Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎞🎬🎞
Çok üşüyordu. Küçük bedeni tepki gösteriyordu. Sıcaklığa ihtiyacı varken daha çok soğuk temas etmeye devam ediyordu, küçük kıza .
İki gün önce istemeyerek de olsa hasta olmuştu ama bir türlü geçirememişti. Eğer yetimhanede olsaydı sıcak bir çorba verirlerdi, sıcacık battaniyelerle koruma altına alırlardı belki.
Belki de sıcak bir çay veya sıcak bir ıhlamur bile olabilirdi.
Hastalandığı için ceza almazdı mesela. Soğuk su başından aşağı akarak tüm vücuduna yayılıyor ve tüm bedenine tesir ediyordu. Eline verilen renkli lifle kendini temizlemesi gerektiği ve virüslerden kendini arındırması gerektiği söylenmişti.
Tüm gücüyle tenine bastırarak sabunlarken, dişlerinin birbirine çarpış sesi banyoda yankılanıyordu.
Kendini sıkı sıkı temizlemeye çalışırken soğuktan ısınmaya başlamıştı vücudu.
Gözyaşları akan suya karışırken mırıldanmıştı kırık tebessümüyle '' Hayatımda hiç bu kadar üşümemiştim "
🎞🎬🎞
Uzandığım soğuk fayansla üşümem gerekirken tek hissettiğim dağıldığım bedenimdeki kırıklardı. Onlar sıcaktı. Kurumuş göz yaşlarım da bunu doğruluyordu. ''Annen değil ama sen benim için tehlikeydin.'' Demişti.
Vücudum olması gereken sıcaklığı aşmıştı belki de .Çünkü kendilerini görünmeyen savaşçılara karşı kalkan açıyorlar ve bekliyorlardı . İç savaşın asıl kahramanları orada değildi ama bilmiyorlardı .
''İki ailenin anlaşması bizim üzerimizden imzalanmıştı . Bizde karşı çıkmamıştık. O zaman belki gerek duymadığımızdandı belki de zaten bir kuklanın asla kendi kararlarını kendi veremeyeceğindendi.
İki kişi aynı zamanda kendi aralarında da anlaşma yapmıştı . Bunu bir tek biz bildik. Birimiz aşık olduğunda aramızdaki tek ilişkide bitecekti. Uzun bir süre olmadı .. İkimizin de hayatı aynı maratonda ilerliyordu . Zamanla çocuklarımız oldu .
Bir kukla da olsak en güzel zamanlarımızı yaşıyorduk . Anne olmak... Çok farklı bir duyguydu . Değişmeyen ve renksiz hayatımıza az çok renk gelmişti. Babanla ortak vaktimizin geçtiği yeni bir zaman dilimi oluşturulmuştu . Çocuklarımız.
Anne ve babalarımız bu durumdan gayet memnundu . Hayır torunları olduğu için değildi bu memnuniyet. Onlar yeni varislerine seviniyordu . Kurdukları sistemleri devam ettirecek olan yeni oyuncakları olan yeni varisler..
