You've Gone Away

Chapter 25

1st Priority

Caia's POV

So ayun nga paggising ko ngayon mas masama na ang pakiramdam. Kaya naisipan ko na talagang totohanin yung sinabi ko kagabi na magaabsent ako ngayon.

Hinihintay ko lang na may magandang mangyari.

O kaya tatawag ba si Dylan? Ako naman girlfriend nun ah?! Tsss

If only, ako yung kilala ng parents niya as his girlfriend. @@ Nakakastress isipin parang mas lalong lumalala ang pakiramdam ko tuwing iniisip ko na iiwan din ako ni Dylan para kay Kellie in time.

Ring

Ring

Ring

*Jarielle Calling*

"BES?!!! BAKIT WALA KA? May nangyari ba?" Bungad niya saakin.

"Good morning bes, masama pakiramdam ko.." Bati ko sa kanya

"BES NAMAN!! Sabi ko sayo eh kahapon pa eh!! Pero ano yung naririnig ko na si NASH GRIER daw ang nagdala sayo sa clinic?! OMG!!!!!" Ayan na ho siya hysterical na tong babaeng to.

"Uhm, oo. Besides were friends."

"WHAT? Eh crush ko yun!!!" Ohh kaya naman pala.

"Akala ko ba kinakamusta mo ako? :( Eh kay Nash ka naman pala interesado, sige bes."

"UY joke lang bes, puntahan kita dyan mamaya ha? :)"

"Okay bes, thank you. :* Ingat."

"Yep bes, love you. Hehehe"

"EW super clingy. Love you more hahaha" wew I felt so much better now hahaha.

Ni isang text o tawag man lang wala si Dylan.

Ring

Ring

Ring

*unknown caller*

"Hello?" Bungad ko

"Hi Caia, this is Nash. Balita ko absent ka daw. Okay ka lang?" Awe, sweet. :) LANDI LANG haahha

"Uhm, oh Nash ikaw pala yan. I'm doing fine naman. Nahihilo lang. Kaya umabsent na lang ako para hindi na matulad yung kahapon."

"Good, want me to go there? :)"

"Pero may klase ka? DIBA?" Hehehe

"Okay lang minor lang naman, so ano I'm going there in 15 minutes. Pagluluto kita ng food. :)" naks naman I feel so special

"Okay, if you insist. :)"

25 minutes later...

"Sorry Cai, it's traffic kase kaya na late ng 10 minutes. Sorry so magluluto na muna ako? :)"

"Okay Nash, if you need anything andito lang ako sa living room."

"Okay miss. :)"

*doorbell*

"Yaya, could you please check if sino po yung tao."

"Yes ma'am"

"Ma'am si Sir Dylan ho, papasukin ko ho ba?" Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Wala akong masabi. Nakita ko na lang siya na papalapit na. With his worried look, but still looking calm.

"Cai! Why didn't you texted me na may sakit ka? I was so worried na hindi ka dumating sa school." SPEECHLESS ako hnd dahil sa nagwoworry siya para saakin pero dahil sa mga isinumbat niya. Siya pa ang may ganang magalit? Sinong nakikipaglandian sa ex? Saan siya kahapon? Tinext ko naman siya kahapon pero ang sabi niya important matter! Tapos ngayon na hindi ko siya tinext magagalit siya? NANGHIHINA AKO HINDI KO KINAYA MGA SINABI NIYA. Wala akong masabi.

Nakita ko na lang na nasa floor na si Dylan dahil sa suntok ni Nash. Tatayo na sana si Dylan para sunggaban siya. "DYLAN!! STOP!"

"Ito ba CAI??? Ito ba? Dahil ba sa kanya kaya hindi mo ako tinitext? ANSWER ME!!"

"Don't you dare raise your voice on her DYLAN!! May sakit siya! At ako ang pumunta dito no one forced me to. At isa pa anong pinuputok ng butchi mo? Eh ikaw nga na kailangan niya kahapon WALA!!!" Katahimikan....

