Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎞🎞🎞🎬🎬🎞🎞🎞
''Kızımız altı aylık oldu . Saçları ufacık ufacık . Görsen dokunmaya kıyamazsın biliyor musun ? Saçlarını , ten rengi ve bakışı , ne kadar küçük gözlere sahip olsa da, beni anımsatıyor . Sanki senin varlığını hatırlatıp beni , bizi terk ettiğini unutturacakmış gibi...
Sarışın olma yolunda galiba. Altın rengi gibi sanki, senin siyahlığın ona hiç bulaşmamış gibi..''
Saçındaki dağılan telleri gözüne perde olmasın diye iteklerken bir taraftan da konuşmaya çalışıyordu . Arada bir bebeğini kontrol ediyor ve varlığını görünce içinde bilmediği ama daima taşan bir huzur kol geziyordu.
Huzurlu derin bir nefes alıp verdi.
Genç yaşına rağmen görüntüsü dağınık görüntü sunuyordu . Dağınık saçlar , yemek karışımı olmuş mutfak önlüğü , göz altlarının siyahlığı .. Her şeye rağmen ruhu hala ona arkadaşlık yapıyor ve onu güzel kılmaya devam ediyordu . Bebeği varken ruhu onu terk etmemiş aksine daha çok ayakta kalmasını sağlamıştı.
''Nefes alışı öyle bir nimet ki. Her dakika şükrediyorum . Bana yük olmak istemiyormuş gibi, sessiz. Neredeyse hiç ağlamıyor . Gülüşü var mesela, bana sunduğu . Teşekkür ediyormuş gibi .
Gülüşünden öpmek en büyük favorim mesela . Sevildiğini anlayınca nasıl da sarmalamaya çalışıyor bir görsen.. Minicik elleriyle ruhumu görüp sarılıyor ve yaralandığım yerden sarmalıyor . Kanayan yeri bulup çiçek ekiyor , yeşersin diye .
Belki merak etmezsin ama ben çok güzel anne oldum . Daha da büyüdüm ama aynı zamanda çocuk ruhumla da beraber yaşıyorum . Bunları seninle yaşamak için ne hayaller kurmuştum ..
Ama hayırlısı buymuş demek ki ne diyebilirim ki ?
Sana kızmıyorum , doğrusu kızamıyorum . Kalbim bana ihanet ediyor ve seni hala çok seviyor . Sana hala aşık bir deli var yanii.''
Acı bir gülüşle gözyaşları yavaş yavaş eline düşüyor genç kadının . Kalbindeki ağırlık hiç gitmese de kalbini hafifletmek istercesine içten geliyor ve bulunduğu yeri terk ediyor , gözyaşları .
''Bunu Baha Berrağıma , canıma ,anlatmaktı amacım ama bugünkü hedefim tek o değil . Sensin de . Kızımız görünüşüne göre bana seni hatırlatmak istemese de bana hecelediği kelimelerle hatırlattı .
Belki cümle kurmayı öğrenemedi ama hece hece 'ba-ba' dedi.
Kalabalık bir muhitte oturuyoruz bunun da etkisi vardır mutlaka. Çocuklar, babalarına seslenirken kulağına aşina olmuştur.''
