You've Gone Away

Chapter 24

Her over me

Caia's POV

Ang sama ng pakiramdam ko ngayon feeling ko lalagnatin ako o di kaya'y sisipunin. Basta iba feeling ko ngayon, hay bakit ba kase ako nag-spy kahapon at nalimutan kong kumain ng dinner. Pero dapat pumunta pa rin ako ng school ayaw kong umabsent.

7:25 na usually sinusundo na ako ni Dylan by this time pero wala eh, ma text nga.

"Dy, where are you? Aren't you supposed to pick me up?"

Waiting

Waiting

Waiting

"Uhm, Cai sorry late reply. Hnd ako makakasabay eh. May importante lang na aasikasuhin. Pero pupunta pa rin ako ng school."

Aww, sge papahatid na lang ako sa driver namin. Hay nahihilo na ako, ang init pa ng pakiramdam ko. Hindi ko na lang nireplayan eh hnd ko rin naman alam kung ano ang sasabihin ko eh, so why bother diba?

"My? Pahatid na lang po ako kay manong. May importanteng gagawin daw kase si Dylan my."

"Osge nak, ingat."

Grabe traffic siguro kung hnd alas 8:00 magsisimula klase ko nalate na ako. @@

Inaantok na talaga ako...

"Ma'am okay lang ho ba kayo? Eh kung umuwi na lang po tayo?"

"No manong, ayaw ko pong magabsent. At okay lang po ako napuyat lang." Manong nodded in approval.

Ilang minuto na lang at malelate na ako kaya binilisan ko na papunta sa classroom.

I'm getting dizzier :(

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang yung bestfriend ko na agad nasa harapan ko. "Oh Cai, bakit ganyan itsura mo? Naka-drugs?" At tumawa tawa pa, kung alam mo lang.

"No, I'm fine best. Sipon yata." Then she touched my forehead.

"Oy! Anong sipon ka dyan eh may lagnat ka at ang init pa talaga. Umuwi ka na lang kaya? Or kaya sa clinic?" Umiling ako

"No need na Ielle, kaya ko pa naman."

"Osge bes, sabi mo ah!"

Last subject na sa umaga pero wala pa rin si Dylan. Hmmm saan kaya yun nagpunta? Urgh getting so much dizzier pero kaya ko pa namang maglakad.

*School Bell-Class Dismissed*

Lunch na :) Sa wakas gutom na kase talaga ako. Baka mabawasan sakit ng ulo ko if kumain ako.

"Bes, hnd ako makakasabay sayo ha? May important matter kaseng nagcome up sa journalism club bes. @@"

"Okay lang bes, kaya ko namang kumain magisa." She nodded and rushed out through the door.

Lakad

Lakad

Lakad

Pila muna ako, teka bakit parang ang haba ng pila? Nakakahilo, nakakasuffocate. Kaya ko ito.

Wait, bakit parang umiikot na ang mundo tapos...

Tapos ....

*After 15 minutes.*

Mulat ng mata.. Aw headache. "Oh magpahinga ka muna." I turned sa direction nung taong nagsalita. Si Nash lang namn. TEKA SI NASH? Kala ko pa nman si Dylan...

"Anong ginagawa mo dito? @@ anong ginagawa ko dito?!!" I asked him confused

"Uhm first, binabantayan ka and second, kase nahimatay ka sa caf nung nasa pila ka. Tapos ang taas ng lagnat mo kaya dinala kita dito."

Aahhhh, edi magaling Cai. Sana nagpasalamat ka muna. "A-ah eh sorry and thank you rin."

"No worries, pero pinapauwi ka ng nurse. Kase tumawag ako sa mom mo, eh ayaw mo daw sa mga hospitals kaya ayun pinapauwi ka na lang niya sa nurse. Sabi ko naman hahatid na lang kita." He smiled sweetly

"Okay lang sayo? Wala ka bang klase? Pwede naman akong magpasundo sa driver eh."

"I told you I don't take any refusals ;)" ohh yeah right...

Bago kame nakarating sa bahay dumaan muna kame sa market para bumili ng veggies. Ewan ko dito pero parang magluluto kame sa dami niyang pinamili. Tinatanong ko kung bakit ang sabi niya lang "You should be healthy, kaya eat more veggies" oh diba pwede ng pang doctor si Nash.

Pagkarating na pagkarating namin sa bahay nagpalit muna ako ng damit si Nash naman nasa kusina na. Matext nga si Dylan.

"Dy, where are you? I need you."

Ilang minutes pa after siya magreply ng: "sorry I can't be there I am doing something important."

Aww lagi na lang.. Buti na lang nandito si Nash.

Nagreply ako "Osge, ingat ka. Saan ka ngayon?"

Tumunog yung phone ko kaagad. Bilis naman magreply "don't text Dylan, he's with me!!" WTF??? Who the hell is this? Wrong number? Nanakawan siya? Tawagan ko nga...

Ring

Ring

Ring

"Hello? Nanakaw ba tong phone na ito??!"

"No! Get away from what is mine you bitch!" Teka parang kilala ko yung boses nitong babae. Parang si Kellie.. Pero impossible naman diba?

"Who are you calling a bitch? Yourself? Pathetic!" Nanghihina ako parang hinigop lahat ng lakas ng loob kong lumaban nung marinig ko ang boses ni Dylan "oh kel? Why are you holding my phone?" Hnd ko namalayang may tumulo na na luha. I ended the call right away. I WAS SO DAMN RIGHT!!!!!! Fvck!

Biglang lumapit si Nash. "Uy what's wrong? Bakit ka umiiyak?"

"Nothing, I just don't like the feeling of being weak."

"Tara samahan mo na lang akong magluto para kain na tayo agad after? :)" buti ka pa Nash, may halaga ako. Eh kay Dylan, mas pinili niya pa yung bruhita na yon kaysa saakin!

So ayun taga tikim lang ako kung tama na ba ang lasa ng mga niluto ni Nash habang nagluluto siya kanina. Grabe nabusog ako dun sa mga niluto niya at parang gumaan ang loob ko pagkatapos naming kumain ng lunch. Eh sa sobrang sarap ba naman ng mga luto kahit gulay lang ang ingredients.

Nagkwentuhan rin kame, matagal niya na pala akong kilala, freshmen year palang daw. Grabe ha. Nahihiya lang daw siyang magapproach dahil nga tahimik lang ako dati. At inamin rin niyang nagsinungaling siya yung sinabi niyang nakilala niya ako sa journals ni Ielle. Hahaha honest lang. Ang cute.

Hindi namin namalayan ang oras dahil sa pagkwentuhan namin. Mag aalas singko na pala. Kaya kailangan na ni Nash na umuwi. Parang nawala sakit ko nun uh?

But I still can't believe that he chose her over me... I wish I was her para ako yung kasama niya, ako yung importante at ako yung masaya hindi yung babaeng yun.

Akala ko okay na ako pero bago ako matulog ay tumaas na naman ang lagnat ko. Kaya naisipan kong magabsent na lang bukas para makarecover sa sakit. Sa sakit na binibigay saakin ni Dylan, chos pero seryoso sa sakit ko.

Kailan ba ako magiging first priority? Okay.

-----------------------------------------
A/N:

Nagustuhan niyo? :) Sorry amateur writer eh. Hahaha 🙌🏻 Comment naman po.