Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Senenin son ayında ve son saatlerindeydik. Bir veda gibi hissettiriyordu. Yaşadığımız şeylere bir veda. Ama yaşayacaklarımıza ise merhaba.
Evler, arabalar, marketler... Şimdiden kutlamak için hazırlıklara başlamışlar ve yeni yılın geldiğine dair izler taşıyordu her biri.
Ben şimdiye kadar yılbaşı kutlamamıştım belki de . Benim için normal bir gündü hep. Sonuçta sadece günler geçmiş ve ben de geçmişimden bir parça bırakarak yola devam etmiş oluyordum her sene.
Ama bu sene bana özel hissettiriyordu. Bana yeni şeyler getirmişti. Bana ailemi getirmişti. Yeni bir hayat, yeni bir isim, aslında beni canından çok seven annem..
Bana abilerimi getirmişti. Bana, benim hayata tutunma çabama yeni bir madde eklemişti.
Bana doğruları getirmişti. Benim sürekli sorgulayıp ama cevabını bulamadığım için altında kaldığım bir çok sorunun cevabını...
Her sene normal olarak veda eden ben, bu sene normal bir gün olarak göremiyordum bir türlü.
Bu senenin güzelliği benim için özel kılınmıştı sanki.
Odayı ışığıyla parlatan minik minik süsler farklı bir ambiyans oluşturmuştu . Kalbimdeki daima taşıdığım çocuğu canlı bir masal diyarına çıkarmıştı bile çoktan . Seren'in minik parmakları elimi sıkıca tutarken içimdeki çocuğun yalnız olmadığının kanıtını sunuyordu bana ve o küçük kız mutluydu .
Seren parlayan gözleriyle daha çok ışık saçıyordu bu karanlığa. Bir umut taşıyordu daima .
Elinde tutmaya devam ettiği ve kesinlikle bırakmayı reddettiği hediye paketini sarmalıyordu . Karışık renkli paket şimdiden buruşmaya başlamış, yakında kendi kendine yırtılacağına dair emareler taşıyordu . Dayanamayıp yanına çömeldim ve sarılıp öpücük yağmuruna tuttum .
Güzel kıkırtıları cansız duvarlara bile neşe katarken Seren ''Ahter ablaaa '' diye hoşnutsuz görünmeye çalışırken aslında ne kadar sevildiğinin farkındalığıyla bana söyleniyordu . Boynunu öptüğümde o da yanağımı öpüp benden kaçmaya başlamıştı bile.
Kapıdan kalabalık sesleri yükselirken kalbimdeki çarpıntı arttı . Heyecanım yeni bir yıla girmek değildi zaten, geçtiğimiz yılın bana getirdikleri için güzel bir veda sunmaktı eski yıla ...
Abilerim , güzel kalpli komşularım yani canım ailemle bir karar vermiş ve yılın son gününü ona güzelce veda ederek , sevdiklerimize birlikte , geçirecektik.
