Fell From Grace [ON HOLD]

14

You can follow me for more updates.

Wesley Anne Aquino

Ilang araw na ang lumipas mula noong first practice namin ni ma'am sa condo unit niya. Wala namang mga masyadong ganap sa school gayundin yung sa practice namin ni ma'am every after class.

And another good thing is that nagising nadin finally si mama the other day pero nanatili parin kami sa hospital for further examinations daw. Ang saya ko syempre, ilang araw din kaming nag-alala ni papa dahil sa kanyang temporary coma. Sabi naman ng doctor ay makakalabas na daw kami bukas.

Kasalukuyan kong inaalalayan si mama paupo pabalik sa bed niya dahil kagagaling lang niya umihi sa cr. Nakangiti itong tumingin sa akin.

"Ano yun ma? Pangiti-ngiti ka ah" tanong ko sa kanya.

"Napakasaya ko ngayon nak. Sa wakas ay nagkaayos narin yung lola at papa mo" masayang sabi nito na nakatingin sa may bintana. After ng ilang oras pagkatapos nagising si mama ay kinuwentuhan ko siya sa mga nangyari. Hindi nga siya halos makapaniwala.

Wala si papa ngayon sa dahil nag-uusap sila ni lola sa labas, nag insist kase si lola na siya nalang daw ang bahala sa mga bayarin at iba pang expenses. Si papa naman tumanggi pa, hindi kase siya sanay pero good thing hindi naman sila nag-aaway ulit.

"Oo nga ma eh, nakita mo sana yung reaction ni papa nung nag-usap sila ni lola. Napaka heartbreaking hahaha" pagbibirong sabi ko kay mama at tumawa din siya.

Agad kaming tumigil sa pagtawa ng pumasok bigla si lola with papa on her side sa room at lumapit sa direksyon namin at umupo sa bakanteng chair na malapit sa hospital bed ni mama "Beth anak" malumanay na sabi ni lola.

"Kung may mga bitterness ka man sa akin dahil sa mga nagawa namin sa iyo at kay Carlos noon ay nanghihingi ako ng paumanhin, I sincerely ask for your forgiveness iha if you can still forgive me" pagpapa-umanhin ni lola kay mama. Sensiro ang boses nito.

"Wag na kayong mag-alala. Hindi po ako kahit kailanman ay nagtanim ng galit sa inyo ma. " Sabi ni mama. Awww ang bait talaga mi mom.

"Maraming salamat kung ganon" sagot nito. "Beth sinabi ko na rin ito kay Carlos kanina, I suggest na sa mansion muna kayo magstay habang nasa recovery process ka pa."sabi ni lola.

"Pumayag ba si Carlos?" Tanong ni mama at tinignan si Papa. Tumango si lola. "Sabi niya kung ano daw ang mas ikabubuti para sa kalagayan mo ay gagawin niya." Dagdag pa niya.

"Kung yun ang sabi niya then walang  problema din sakin" pagsang-ayon ni mama.

Sinabi rin ni lola na hahanap daw siya ng pinakamahusay na doctor dito sa Pinas man o sa ibang bansa para maipagamot si papa, nasasaktan daw kasi siya na nakikita si papa sa kalagayan niya. Syempre anak niya yan tas favorite son pa sinong hindi mahaheart broken niyan.

Napaisip ako, kung doon na muna kami sa mansion nina Lola ay paano naman ang pag-aaral ko? Ang layo ng distansya sa mansyon at ng paaralan namin, kung kotse ang sasakyan mo ay aabot ka siguro ng mga tatlong oras yung byahe mo. Eh how much more kung magmomotorsiklo lang diba?

"Pa pano yung pagpasok ko sa school neto? Ang layo-layo na kapag sumama pa ako sa inyo" Tanong ko kay papa.

"Oo nga at tama yung anak mo Carlos, papaano pa siya makakapasok niyan eh aabutin pa siya ng ilang oras sa pag biyahe?" Sabi ni mama kay papa.

"Ito nalang po pa, kayo nalang po ni mama ang mag-stay muna sa mansion, tutal hindi naman kayo permanent doon diba" sabi ko kay papa, for recovery kang kase ni mama ang dahilan nang pananatili nila sa mansyon ni Lola. Nag-isip muna si Papa bago mag salita.