Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duygular net olarak belli olur muydu ? Bir insan yaşadığı ya da hissettiği bir duyguyu karşısındakine hissettirebilir miydi? Bu soruların cevabını net olarak bilemezdim ama karşımdaki adamın son cümlesiyle sesindeki titreme belli oluyordu .
Ben ona baktığım için mi bilinmez yüzünü karşımızdaki salıncaklara çevirdi ve bana bakmadı .Belki de gözlerinde istemediği bir kalabalığı ağırlıyordu . Rahatsız olmasın diye bende salıncağa çevirdim yüzümü. Ne diyebilirdim ki ?
Kardeş sevgisi tatmamıştım . Ama bugün o ikili kardeşim olsaydı hissedebileceğim bir sıcaklık bırakmıştı içime . Birbirlerine olan bağlılıkları...
Kardeşini canından çok sevdiği belliydi.
" Çok teşekkür ederim bir çocuğu ölümden ve bir çocuğu da ölmekten kurtardığın için." Demişti. İçimde bir şeyler kırıldı ama ne olduğunu anlayamadım .
''Sizi anlayabildiğimi söyleyemem Doğa bey. Benim hiç kardeşim olmadı. Ama bugün şahit olduğum bir olayda az da olsa hissettim. Empati yaparak bile kardeşlik bağının çok önemli bir yere sahip olduğunu hissettim.''
''Kan bağı , can bağıdır Ahter. Can'ım her geçen gün acıyor .Ona ulaşmak isterken ya daha dibe çekersem''
''Kardeşinizle aranızdaki mevzuyu bilemem ama hayat oldukça kısa .Eğer siz geçmişinizde anılarınızla birlik olamadıysanız bu şimdiyi etkilememeli , gelecekte de şimdiniz geçmiş olacak bu yüzden bir an önce anıları yaşamaya başlayın Doğa bey. Aksi taktirde gelecekte de pişman olacaksınız.
Özlediğiniz çocukluğunuza onu ekleyemeyebilirsiniz ama pişman olduğunuz ve çabalayacağınız gençliğinize güzel anılar ekleyebilirsiniz.''
İkimizde hala birbirimize bakmıyorduk ama dinliyor ve anlamaya çalışıyorduk. Yavaşça bana döndüğünü hissettim '' peki sen ? '' dedi
'' Sen olsan ne yapardın ? '' kömür gözlerinde ki yaşlar hissettiği acıyı yansıtma çabasına girmişti sanki.
''Dediğiniz gibi kan bağı , can bağıysa ne olursa olsun ilk başta ona sımsıkı sarılırdım. Bu hayatta sarılacağımız kimsemiz olmadığında anlıyoruz bazı şeyleri . İmkanınız varken can'ınınıza sahip çıkın. Aksi halde geriye sadece pişmanlık kalır.''
''Ben üç erkek kardeş abisiyim. Onlara her zaman abi olmaya çabaladım . Canları yansa canım yandı . Tüm anılarına ortak oldum . Kavga ettik , barıştık ve beraber yaş aldık. Birbirimizden belki de sakladığımız bir sır bile yoktur . Buna rağmen bunca seneye kadar hiç göremediğim , tanımadığım ama tanımak için can attığım kardeşimle aynı olabilir miyiz? Benimle anılar paylaşır mı , sırlar , acılar ya da sevinçlerini bana anlatır mı ?
