Şeytan'ın Meleği (Bitti)

-12- Ben Bu İşin Sonunu Biliyorum... (❗)

Merhaba sevgili okuyucularım. Bu bölümde smut var uyarısı yapmaya geldim. Emoji ile belirteceğim okumak istemeyenler için. Sonrasında ise emoji ile bitirdiğim yerden devam edebilirler. Bu arada ilk smut yazışım. Umarım güzel olur. Ve eğer cidden smutlardan rahatsız olacak varsa bu son uyarı bakın. Öpüldünüz.

************************

Eşyalarımı hızla toplamıştım ama tam gidecekken Vita'm buna izin vermiyordu. Gidemiyordum. Yere çöküp otururken Pamir'in kokusunu almamaya çalışıyordum. Vita yerime geçmeye çalışırken zar zor ona engel olmak düşüyordu bana. Bedenim fazlsıyla terlerken onunla konuşmaya başladım.

"Vita... Beni duyduğunu biliyorum... Sakın ama sakın feremonlara kapılma."

"Bunu yapmak zorundayız. Biliyorsun... O bizim eşimiz... Başkası ile yaparsa ölebiliriz..."

Dediği şeye göz devirirken zar zor ayağa kalktım. Pekala eğer cidden başkası ile yaparsa Vita benimle küsecekti ve bir daha konuşmayacağı için ölecektim. Ölmek için çok gençtim ne yazık ki. Durumuma söverken yavaşça odadan çıktım. Feremonların yoğun olduğu odaya girerken yatakta yatan bir Pamir gördüm. Sanırım Delta'sı benden başkasına izin vermemişti. Yani o da benimle aynı durumda. Kudursun köpek diyip bırakmak sitesem de artık çok geçti. Kapıyı kapattım. Bakışları bana anında dönerken yutkundum. Gri gözleri feremonları yüzünden mor olan gözlerime bakıyordu. Zar zor konuşarak.

"Hepsi şu ruh eşi saçmalığı yüzünden, tamam mı? Bakma bana öyle. Ölmek için çok gencim. Bu şeyi de zevkine yapacakmışız gibi düşün. Bir nevi partner gibi. Zaten partneriz de yani ben... Off yine de neden açıklıyorsa-"

O esnada ayağa kalkıp yanıma geldi aniden. Hafif geri adım atarken gri gözlerini yüzümde gezdirdi. Dominat bir sesle.

"Sana kaçman için bir şans verdim Vita. Ve sen kendi ayakların ile bana geldin. Sence Delta seni bırakır mı?"

Bu dediği şeye otomatikmen yutkundum ve başımı iki yana salladım. Üzerime doğru gelirken geri geri gittim ve sırtımı duvara yapıştırdım. Şu an kaçmam gerekiyordu. Vita izin vermiyor ama ne harika. Aramızda mesafe bırakmayacak kadar dibime gelirken başımı dik tutarak gözlerine bakıyordum. İstemeden feremon yaymaya başlamıştım bile. Aramızda olan on cm boy farkı yüzünden başını yüzüme doğru eğdi. İstemsizce gözlerimi kapatırken sıcak nefesini dudaklarımda hissediyordum. Bedenimden bir titreme geçerken çenemde hissettiğim dokunuşlar ile daha da artmıştı titremeler.

"Gözlerini aç."

Duyduğum sesle istemsizce gözlerimi açarken onun gözlerine baktım. Gülümseyerek bana bakarken istemsizce şaşırdım. O neden gülümsüyor?..

"Merak etme... Canını acıtmayacağım ve sana iyi davranacağım."

Bunu kısık ve şefkatli bir sesle demişti. İstemsizce yavaş yavaş ona kapılırken sırıttım.

"Sen bir Delta'sın. Dediğin şeyler doğana karşı."

"Bunu göreceğiz Vita."

❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗

Dedikten sonra daha da yaklaştı ve dudaklarını dudaklarıma deydirdi yavaşça. Yavaşça dudaklarımı öperken gözlerimi kapadım tekrar. Çenemdeki elini yanağıma yerleştirirken diğer elini kalçama yerleştirdi ve sol lobumu hafifçe sıktı. İçimdeki karmaşa duygusu ile ne yapacağımı bilemezken bir kez daha sıktı. Dudaklarına doğru boğukça inlerken dudaklarının kenara kıvrıldı. Sanırım gülümsemişti yine. Yanağımda ki elini de kalçama yerleştirirken beni hafif havaya kaldırdı ve kucağına aldı. Bacaklarımı beline sararken ellerimi omuzlarına yerleştirip hafifçe sıktım. O esnada alt dudağımı dudaklarının arasına almış yavaşça emiyordu.