Fell From Grace [ON HOLD]

1

I should've grabbed the chance to make you mine while I still got time. But because of my overbearing confidence and stupidity, I lost you. I lost the only person that matters to me.

Like God's fallen angels. I fell.

I already have the heaven that I wanted but I was a fool. I let you go.

Ngayon, parang parangap ka nalang na gusto kung balikan at puntahan.

Today I'm suffering. I'm suffering from the consequences of my actions.

I pushed you away, yet you loved me.

I made you wait for nothing, yet still you stayed.

Now you're already happy while I'm sad.

You gain and I lost.

I lost my heaven cause I fell from grace.

I wish I could come back to heaven. To you.

- E.H Mendoza

/////////////

Wesley Anne Aquino

Nag inat-inat ako sa leeg habang papasok na sa medyo makalawang na pulang gate namin. Alas 8 na ng gabi at medyo nag overtime ako sa part time job ko ngayon para narin extra income. Pagka bukas ko sa pinto bumungad agad ang masarap na amoy sa niluluto ni mama na nasa kusina, nagluluto siya para hapunan.

"Motherland, naka uwi napo ako, ano yang niluluto mo?" Bumaling naman ang direksyon niya saken ng may munting ngiti sa magandang mukha nito. Napa buntong hininga nalang ako. Kitang kita ang mga maiitim na eye bags sa ilalim ng mata niya. Kahit kitang-kita ang stress sa mukha at pangugulot ng noo neto di parin ma ddeny na maitsura si mama.

"Oh anak, andiyan kana pala. Pawis na pawis ka. Halika nga.." pumunta ako palapit kay mama at pinunasan niya ang pawis ko. Parang bata lang eh.

"Nasan ba yung motor mo? Ba't nag lakad kalang pauwi?" Tanong neto habang pinapaypayan ako. Oo motor po mga peps, hindi naman ito bongga or anything na iniisip niyo, isang simpleng black na Honda beat 125 lang naman.

"Ah, nasira kasi yung gulong ma eh panot na kase yun nakalimutan kong palitan, pinaayos ko kanina sa uncle ni Jeffrey pero sabi niya bukas pa daw makukuha kaya ayun nag lakad nalang ako hahaha" tawa ko pa sa kanya para di na ito mag alala sabay lagay ko sa helmet sa lamesa na ginamit kanina.

"Pasensya kana talaga nak, alam kong hirap na hirap kana sa sitwasyon natin ngayon" malungkot na tugon niya. "Pero di bali na, pag gumaling na tong sakit ko makakatungtung kana sa college." And yes po one year po akong nag ppart time jobs sa ngayon dahil kapos kami sa pera. Haysss buhay ang hirap.

"Ano kaba ma, wag mo isipin yan, mas mabuti na nga na andito ka para mamonitor mo si papa, at para di na rin siya masyadong nag-iisa dito sa bahay". Mahinahon kong sabi sa kanya habang papunta sa lababo para mag hugas ng kamay. Tama nga si mama at mahirap nga ang sitwasyon namin pero wala sa isipan ko na pabayaan sila.

Nung nakaraang limang taon, napakaganda ng buhay namin, napaka masaya. Malusog ang pangangatawan nila papa at mama. Si papa nagagawa pang mag turo ng mga instrumento sa mga estudyante niya bilang isang music teacher, si mama naman maayos ang trabaho niya bilang isang elementary teacher. Pero isang araw natagpuan nalang namin si papa na nakahilata sa may banyo, na stroke si ito wala kaming kaalaman-alam ni mama na may mga iniinda na pala siyang mga karamdaman. Sa awa mg diyos ay hindi namiligro ang buhay ni papa kaso lang nahihirapan na siyang mag lakad at mag salita. Naubos ang savings nila mama nun dahil sa mga hospital bills, medications, at therapy ni papa. Pagkalipas ng tatlong taon naayos na ang pananalita ni papa pero di pa rin siya nakakalakad. Ang nooy malusog na katawan ni papa ay may malaking pagbabago na. Literally, pumayat siya ng husto.