Kaybola kaybola oluşuyor insan.
Ahter ' in ismi ona yol göstermesi için konulmuştu , lakin ismini koyan insan aslında kaybolmasını sağlamıştı .
Ahter yolunu bulabilecek miydi ?
Not : Konusu ''Aile'' kitabıdır. Zamanla annesini , babasını ve abilerin...
Aklımda kurguyu tasarlamıştım ama nasıl ilerleyecek bende bilemiyorum skmcsp
Yani bazı şeyleri bende sizlerle beraber okuyacağım (ve yazacağım) 🥺🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ahter abla peki anneler neden böyle ?'' kucağımda bir türlü rahat durmayan Seren'e baktım. Çok hareketli bir çocuktu ve oturunca hareketi kısıtlandığı için diline vuruyordu bu durum . Bitmeyen soruları başlıyor ve merak içinde cevabını bekliyordu .
Aysun abla geçen kahve yaparken ''aklında bulunsun cimcime, meraklı bir çocuk kadar tehlikeli bir şey yoktur . Senden bilmediğin şeyler hakkında bile bilgi isterler ve seni yavaş yavaş sömürürler '' demişti ve gülmüştü.
İşte bu yüzden gelecek sorunun devamından korktum biraz. Sonuçta ben annemi tanımamıştım.
'' Nasıl yani Serenciğim ?''
Tekrar bana baktı ve boncuk gözlerinde merakla devam etti ''Her şeyi biliyorlar sanki '' eliyle oynamaya başladı '' ben mesela mutfaktan çikolata almıştım ama böyle küçücük '' eliyle minik işareti yaptı .
''Sonra ben söylemedim hiç ama o anladı ve çok yersem zararlı olabileceğini anlattı bana . Acaba gizli gözleri mi var ? Ve çoğu kez de ben daha düşmeden ya da yaralanmadan beni uyarıyor dinlemediğim zamanlar yaralanabiliyorum .
Sence nasıl biliyorlar Ahter abla? Yoksa onlar Melek olarak gönderilen gizli kahramanlar mı ? ''
Bir müddet sustum. Ben de meraklı gözlerle ona baktım . Bu cevabı bilemezdim ki ben .
Gerçekten de gizli birer kahraman mıydılar ? Çocuklarının düşmemesi için uyarıyorlar mıydı yani zarar görmesini engelleyebiliyorlar mıydı ?
Belki de bu yüzden sürekli yara almış ve sürekli dipleri çekmiştim.
Benim cevap vermemem Seren'in daha da dikkatini çekti . Bu sefer ağır bir soru sordu . Herkese normal gelen ama beni ağırlığın altında bırakan bir soru :
'' Peki senin Melekler tarafından gönderilmiş gizli kahramanın nerede ? Belki o bana cevap verir. ''
Kucağımda boşluk hissettiğimde Aysun ablanın Sereni aldığını gördüm . Gözlerinde özür diler gibi bir hal vardı . Ona karşı sorun yok demek istercesine gülmeye çabaladım ama gülemedim.
Mahalleli iki senede benim hakkımda çok şey öğrenmişti. Çoğu zaman yanımda olmaya çalışıyorlardı . Belki de acınası bir halim vardı ve bana acımışlardı .
Galiba yeme isteğim kaçmıştı . İzin istesem ve dinlensem bana iyi geleceğini umarak ayaklandım.
Bugün birkaç aile toplanmıştı ve her zaman ki gibi kendi aralarında dedikodu zamanı - kendi dillerinde ise bilgi alış verişi - yapılmıştı. Kalabalık ortamları bu mahallede sevmiştim beraber yemek yememiz bile benim için paha biçilemez bir şeydi ama bugün tüm hevesim kaçmıştı sanki.