".....wala kang alam Nash!" Tumingin si Dylan saakin with his eyes welled up. Tss "Cai I am so sorry, may important matter lang talagang nagcome up na I coudn't ignore." PUNONG PUNO NA AKO HA?!!!!

Tumingin ako ng knowing look kay Nash, at dumiretso naman siya dun sa kusina ulit pati sila yaya at manong bumalik na sa kung saan sila nanggaling.

Inipon ko lahat ng lakas ng loob na meron ako. "Wag mo na akong lokohin diyan sa important matter mo na yan! Kung siya mas importante sayo tanggap ko naman pero sana naman kahit puntahan mo na lang ako dito kahapon nagawa mo. PERO WALA! Kaya wag mong sisisihin na nandto si Nash kase nandto siya nung kailangan kita pero wala ka. Nandto siya para alagaan ako dahil wala sila mom and dad. Nandto siya para asikasuhin ako nung wala ka! Kaya wag na wag kang magagalit sa kanya! Wala kang karapatan." Hingang malalim

"At sana naging honest ka na lang Dylan, sana sinabi mo na lang saakin kung saan ka talaga pumunta kahapon. Hindi yung malalaman ko pa galing sa kanya. Ano ba ako sa iyo Dylan? Hindi ba ako kasing importante nung babaeng yun? When will I be your first priority?" At ayun tumulo na ang luha ko. I saw him knelt on the ground.

"I am so sorry Cai, I am so sorry na wala ako dito para asikasuhin ka. Nagkasakit kase si Kelli, at ako ang tinawag ng mom niya kase ang alam pa rin pala nila eh kame pa ni Kelli. Kaya no choice akong pumunta doon. Tapos pagdating ko doon muscle cramps pala kaya nagstay ako para bantayan siya. Tapos nung nagtext ka na puntahan kita, mas lalo sumakit yung puson niya kaya hindi ako makapunta" WHAT? Compared saakin na hinimatay? Wow ha?! "Atsaka, ikaw naman talaga ang first priority ko hindi lang talaga ako makatanggi kahapon. Sorry talaga, sorry. I love you." Umiiyak siya sa harap ko. I don't know what to feel!! Ang sakit lang kase, mas pinili niya pa yung may muscle cramps lang kaysa sa taong hinimatay?

"I am so sorry Caia, how will you ever forgive me?..." I hear his sobs

"Sana inalam mo muna kung kaninong sakit ang mas malala Dylan. Sa tingin mo andto ako kung hindi hinimatay si Cai sa school?" Tumingala ako kay Nash, nag form ng small smile ang lips niya. I mouthed "this is so much of you, thank you" he grinned at that.

Tumigil ang sobbing ni Dylan, he look confused like a lost kid. Awe, my Dylan is lost.

"WHAT? Why didn't you told me?"

"Eh hindi naman kailangan magrason pa para malaman mong importante ka sa taong yun." Nash said, Dylan threw him dagger looks

"Nash is right Dy, umalis ka na muna. Hindi ko pa kayang makipagusap sayo..."

"But Cai? I want to take care of you.. I don't want to leave."

He is still on his knees begging to stay, I looked away.

"You heard her right? Now go. Sana marealize mo pare na you only need to choose one. Think about everything that is happening. Kung sino yung mahal mong talaga yun lang ang suyuin mo." Grabe lang words of wisdom ni Nash hindi ko kinaya.

"Cai, I'll do whatever it takes for you to forgive me. I'll go for now. I love you so much." He wiped his tears got up and went out of the door.

Right when Dylan got out from the door. I started crying. Nash hugged me. "Thank you Nash for being here. I owe you a lot really."

He flashed his oh so billionaire smile "no worries, basta ba ikaw. I will be your crying shoulder. :)" awe sweet

"Thank you so much."

I hope Dylan would take the courage to make an effort para mapabelieve niya ako na ako talaga ang first niya.