ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΥΛΑ

Κεφάλαιο 22ο

«Τι; Τι είπες;» Είπε ο πατέρας μου προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του πριν προσπαθήσει να την αρπάξει στα χέρια του και τον πετάξουν έξω.
«Αυτό που άκουσες. Δεν είναι δικό σου παιδί ο Γιώργος. Δεν ήμουν έγκυος από σένα. Αλλά μόλις σε είχα γνωρίσει και όπως λες και εσύ η μάνα σου με έγκρινε. Ήμουν η τέλεια νύφη! Σε είχα πάρει στο σπίτι μου εκείνο το βράδυ από το μπαρ. Σε μέθυσα και μετά σε ύπνωσα. Σε έβαλα στο κρεβάτι μου σε έγδυσα και έκανα το ίδιο. Το επόμενο πρωί δεν θυμόσουν τίποτα. Νόμιζες ότι το κάναμε αλλά δεν είχαμε κάνει τίποτα. Ήμουν ήδη δυο εβδομάδων έγκυος.» Είπε τελείως αναίσθητα με ένα μεγάλο χαμόγελο. Απολάμβανε το σοκαρισμένο ύφος του πατέρα μου.
«Ποιος είναι ο βιολογικός πατέρας του Γιώργου;» Ρώτησε.
«Ο Γιάννης Κροτιράς.» Απάντησε η Αθηνά.
«Ο ποιος;» Είπε ο πατέρας μου ακόμα πιο σοκαρισμένος.
«Ναι! Αυτός!» Φώναξε εκείνη.
«Πήγες με τον πατέρα σου;» Έκανε αηδιασμένος.
«Δεν ήταν βιολογικός πατέρας μου. Ο βιολογικός πατέρας μου ήταν άλλος, ένας φούρναρης που δεν τον γνώρισα ποτέ. Η οικογένεια της μάνας μου όμως δεν τον ήθελε. Προτίμησε για γαμπρό τον Γιάννη Κροτιρά! Γιο εύπορης οικογένειας και μεγαλοδικηγορο. Η μάνα μου του είπε από την αρχή ότι ήταν εγκυος από κάποιον άλλον. Εκείνος το δέχτηκε. Στα 15 μου σκάσαν το παραμύθι. Στα 17 ο "πατέρας" άρχισε να με βλέπει... αλλιώς... και μένα με βόλευε αυτό. Δεν με χαλούσε καθόλου. Πέθανε από την θλίψη του ένα μήνα πριν τον γαμο μας. Δεν άντεχε να με χάσει!»
«Τελικά δεν είσαι ίενα. Είσαι άρρωστη. » Αποκρίθηκε ο πατέρας μου σοκαρισμένος.
«Μπορεί! Αν όμως ο Γιώργος ήταν δικό σου παιδί και το είχα πιάσει μαζί σου θα ακολουθούσε το ίδιο παράδειγμα. Μη σου πω ότι το έχει ακολουθήσει ήδη.»
«Δηλαδή;»
«Ο Γιώργος τα έχει με την Δέσποινα από τότε που πάτησε το πόδι της στο σπίτι μας! Όχι για να καταλάβεις τι είναι η κορούλα σου που της έχεις και αδυναμία. Και όπως ξέρουμε και οι δυο, δεν γνωρίζουν ότι δεν είναι βιολογικά αδέρφια.»
«Ο Γιώργος; Με την Δέσποινα;» Ο πατέρας μου τα έχασε τελείως! Το τηλέφωνο που κρατούσε για να επικοινωνεί με την Αθηνά του έπεσε από τα χέρια.
«Αχ αν προλάβαινες να μπεις εκείνη τη μέρα στο δωμάτιο που πηγες να ζητήσεις το φουστάνι της Έλενας δεν ξέρεις τι θα αντίκριζες! Τον είχε στη ντουλάπα και τον έκρυβε. Του έκανε κάτι κουνήματα πιο πριν λες και ήταν καμία από αυτές που κάνουν πεζοδρόμιο, ήθελα να ξέρα και σένα η μάνα της τέτοια σου έκανε και σε ξεμυάλισε;»
«Μου κρύβεις κι άλλες εκπλήξεις;» Ρώτησε ικετευοντας από μέσα του αυτή να ήταν η τελευταία.
«Ναιι! Την μικρή κάμαρα που έχουμε δίπλα από το μπάνιο και δεν άφηνα ποτέ κανένα να πλησιάζει γιατί τάχα μου είχα εκεί μέσα απορρυπαντικά και τέτοια, στην πραγματικότητα δεν είχα τίποτα! Είχα βάλει κάμερες σε όλο το σπίτι. Μπορεί τώρα εσύ να λες διαφορά, αλλά εγώ είχα τον έλεγχο και ήξερα από πρώτο χέρι τι γινόταν μέσα στο σπίτι μου. Ασχέτως που παρίστανα τη Χαζή για να σας ψαρεύω.»
«Επισκεπτήριο τέλος!» Φώναξε ένας δεσμοφύλακας.