Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tek ben varım" tuvalet kapıları sonuna kadar açık olduğu için kimsenin olmadığı belliydi. Musluğu kapatıp kapıya yönelecekken kapı açıldı ve aynı adam içeriye girdi.
Burası kadınlar tuvaletiydi ve kimse yok deyince tereddütsüz içeriye girmesine karşı kaşlarım havalandı. Ağzım hafif bir şekilde açıldığında hemen fark edip kapattım.
Hafifçe kolumu çekti ve eline aldığı bezle iyice kuruladı.
Şuan hala ona baktığım için elime bakmıyordum elimi kesip bana verse haberim olmayacaktı resmen ama donmuştum.
Kısa saçları hafif dikti. Mutfağa girdiğinde fark etmemiştim. Gözlerinde hala endişe vardı galiba kendini suçladığı için de beni yalnız bırakmamıştı.Ve elimi sarıyordu.
Bana bakarak kömür gözlerini sundu. "İnceleme yapmak için gelmiştim. Daldığını ve beni fark etmediğini fark edemedim." tekrar koluma döndü bir şeyler yaparak kolumu serbest bıraktı.
"Hatalıyım bu konuda ama sen de dikkatli olmalısın."
"Sorun değil bu tür şeylere alışığım ben, zaten hemen geçer yani işe devam edebilirim."
Kaşlarını çattı ve sesi sertleşti.
"Bugünlük mutfağı ben hallederim. Sen eczaneye ya da hastaneye git onlar daha iyi bakabilir. İlaçta almış olursun.
Ne kadar geçti desen de çabuk geçmez. Ya elini iyi sararak eldiven takıp iş yaparsın, ki yine canın yanabilir. Ya da izin alabilirsin birkaç gün, eminim senin yokluğunda çalışacak başka biri vardır.
Sadece bir kaç gün senin işini o yapar. Emin ol karşılığını bizzat ben veririm. "
Siz kimdiniz diye sorsam sorun olur muydu ya da ayıp olur muydu ?
Az çok patrona benziyordu belki de oğullarından biridir. Ama böyle bir yetkisi var mıydı? Durduk yere işimden olmak istemiyordum.
Ben düşünürken yüzüm değişik bir hal almış olmalı ki karşımdaki adam hafifçe güldü. Kaşları normal bir hal aldı ve "Ben şirketin hissedarlarından biriyim. Benim de sözlerim geçerli ve merak etme seni kovdurmak gibi bir niyetim yok."
dediğinde utansam da rahatladığım ortadaydı. Bana gülümseyerek "Doğa Utku Aydıner"
İsmi farklıydı. Ben de ona Gülümsedim "Ahter İlkay"
Soyadımın gerçek olmadığını biliyordum. Çünkü yurtta kimlik için bu soyadı kullanıldığı söylenmişti. Ailem gittikten sonra, belki de öldüler bilmiyorum, soyadımı onlar koydu.
