ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΥΛΑ

Κεφάλαιο 18ο

Όσο περισσότερο κοντά μου ερχότανε, τόσο περισσότερο έφευγα προς τα πίσω. Μέχρι που κόλλησα στον τοίχο.

Έσκυψε από πάνω μου. Σαν εκείνη την πρώτη φορά. Η λογική μου μου έλεγε να το βάλω στα πόδια ενώ η καρδιά μου να μείνω εκεί που καθόμουν.

Μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο κοιτώντας με βαθιά στα μάτια. Σαν να είχαμε διάλογο ματιών. Και μετά... με φίλησε! Μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήταν ότι δεν το περίμενα. Αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωθα περίεργα. Πολύ περίεργα. Σαν να ζούσα μια εικονική πραγματικότητα. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Μόνο αυτό μπορούσα να κάνω. Το κεφάλι του κατέβηκε στον λαιμό μου.

«Μου έχεις ρουφήξει το αίμα.» Είπα μέσα στη ζάλη.
«Ποτέ δεν χόρτασα....» Μου απάντησε βάζοντας το χέρι του στο στήθος μου.

Με μια κίνηση με απάλλαξε από τα ρούχα μου και με έριξε στο κρεβάτι.

Η βροχή είχε αρχίσει να γίνεται πιο έντονη. Μέχρι που κόπηκε το ρεύμα. Με έπιασε πανικός όταν είδα τα φώτα να σβήνουν. Αν και απόγευμα σε λίγο θα είχαμε σκοτάδι. Κι έτσι σκατά όπως ήταν ο καιρός δεν είχαμε και το φως του ηλίου για να φωτίζει το σπίτι.

«Τσιλαρε.» Μου είπε και άναψε δυο κεριά που βρισκόταν σε ένα τραπεζάκι δίπλα μας. Η ατμόσφαιρα ήταν πιο ρομαντική από ποτέ, αλλά εγώ δεν είχα σκοπό να κάνω ρομαντικά πράγματα εκείνο το απόγευμα....

Μόλις πήγε μανιασμένα να γλύψει το στήθος μου, γλίστρησα από τα χέρια του δείχνοντας του ότι δεν θα έπαιρνε τόσο εύκολα αυτό που ήθελε. Έπεσα στα γόνατα περιμένοντας να πάρει τη σωστή θέση. Με μια κίνηση τον έβαλε μέσα στο στόμα μου.

Εκείνη η φορά ήταν όντως διαφορετική από τις άλλες. Είχε καυλωσει φουλ και παραλίγο να χύσει μέσα στο στόμα μου. Του είχα ξεκαθαρίσει ότι μ αρέσει η πίπα Αλλα δεν γουστάρω να με χύνουν μέσα στο στόμα εκείνη η φορά ήταν διαφορετική.... τον έγλυφα και τον ρουφούσα χωρίς έλεος με μανία. Και όταν πήγε να με χύσει δεν τον άφησα να τον βγάλει από το στόμα μου. Ίσα ίσα τον ρούφηξα άλλη μια φορά για να τα καταπιώ όλα. «Μα πως με τουμπάρει αυτός ο άνθρωπος γαμω; Πόσους ακόμα κανόνες μου θα σπάσω για εκείνον; Τον εγλυφα με πάθος και τον κοιτούσα ταυτόχρονα με εκείνο το αθώο βλέμμα του μικρού κοριτσιού. Έσφιγγε τις γροθιές του στο κρεβάτι για να μη λυγίσει. Αν δεν υπήρχε καλή ηχομόνωση, θα μπορούσαν τα βογκητά του να ακουστούν σε όλο το σπίτι.

Όταν ήταν έτοιμος να χύσει δεύτερη φορά σηκώθηκα και ανέβηκα πάνω του. Πρώτα μου εγλυψε το στήθος τραβώντας με δόντια τις ρόγες μου, και μετά με άφησε να καθίσω στο κρεβατι. Ξάπλωσα στα μπρούμυτα με αυτόν να είναι από πάνω μου βαρώντας δυνατά χαστούκια. Τον έβαζε μέσα μου και πέθαινα. Δεν ξέρω ποτε πονούσα περισσότερο. Όταν τον έβαζε; Η όταν τον έβγαζε; Με πήγαινε τρένο. Και με βαρούσε κιόλας. Ωραίος πόνος. Του ζήτησα να βγαλει την ζώνη του και να με βαρέσει. Όπως και την προηγούμενη φορά. Για μένα την σαδίστρια... ήταν ότι πιο καυλωτικο. Μου τραβούσε το μαλλί και μου φωναζε «είσαι η μεγαλύτερη τσούλα στην Αθήνα.» Αναστέναζα όσο με βαρούσε με την ζώνη χωρίς κανένα οίκτο. Σαν να με τιμωρούσε πραγματικά για το ότι τον είχα παρατήσει, για τον Πέτρο, και για το οτιδήποτε άλλο. Ο κωλος μου είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Αλλάξαμε στάση και γυρισα κανονικά τον έβαλε πάλι μέσα μου για λίγο, και μετά έχωσε όλο το χέρι του. Αυτό πονούσε πραγματικά γιατί είδα αίμα στα δάχτυλα του όταν τα έβγαζε αλλά δεν καταλάβαινα τιποτα. Του είχα πει να μη με λυπηθεί καθόλου κι ας ουρλιαζα από τον πόνο. Εντελώς τυχαία παρατήρησα το κερί που έπεφτε στο τραπέζι λερονωντας το καθώς ελιωνε. Εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό κάτι πραγματικά  τραβηγμένο. Του ζήτησα να πάρει λίγο από το λιωμένο κερί, και να το ρίξει κοντά στο σημείο μου.