Masumiyet Heykeli [ HyunMin/SeungJin ]

9. Bölüm

Seungmin zile bastı. Kapı tahmin ettiğinden daha çabuk açıldı.

" Ah, hoşgeldin, Seungmin."

" Hoşbuldum, Min Ji noona. Bir yere mi gidiyorsun?"

" Mesaim bitti ya. Evime gidiyorum."

" OLMAZ! GİDEMEZSİN! Ben daha uyumadım."

" Oww, Seungim. Gerçekten gitmem gerek. Bavulumu alıp uçağa yetişmem lazım."

" Uçak mı? Ne uçağı?"

" Sana söylemeyi unuttum, tabi ya. Ben memleketime gidiyorum 1 haftalığına. Bay Dae-jungdan da izin aldım."

" Ve babam 3 gün evde olmayacak. Ben yalnız kalamam ki."

" Hadi ama, Seungmin. Artık 22 yaşındasın. Bazı şeyleri aşmalısın. Hem neden yalnız kalıyorsun ki? Dışarı çıkarsın öğlenleri. Baban da yok zaten."

" O yoksa, korumaları var ve beni dışarı çıkmamam konusunda uyardı. Ayrıca monofobim olduğunu unuttun mu? Bu öyle böyle bir korku değil, noona, sen de biliyorsun."

" Seungmin, gerçekten gitmem gerek. Aksi taktirde kalırdım. Biliyorum, evet, senin için zor. Ama bu yalnız kalacağın 3 günü değerlendire bilirsin. Belki bu fobiyi aşmakta sana yardımcı olur."

" Noona, defalarca evde yalnız kaldım zaten ve bunu hala aşamadım. Ve hiç gelişme göstermedim. Yine aynısı olucak işte. Yine o korkunç sesleri duyacağım, yine krizler geçireceğim. Yine annemi kaybettiğim gün kabuslarım olucak..." Gözünden bir damla yaş aktı. Silmek zahmetine bile girmedi.

" Lütfen böyle yapma. Ben de üzülüyorum. Asla sen uyumadan gitmedim, bunu sen de biliyorsun-"

" Bu gece de aynını yap, lütfen. Ben uyuduktan sonra gidemez misin?"

" Yarım saate uçak kalkacak ve benim daha eve de uğramam gerek, Min. Gerçekten üzgünüm."

Seungmin kafasını salladı. Anlaşılan bu gece zor olucaktı.

" Uyumadan önce eğlenceli şeyler izle. Korkularını azaltacaktır." Dedi ve Seungminin alnından öptü.

" Benim artık gitmem gerek. 1 hafta sonra görüşürüz."

" İyi yolculuklar, noona. Kendine dikkat et."

" Sen de dikkat et." Dedi ve çıktı. Kapıyı kitleyip aceleyle bahçeden çıktı ve yoldan bir taksi çevirdi. Binmeden önce son kez arkasını dönüp eve baktı. " Özür dilerim, Seungmin." Gözünden bir damla yaş aktı.

°°°

Seungmini evine bıraktıktan sonra kendi evine geçti. Diğerleri ile aynı evde kalıyordu. Daha doğrusu villada. Seungminlerin villasından çok daha büyük. Arabayı farkeden hizmetçi Hyunjin çalma zahmetine girmeden kapıyı açtı.

" Hoşgeldiniz, efendim."

" Hoşbuldum. Diğerleri evde mi?"

Ceketini çıkarıp hizmetçiye asması için verdi.

" Bay Changbin ve bay Felix bir kaç saat önce dışarı çıktılar. Geri kalan her kes evde, efendim."

" Tamam, teşekkürler."

Salona geçtiğinde anime izleyerek bir birine sarılan MinSung çifti ve onları umursamadan köşedeki koltukta telefonunun ekranına bakıp sırıta sırıta biriyle mesajlaşan Jeonginle karşılaştı.

" İyi akşamlar, millet."

" Sana da, patron."

" Sana da, Drama Lama."