အိမ်အဝင်ရှိဖိနပ်စင်ကလေးပေါ်တွင် ဖိနပ်မျိုးစုံကို အစီအရီတင်ထားသည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် နံရံကပ်တီဗီတစ်လုံးနှင့်စာအုပ်စင်ကလေးတစ်ခု။ အပေါ်တွင်ရောင်စုံမီးဆိုင်းတစ်ခုကိုတွေ့ရသည်။ အနောက်ဘက်တွင် ထမင်းစားခန်းဖြစ်မည်။ အရှေ့ခေါင်းရင်းဘက်တွင် ဘုရားခန်းကိုတွေ့ရသည်။ ဘုရားခန်းမှ အနောက်ဘက်ကပ်လျှက်အခန်းနှစ်ခန်းသည် အိပ်ခန်းထင်သည်။ ရိုးရှင်းလှသည့် အိမ်ကလေးပင်။
"ထိုင်လေ ယုန်ကလေး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဖြူ သူမ၏မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ကျုံ့ကျုံ့ကလေးဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖြူ့အား ပြုံး၍ကြည့်နေသည့် သူမ၏အကြည့်တို့ကိုရင်ဆိုင်၍ သူမ၏မျက်ဝန်းထဲသို့စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းပင် ဖြူ့အားမျက်နှာလွှဲ၍
"ကော်ဖီသောက်မလား ဖြူကလေး"
"မသောက်တော့ပါဘူးရှင်"
"အဲ့ဘက်က အစ်မက နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်"
"နေခြည်"
နေခြည်။ သူမ၏အပြုံးကလေးဖြင့်ပြောသည့် နာမည်ကလေး။ ဖြူ့ နှလုံးသားတွင်တစ်စတစ်စဖြင့် ထွန်းလင်းလာတော့မည့်လင်းရောင်ခြည်။ ဖြူ့ ကမ္ဘာကြီးတွင်ရရှိလာတော့မည့် အလင်းတန်း။ ဖြူ့ကမ္ဘာကြီးတွင် တစ်စတစ်စနှင့်ပေါ်ထွက်ကာထွန်းလင်းလာနေသည့် နေခြည်အလင်းတန်းပင်တည်း။
"ဒါဆိုရင် ဖြူ က မမနေခြည်လို့ခေါ်မယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပြီ"
"မမနေခြည်က ဘယ်ကလာတာလဲဟင်"
"ရန်ကုန်"
ဖြူ မေးသည့်မေးခွန်းအား အပိုအလိုမရှိဖြေနေသည်ပင်။ အိမ်ထဲသို့ခေါ်၍ စကားလည်းမပြော။ ဖြူ့ကိုသာ ပြုံး၍ကြည့်နေသည့် အမျိုးသမီးပင်။ ဘယ်လိုလူကြီးလဲမသိ။ ထိုသို့သာတွေးလိုက်မိသည်။
"ဟို မမနေခြည် ဖြူ့ကို ဘာပြောမလို့လဲဟင်"
"တို့ အကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ"
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ပထမဦးဆုံးသော
Любовные романыဖြူ့ ပျော်ရွှင်ခြင်း၊ ဝမ်းနည်းခြင်း စိတ်အလုံးစုံသည် သူမအပေါ်တွင် များစွာမှီတည်နေလေပြီး။ သူမသည်သာ ဖြူ့ အလင်းတန်း။ သူမသည်သာ ဖြူ့ ကမ္ဘာကြီး။ အိုးး ထိုအမျိုးသမီးသည် ဖြူ့ကမ္ဘာကြီးတွင်ထွန်းလင်းတောက်ပလာတော့မည့် နေခြည်အလင်းတန်းပင်တည်း။
