အပိုင်း ၁၇

304 31 5
                                    

Unicode

"ဂျီမင် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ"

"ထွက်သွား! အခုချက်ချင်း"

မိုးဖွဲတို့မှသည် မိုးသည်းအဖြစ်ပြောင်းလဲလာသော မိုးသံလေသံတွေကြား၌ ဂျီမင်၏ ရင်ခေါင်းတွင်းမှအော်သံသည် တိုးတိတ်ပျောက်ကွယ်သွားလျက် ရင်ခွင်တစ်စုံ၏ ပွေ့ဖက်သိမ်းဆည်းမှုကိုခံလိုက်ရသည်။

ယိမ်းထိုးတိုက်ခတ်နေသော လေကြမ်းကြမ်းနှင့်အတူ သည်းထန်လွန်းသော မိုးစက်တို့ကြောင့် အသားပြင်တို့ပင် စပ်ဖျင်းဖျင်းနာကျင်လာရသည်။ ကားမီးနှင့် လမ်းမီးတိုင်မှ ဖြာကျလာသော အလင်းထုလေးကြား လမ်းမပေါ်၌ ခြေဆင်းထိုင်နေသော ဂျီမင့်ကို သိပ်သည်းစွာသိမ်းဆည်းပွေ့ဖက်ထားသော ဂျောင်ကုက လွန်စွာမုန်းဖို့ကောင်းနေပြန်သည်။

"ဂျီမင် အကျီချွတ်ပေးမယ်နော် ဆေးအရှိန်နဲ့မိုးရေမိတာနဲ့ဆို မင်းဖျားသွားလိမ့်မယ်"

ဂျောင်ကုသည် ပါးစပ်မှလည်းတတွတ်တွတ်ပြောကာ လက်ကလည်း ရှပ်အကျီဖြူလွှလွှ၏ အပေါ်ကြယ်သီးများကို လက်လှမ်းနေလေပြီ။ ပင့်ကူမျှင်များသဖွယ် ပျက်စီးသွားသော ကားမှန်မှသည် အပြင်ဘက်သို့ ငေးမောနေသူက ပွေ့ချီလာသော ဂျောင်ကု၏လက်များကို ရိုက်ပုတ်တွန်းထုတ်ရင်း ငြင်းဆန်သည်။

"မချွတ်ဘူး လာမထိနဲ့"

"ကိုယ် တောင်းပန်တယ်
မင်းရဲ့ဆန္ဒကိုမဖြေလျော့ရင် ဘေးဖြစ်လိမ့်မယ်
ကိုယ် မင်းကိုတိုက်လိုက်တဲ့ဆေးပြားက အပြင်းစားတွေမို့ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာ ကိုယ် ကြောက်လာပြီ"

"ဟက် ဆေးခပ်ပြီးအရယူမလို့မဟုတ်လား?
ပြီးရင် ငါ့ဘဝကို မင်း-"

ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း၏လစ်ဟာသွားမှုနှင့်အတူ ဂျီမင်၏ သွေးရောင်လွှမ်းနေသော ပေါင်တံနီထွေးထွေးတဖက်သည် ဂျောင်ကု၏ပုခုံးပေါ်သို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။

"ဂျီမင်ကိုချစ်တယ်"

ထိုအသံ၊ ထိုအသံနှင့်အတူ ဂျောင်ကု၏ဦးခေါင်းသည် သူ၏ပေါင်တံတို့ကြား ငုံ့ဆင်းလာလျက် စိတ်အလျောက် ဦးမော့မိသည့် သူ၏ဦးခေါင်းထက်မှ ဝဲကျသွားသော ဆံနွယ်တလျောက် တွဲခိုနေသော မိုးရေတို့လဲခုန်ဆင်းသွားကြသည်။

<< After loving you >>Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon