Şeytan'ın Meleği (Bitti)

-7- Dünyanın En Zor Günleri

Yatakta kıvranırken ilkkez canımı acıtan kurdu durduramıyordum. Gözlerimden yaşlar gelirken ağzımdan bir inilti koptu. İşte bu anlarda bir Omega olmak için her şeyi yaparım dediğim anlardandı.

Birden odamın kapısı sertçe açıldı. Bulanık gözlerimle kapıya bakarken bağırarak çarşafı kafama çektim. Sorun şu ki bağıran ben değil kurdumdu. Ona karşı koyamıyordum ilkkez... Şu bir haftada o kadar fazla Delta ile karşılaşmak hem kurdumu huzursuz etmiş hem de beni delirtmişti artık.

Bana doğru gelen ilk kişi Burak olmuştu. Yavaş adımlar ile gelirken ona doğru hırladım. Ulan dursana o dostumuz desemde dinlemiyordu beni.

Yazardan:

Üç kişi vardı o küçük kutu odada. Hırlayan Vita, ona yaklaşmaya çalışan Omega ve her şeyi uzaktan izleyen Delta.

İkiside aldığı ağır feremonlar yüzünden odaya gelmişlerdi. İkiside bu duruma söverken Pamir derin bir nefes aldı ve mor gözlü çocuğa baktı. Eğer onu buradan yollamazsa işler daha da kötü olacaktı.

Burak feremonlarını salgılayarak kendini belli ediyordu. Kuzey'in kurdu bu feremonları bilse de ondan uzak durmayı seçmiş ve güvenli bir yer bulamadığı için huysuzluk yapmaya başlamıştı. Eğer kendine hakim olmazsa karşısındaki kişiye bile saldırabilirdi.

"Karşında olan kişi Kuzey değil... O Vita..."

Burak duydukları ile Pamir'e döndü. İşte bundan korkuyordu. İstemediği o şey olmuştu. İçinden bir küfür etti ve Kuzey'den uzaklaşıp Pamir'in yanına geldi. İstemesede yardım alacaktı.

"Eğer Deniz burada olsaydı ondan yardım alırdım ama işimiz acil. Bundan ötürü Delta konuş ve Vita'yı geri gönder... Bu gibi şeylerde biz de Deniz konuşuyor normalde."

Pamir denilenleri anlarken iç çekti. Başını kaldırdı ve yorganın altına girmiş karanlığın içinde parlayan mor gözlere baktı. Başını iki yana salladı. Bunu her ne kadar istemese de yapmalıydı. Gözlerini gri yaparak onun gözlerine dikti. Delta konuşmaya başladı.

"Vita... Sakin ol..."

Vita duyduğu ses ile başını biraz çıkardı. Kuzey'in yüzü kızarmıştı resmen ve terden saçları anlına yapışmıştı. Nefes hızlıydı ve hiç sakin değildi. Kafasını iki yana salladı Vita o sırada.

"Ol-Olmaz Delta... Ö-Öldüreceksiniz beni... Biliyorum. Kandırdınız beni değil mi?.. Beni ku-kullanıp sonra öldüreceksin... Diğer yoldaşlarıma önceden olduğu gibi."

Pamir denileni anlamasada Delta'sı olanları az çok anlamıştı. Eski zamanlarda olan bir şeydi bu. Ama eskide kalmıştı denildiği gibi. Delta ona yavaş yavaş yaklaşırken Vita ona hırlıyordu.

"Bir şey olmayacak Vita. Bir sorun yok."

"Öldüreceksiniz bizi... Önceden de yaptığınız gibi!.."

Burak elini uzattı ve Pamir'in kolundan tuttu. Pamir ona baktı. Burak başını iki yana sallarken Pamir durdu ve derin bir nefes aldı. Burak'a yaklaştı ve kısık sesle.

"Onu buradan çıkartmalıyız Omega. Yoksa işler boka saracak."

"Biliyorum... Bana birkaç kıyafetinizi verin ve araba hazırlayın. On dakika için de her şeyi ayarlayacağım.

Pamir başını aşağa yukarı sallarken Burak arkasını döndü. Uğraşması gereken bir Vita vardı. Omega'sı ona itaat etmek isterken Burak iç çekti.

"Cidden... Delireceğim."

***********
24 saat sonra:

Burak zorda olsa Vita'yı bayıltmış ve kulubeye getirmişti. Bir odaya kapamıştı onu. Çığlıklarını aşağıdan duyarken kendine hakim olmaya çalışıyordu. Vita onun itaat etmesi için feremonları kullansa da Burak çoktan bastırıcıları kullanmıştı bile. Derin bir nefes alıp koltuğa attı kendini. O sırada telefonu çaldı. Telefonunu pantolonun cebinden çıkardı. Ekranda olan Pamir bey yazısına göz devirdi ve telefonu açtı.

"Alo?"

"Merhaba Omega. Acaba Vita ne alemde diye soracaktım."

O sırada arkadan Kuzey bağırdı.

"ULAN O OROSPU ÇOCUKLARI BENİ ÖLDÜRECEK KURTAR BENİ OMEGA!"

Burak göz devirdi.

"Duyduğunuz gibi. Araştırdım ama Vita'lar için böyle belirtiler de göremiyorum. Bu bam başka bir şey. Feremonlarını üzerimde kullanmaya çalışıyor. Cidden sinir bozucu."

"Ben de birkaç araştırma yaptım Omega... Ama bulduklarım hiç iyi değil..."

Burak duyduğu şey ile kaşlarını çattı. İçinde oluşan huzursuzluk hissini umursamamaya çalışarak söze girdi.

"Ne demek istiyorsunuz?.."

"Araştırmama göre arkadaşın şu zamana göre iyi Delta'lardan kaçmış. Ama bir tuhaf olan ise hastane kayıtlarına Beta olarak girilmesi."

Duyduğu şeyler ile gözleri büyüdü.

"Bu i-imkansız bir şey. Hastane kontrollerinde Vita olarak gö- Ama aynı doktora gidiyor hep..."

"Bingo! Bundan bahsediyorum ben de. O doktor ile küçük bir sohbet yaptık. Genel olarak Vita'ları gizlemek için yapılan bir yöntemmiş bu. Teyze istemiş bunu. Sonra teyzeyi araştırdım. Annesi onu bırakmıştı diye hatırlıyorum. Annesi... Ölmüş. Hem de zehirlenerek."

"Has... Siktir."

Burak duydukları ile daha da şaşırırken ağır gelen şeyler ile anlını sıvazladı. Kuzey bunları öğrenseydi hiç iyi şeyler olmazdı... Hem de hiç iyi şeyler olmazdı.

"Omega... Bizim bilmediğimiz şeyler var... Ve bunları Kuzey'de bilmiyor. Bilmediği şeylerden ötürü bu halde şu an. Senin bildiğin bir şey var mı diyeceğim... Ama sanırım sen de yeni öğrendin."

Burak stresle ellerini saçlarından geçirdi.

"Sıçtık biz. Bu olanlar çok fazla ve... Çözmemiz gerekiyor."

"Aynen öyle... Kuzey için baktım bir şeyler bastırıcı gibi. Ama sadece çiftleşmek çözüm diyorlar aşırı saçma."

"Saçma değil. Vita'lar elbette Omega'lardan güçlü ama bir o kadar da zayıflıkları var. Yemek konusunda mideleri hassastır. İlaçlar onlara iyi gelmektense tam tersi etki bile yapabilir. Bundan ötürü kızgınlıkları ağır geçiyor."

Pamir'in sessizliği bir süre sürdü duydukları ile. Sonrasında iç çekti.

"Ama... Kuzey çiftleşmektense ölmek istiyor. Kurdu eş arayacağına kaçıyor."

"En başından beri böyle. Omega'm onunla konuşmayı denedi ama işe yaramamıştı. Ne oluyor bilmiyorum. Sizden feremonlarınızla konuşturmanızı isterdim ama Kuzey'de ağır etki bırakabilir."

"Bu konuda haklısın... Sen öğrenmeye çalış. Az çok bilgi iyidir."

"Tamamdır."

Telefon kapanırken Burak rahatlamıştı az çok. Ama o sırada bir şey fark etti. Kesilen bağırışları.

Hızlıca ayağa kalktı ve aşağıya yol aldı. Bodrumun önünde durdu. Kapıda gördüğü pençe izleri ile bir küfür etti. İşte imkansız bir şey olmuştu.

Hızla telefonundan Pamir'i aradı. Bir yandan bodruma bakıyordu.

"Al-"

"Kurda dönüştü... Hem de ilkkez. İşler iyiye gitmiyor. Kaçtı buradan. Onu bulmalıyız."

Ve işte her şeyin başlangıcı onların bitişine bir yol gösterdi.