GÜN BATIMI

20.Bölüm : Beklentiler

Söylesene elimi uzatsam tutar mısın ? Yanına gelsem sarılır mısın ? Çağırsam sesimi duyar mısın ?

Yanımdaki takım elbiseli adam elini tutmam için bana elini uzattı . İkimiz yan yana nokta ve virgül gibiydik . O kas kütlesi gibi yanımda dim dik duruyordu ve elini tutmamı bekliyordu . İstediğini yaptım ve elini tuttum . Bu yine rüyamda gördüğüm o adamdı . Rüyamda o kız ile konuşurken bizi arkadan izleyen adamdı bu . Şarkı söyleme yarışmasında arka taraflarda bizi izleyen adamdı işte . Bu kimdi ? Neden her defasında onu görüyordum ?

" Nereye gidiyoruz ? " diye sordum meraklı bir şekilde . Karanlık ıssız hatta hiç kimsenin olmadığı bir yerdeydik . Etrafımız tellerle sarılı ve avlunun tam ortasında terk edilmiş bir bina vardı . " Sana soruyorum ! Nereye gidiyoruz ? " dedim ses tonumu yükselterek . Hala cevap vermiyordu . Ne sorsam yüzüme sadece bakıyordu . Hiçbir tepki veya bir işaret vermiyordu . Sadece istediklerini yapmamı bekliyordu . Terk edilmiş binanın kapısının tam önünde bekliyorduk . Pantolonunun cebinden bir top anahtar çıkardı . Hepsi bir birine benziyordu . Hatta aynıda olabilirlerdi . Galiba bu anahtarının biri ile kapıyı açacaktı fakat hangisinin bu kapıya ait olduğunu nasıl bulacaktı ? İlk tuttuğu anahtarı direkt kapının deliğine soktu ve çevirdiği gibi açılmıştı . Gözlerimi irileştirerek şaşırmıştım . Önden geçmem için beni beklerken kapıdan içeri girmiştim . Adamın yanından geçerken bir koku gelmişti burnuma . Kokuya yaklaşarak nereden geldiğini anlamaya çalıştım . Kokuya yaklaştığımda karşımdaki şey yine bu adamdı . Bu koku ondan geliyordu . Bu koku beni kömürlükten kurtaran kişinin kokusuydu . Başım dönmüştü bir anda ne olduğunu anlayamadım . Kafam karma karışıktı . Bir rüyamdaydı bir gerçekte önümdeydi . Şimdi ' de kokusu . Ne yaptığımı anlamayarak yürümeye devam etti , bende peşinden yürüdüm . Yukarıya bir merdivenden çıktık . Ardından bir merdiven daha çıktık , ve bir merdiven daha . Sonunda durduğunda artık merdiven çıkmayacağımızı anladığımdan vücudumu duvara yasladım ve soluk soluk nefes aldım . O yürümeye devam etti bende kaybolmamak için peşinden gittim . Etrafta loş bir karanlık vardı . Her yer kırık yıkık ve döküktü . Yerdeki büyük parçalanmış taşlarının üzerinden zıplayarak geçiyordum o ise gayet normal yürüyerek üstünden geçmeyi başarıyordu . Birden hızlı adımlar atmaya başladı . Bende bu karanlık ortamda kaybolmaktan korktuğum için peşinden koşmaya başladım .

" Hey az yavaş olsana ! " diye bağırdım sesimi duyması için fakat nafileydi . Gözden kaybolmuştu görünmüyordu artık . " Nerdesin ? " diye bağırdım terk edilmiş binanın içinde fakat kendi sesimin yankılamasından başka bir ses duyulmuyordu . Boş binanın içinde tek başıma öylece durup bekliyordum . Birkaç dakikanın ardından arkamdan bir gölge hissettim fakat korktuğum için dönüp bakmaya cesaret edemiyordum . Arkama dönmeden , " geri döndün mü ? " diye sordum göz yaşlarımın arasından ve sesim titreyerek . " Nereye kaçmıştın ? " dedim konuşmaya devam ederek fakat her zaman olduğu gibi yine cevap vermiyordu . Arkadan bir el kolumu tuttu ve hemen sağımdaki duvara tek hamlesiyle duvara yapıştırdı . Korkudan gözlerim irileşmişti ve kimin olduğunu idrak etmeye çalışıyordum fakat karanlıktan belli olmuyordu yüzü fazla . Yanında biri daha vardı çünkü adımları ikimize doğru yaklaşıyordu . Ve işte ikisi ' de tam karşımda . İki tanımadığım yabancı . Veya tanıdığım fakat karanlıktan göremediğim kişilerdi . Yüzüme doğru birden bir ışık tutuldu ve gözlerim karanlığa alıştığı için birden gözüme doğru gelen ışıktan kapatmıştım . " Aç gözlerini ! " dedi karşımdaki tanımadığım bir kişi bağırarak . Sesi binanın içinde yankılanıyordu ve yankılanan sesi kulağımın içinde tekrarlandıkça duyduğum ses hiçte yabancı bir kişiye ait değildi . Gözlerimi duyduğum sese şaşırarak hemen açtım ve tam karşımda babam ve Ege vardı .