Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutfağı saran hafif çemen kokusu beni kendine çekerken ağzım sulanmıştı bile . Gözlerimi kapatıp bir kez daha yemek kokusunu içime çektikten sonra küçük kaplara sarma dizmeye devam ettim .
Çemenin ve bazı baharat takımının kokusu pencereden gelen hava ile yavaşça dağılırken heyecanımdan bir şey eksilmedi .
Sultan ablanın ve Melek teyzenin tariflerini kullanarak yaptığım iki çeşit sarma dakikalar önce yediğim tostu tabiri caizse yok etmiş , karnımı şimdiden acıktırmıştı.
Kalbimdeki saf heyecanla sabah güneşi karşılamıştım. Şimdi de hazırlıklar için abilerimle bulaşacaktık.
Doğa abim uygun bulduğu evi bizlere danışarak satın almıştı . Çok farklı aurası olduğunu düşünüyorum ya da abilerimle olduğum için farklı gelmiştir bilemiyorum. Ama iki katlı ve yeteri kadar bahçesi vardı . Etrafını sarmalayan birkaç ağaç ve temizlenmesi gereken otlar yeşil ve sarımsı ton vermişti evimizin bahçesine .
Evimizin bahçesi .
Çok güzel bir his , düşünmesi bile.
Kapı tıklama sesi ile kendimi dışarıdan gelen seslere yönlendirdim, gelenleri duyabilmek için .
Gece olmadığı için gün içinde anahtarı kapıda bırakmıyordum artık . Gerek mahalle gerek binadaki komşularım bana o güveni yeterince vermişti zaten ama gece ne olur ne olmaz diyerek en az üç kez kilitliyor ve anahtarı dik konumda kapının üzerinde bırakıyordum.
" Kapıyı çaldıktan sonra anahtarla açmak kaçıncı seviye abi? "
Gülümseyerek kapağını kapattığım saklama kabını kenara iterken sırtımı tezgaha yaslayarak gülümsedim . Onların sesi bile huzur veriyordu . Tatlı tartışmaları, birbirlerini kırmadan atışmaları kardeşlik simgesiydi . Özel bir duyguydu .
"Abi'm zaten tuhaf geliyor kapıyı benim açmam başlatma şimdi kapı falan çalmayı . Hem müsait olmasa mutlaka seslenir diye düşündüm .
Bir de sanki hırsızlığa gelmiş gibi hissediyorum çok tedirgin oldum . Anahtarı unutturma da duvara asayım bu böyle olmayacak . Hem ben kardeşimin beni karşılamasını daha çok seviyorum."
Kapı önünde kahkaha koptuğunda ben de istemsizce daha çok güldüm .
" Allah iyiliğini versin abi ya . Düşündüğün şeye bak çekil kenara da kardeşime kavuşayım . Hem ben anahtarlığımı yanımdan asla ayırmam tavsiyem senin de ayırmaman . Hem pofuduk ayıcığınla daha az sinir bozucu duruyorsun. "
