Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Not : Arka plan kitabın gidişatıyla ilgili. Buradaki amaç yazarın anlatımından olmasıdır. Bazı okurlar önceki arka planları okumadan geçmişler 😅 Sadece bölümden daha kısa oldukları için başlığa arka plan yazmıştım ☺️ . . .../.../21.10.22 22.10.22 08.10
✨KEYİFLİ OKUMALAR✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arka Plan
Genç kadın sessiz mırıldanmasının ardından zaman acımasızca geçmiş ve yorgun bedenini uykuya teslim etmişti.
Günalp'in omzunda rahatsız bir uykudaydı.
"Babamızla yüzleşmesi gerekiyor." Doğa ona hak vererek başını salladı. Gözünü ondan ayırmıyordu, sanki bir an dalgınlığında onu kaybedecek ve bir daha onu göremeyecekti.
Beyaz teni solmuştu genç kadının. Yorgunluğu fark edilecek türdendi. Uyandığı zaman terk edecek yorgunluk değildi bu, daha ağırdı.
"Üşür mü? " dedi Ayaz, kız kardeşine bakarken.
"Hayır, üstü kalın üşümez. Ama içini bilemiyorum kardeşim. Belki de çok üşüyordur. Sarılsak geçer mi ?"
Doğa burun kemerini sıktı. Ne yapacağını bilmiyordu. "Annemler," dedi sadece kendi bildiği bilgiyi kardeşlerine söyleyecekken "boşanma davasını açmış. Haftaya boşanmış olurlar."
'' Geç kalınmış bir ayrılış desene. " dedi sadece kendisinin duyacağı şekilde Ayaz.
" Uzun zamandır belgelerle uğraşıyordu ondan buraya uğrayamadı pek. Biliyorsunuz zaten bunun olacağı daha biz bile yokken belliydi.
Anlaşma bitti artık."
Doğa kardeşlerinin üzgün hallerine iç çekti. Mutlu aile tablosu görmek herkesin hayaliydi ama olmamıştı.
" Geç oldu. Ahter'i uyandırmayalım. Dinlenebildiği kadar dinlensin. " diyen Nesim kardeşini nazikçe kucağına aldı ve salona koltuklardan birinin üzerine yatırdı. Üstünü sıkı sıkı örtmüş ve rahat olacağından emin olduktan sonra kardeşinin saçını öperek yanından ayrılmıştı.
Kendi odasına yatırabilirdi ama Ahter bu durumdan rahatsız olabilirdi.
22. Bölüm
İnsan hep kaçar. Kaçtığı zaman kurtulacağını düşünür. İstemediği şeylerle yüzleşmeyeceğini ve tekrar tekrar hatırlamak zorunda olmayacağını..
Ama bu düşünce ancak hatadan ibarettir. Seni uykunda bile yakalayabilir, kaçtığın her neyse. Bir karabasan misali sana musallat olur ve sen yüzleşinceye kadar da bırakmaz.
Onunla yüzleşmek için uyanman gerekir. Uyanman içinde yüzleşmen. Bu döngü sürekli devam eder.
Göz kapaklarım açılmak istemezcesine ağırlık yüklemişti üzerime. Bir kaç ses duyuyordum ama gözümü açamamıştım.
