan."

"Ben senin için gelmedim anne... Lara için buradayım."

"Artık düşman taraftasın demek. Pekâlâ oğlum... O zaman katlanacaksın."

Annesinin cebinden çıkardığı bıçak ile üstüme doğru koşması bir oldu, aynı zamanda bende çantamdan bıçağı çıkarmıştım. Bir yandan çekilip, bıçaktan kaçıyor. Diğer yandan da, annesini etkisiz bırakmak için uğraşıyordum. Ani bir hamle ile Mete annesini tuttu ve onu etkisiz bırakmam için avantaj sağladı. Biber gazını yüzüne boşalttım. Çığlıklar içerisindeyken ise bıçağı elinden aldım ve mezarlığa fırlattım. Annesi çığlıklar içindeydi, fakat Metenin o an düşündüğü tek kişi bendim. Bunu bilmek bana iyi gelmişti, çünkü bu durumda yanımda olacak tek kişi Meteydi, Ekinde neredeyse artık... Saat 9'u geçeli çok oluyordu. -Her neyse, kimin umrunda?-

Metenin annesinden sonra da gelen ses, yüksek siren sesleriydi. Ah, şimdi bittik.

×------------------×

Evet, açıklamama gelecek olursak; bölüm atmamamın üzücü veya moral ile alakalı herhangibi ilgisi yok. Tek sıkıntı okul, kimse okul yüzünden aktif değil. Okunmalar aşırı düşük ve bu yüzden bölüm atmıyorum, çünkü bölüm yazmak, konu bulmak, uzun uzun düzenlemek, başlık bulmak vb. Şeyler çok zaman alıyor. Doğal olarak bende emeğimin çöpe gitmesini istemem. Kimse istemez. Fakat ara tatilde her şeyin düzeleceğine inanıyorum. Umarım öyle olur.

See you!!🙀💖💗🦋