I'm in pain 2

𝐏𝐚𝐫𝐭 𝟏𝟏𝟎🍷

جونگکوک:چیزایی که گفتمو حذف کردی؟

اینسوک:اره. همونطور که خودت خواستی جداشون کردم.

جونگکوک:خوبه.

اینسوک: چرا داری اینقدر راهو برا خودت سخت میکنی؟

جونگکوک:که ارزش زندگی کردن در کنارشو بفهمم.

اینسوک:من و تو هیچ شباهتی بهم نداریم.

جونگکوک:بهتر!

اینسوک:مسخره.

جونگکوک:نه اینسوک. واقعا میگم. قسم به خدای آگاهت که برای "اینسوک" بودن، انسانیت رو باید کنار گذاشت.

اینسوک:منظورت چیه کوک؟ هنوز بخاطر اعتماد نامزدم داری میسوزی؟ چون تهیونگ قبولت نداشت؟

جونگکوک:نه خانم. من خیلی وقته سوختم و حالا خاکسترم. نیازی به سوختن ندارم...با یه فوت از بین میرم.

اینسوک:جناب خاکستر..لطفا واضح حرفت رو بزن تا با یه فوت به بادت ندادم.

شاید اگر اتفاقات چندی پیش نبود، این حرف ها گفته نمی شد. اتفاقات چند شبِ گذشته، حقیقت را همچون سیلی بر صورتش کوبانده بودند. همان دعوای مستانه ی هوسوک...همان مشت های سرکش هوسوک...

جونگکوک: چطور تونستی باهاش اونکارو کنی؟ چجوری میتونی جلوی چشماش از عاشق شدنش حرف بزنی...جوری که تحقیرش کنی و احساسات گذشته اش رو به بازی بگیری؟

اینسوک با فهمیدن ماجرا، تلخ خندی زد و با تاسف از پشت خط سرش را تکان داد.
کوک چه میدانست که انطور گستاخانه از گذشته میگفت؟
از چه خبر داشت که مقصر را اینسوک میدانست؟

اینسوک تلخ نبود...گستاخ نبود...زننده نبود.
فقط لازمه ی زندگی اش "تلخ" بودن، بود.

کدام احمقی از هوسوک با آن همه زیبایی و مهربانی میگذشت؟
کدام حرام زاده ای توانایی شکستن قلبش را داشت؟

به خداوندی خدا سوگند که اینسوک نه احمق بود نه حرام زاده...

اینسوک: تو چی می دونی از من که اینقدر راحت قضاوت میکنی؟

لعنت...لعنت برای کلماتی که دهان پسرک را بستند.

اینسوک:از کجای زندگیم خبر داری که منو گناهکار خطاب میکنی؟

چرا زبانش نمی چرخید؟ زبانی که همیشه بازگو کننده درد هایش بود حالا چرا حرفی نمیزد؟ از همان حرف ها که حالا از یاد برده بود و از قضا به بدترین شکل ممکن دیگری را قضاوت کرد.

اینسوک: محض رضای خدا جونگکوک...وقتی خودت از قضاوت های نابجا زخم خوردی؛ دیگه اون زخمو رو تن بقیه نقش نزن.

حقیقت...
فراموش کرده بود که گذشته هر شخصی مملو از خط و خراش است؟

چگونه جرات انجام همچین گناهی را پیدا کرده بود؟
چگونه به خودش اجازه داده بود که زن پشت خط را قضاوت کند؟