𝐿𝐸𝑇 𝑀𝐸 𝐻𝐸𝐿𝑃 𝑌𝑂𝑈 // 𝑑𝑟𝑎𝑟𝑟𝑦

Chapter 18.

Harry's POV

– Dlaczego? – zapytałem.

– Bo na Twojej koszulce jest krew i trzymasz żyletkę w dłoni.

Położyłem żyletkę na ziemi. Od razu profesor ją zabrał.

– Mógłbyś wstać, Potter? – zapytał Nietoperz.

Wstałem powoli i spuściłem głowę. Jestem taki okropny. Poczułem kościstą dłoń na tej mojej.

– Pozwolił byś mi zobaczyć swoje nadgarstki? – zapytał Malfoy.

– Tak. – kiwnąłem głową.

Uniósł moją dłoń i syknął. Profesor się skrzywił.

– Chcesz, żebym to uleczył? – zapytał Nietoperz.

– Nie, dziękuję. – wymamrotałem.

– Jesteś pewien? – zapytał.

– Tak, jestem pewien.   – warknąłem.

Podszedłem do zlewu i zacząłem zmywać krew.

– Przepraszam. Nie wiem, co było w mojej głowie. – mruknąłem.

– W porządku. Tylko postaraj się nie zrobić tego znowu, Potter. – powiedział profesor.

– Postaram się. – mruknąłem, wciąż odrobinę płacząc.

– Porozmawiamy o tym później i uspokój się, nie powiem Dumbledore'owi.

Wyszedł i zamknął drzwi.

– Wszystko w porządku, Harry? – zapytał blondyn.

– Nie. – pokręciłem głową.

– Chcesz przytulasa?

Nie odpowiedziałem. Podszedł i przytulił mnie mocno.

– Dziękuję. – mruknąłem.

– Przyjemność.

Położyłem dłonie na jego plecach.

– Boże, jesteś tak dobry w tym. – westchnął.

– Czym? – zdziwiłem się.

– W przytulaniu.

Zarumieniłem się. Zaśmiał się. Ma taki piękny śmiech. Myślę, że go kocham. Lubię go w TEN sposób od piątej klasy.

– Dlaczego się śmiejesz? – zapytałem, ignorując pieczenie na moim nadgarstku.

– Nie wiem. Czasem zachowujesz się jak idiota, wiesz?

– Myślałem, że zachowuję się tak cały czas. – odpowiedziałem.

– Nie, tylko czasem. Myślę, że jesteś nawet inteligentny.

– Czy jestem przystojny?

– Co? – zdziwił się.

– Czy jestem przystojny? – powtórzyłem pewnie.

– Naprawdę chcesz znać moją opinię?

– Tak, chcę znać.

– Jesteś gorący, jak piekło mimo wszystkich Twoich ran i blizn. One są piękne.

– Naprawdę jestem tak atrakcyjny według Ciebie? – zarumieniłem się.

– Tak. – odpowiedział.

– Udowodnij. – powiedziałem.

– Cóż... – odsunął się i dotknął palcem mojego podbródka.

– Udowodnisz mi to?

– Mogę Cię pocałować? – zapytał niespodziewanie.

– Ja... Nigdy nie myślałem, że...

– Że? – wciął się, wyłamując sobie palce.

– Że zadasz mi to pytanie. Ja myślałem, że po prostu to zrobisz.

– Więc zgadzasz się czy nie?

– Oczywiście, że się zgadzam.

Uśmiech na jego twarzy był ogromny. Podszedłem do niego powoli. Położył dłonie na moich biodrach i pocałował mnie krótko. Uśmiechnąłem się. Moje dłonie położyłem na jego szyi, po czym pocałowałem go mocno. Zacząłem ssać jego dolną wargę. Zaczął ssać moją górną wargę. To było piękne.