Ep- 4 Zawgyi

2K 72 0
                                    


ဦးလြင္သည္ ခန႔္တက္ရမည့္ ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္းသို႔ လိုက္ပို႔ကာ ေက်ာင္းအပ္ျခင္းကိစၥတို႔အၿပီး ခန႔္ တက္ရမည့္ အခန္းသို႔ လိုက္ၾကည့္၍ ျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။

"ကဲ ခန႔္ ကိုယ္ျပန္မယ္၊ ညေနေတာ့ driverကို အႀကိဳလႊတ္လိုက္မယ္၊ နီးတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္မလာနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား"

"ဟုတ္ကဲ့ ဦးလြင္၊ ဟိုေလ သား ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ပဲ လာလိုက္မယ္ေနာ္၊ အရမ္းလည္း မေဝးတာမို႔ပါ"

ခန႔္လည္း အလုပ္မ်ားတဲ့ ဦးလြင္ကို အလုပ္မပိုေစခ်င္တာေၾကာင့္ စက္ဘီးနဲ႔ပဲ လာဖို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္၏။

"အြန္း ၊ ဟုတ္ၿပီ ရတယ္၊ ကိုယ္သြားၿပီ"

ဦးလြင္လည္း ခန႔္ စက္ဘီးကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ စီးတတ္ေၾကာင္း သိထားၿပီး ေနရာလည္း မေဝးသည္မို႔ အရမ္းစိတ္ပူစရာ မရွိေသာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အခန္းတြင္ေတာ့ အတန္းပိုင္ ဆရာမမွ ခန႔္အား မိတ္ဆက္ေပးကာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ သူရဟိန္း၏ ေဘးတြင္ ထိုင္ေစလိုက္သည္။ သုံးေယာက္ထိုင္ခုံတန္းမ်ား ျဖစ္ရာ သူရဟိန္းသည္ လက္ရွိ စြမ္းျပည့္ေအာင္ ဟူေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေနရာ လြတ္ေန၍ ခန႔္အား ထိုခုံတြင္ ထိုင္ေစလိုက္ျခင္းပင္။

"ထြန္းခန႔္ေသာ္တာ သား အဲ့မွာ သြားထိုင္လိုက္ေနာ္၊ တစ္ခုခု လိုအပ္တာ ရွိရင္ ဆရာမကို ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ"

"သူရေရ ေက်ာင္းသားသစ္ကို လိုအပ္တာရွိရင္ ကူညီေပးလိုက္ပါဦး"

"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ ၊ စိတ္ခ်ပါဗ်ာ့"

"လာ ထိုင္ သူငယ္ခ်င္း ၊ ထြန္းခန႔္ေသာ္တာ ေနာ္ မင္းက၊ ငါ့နာမည္က သူရဟိန္း၊ ငါက အတန္းေခါင္းေဆာင္၊ ဒီဘက္က စြမ္းျပည့္ေအာင္ တဲ့ ၊ မင္း လိုအပ္တာေတြ သိခ်င္တာေတြ ရွိရင္ ငါတို႔ကို ေျပာလို႔ရတယ္ ၊ အားမနာနဲ႔ သိလား"

"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္"

စြမ္းျပည့္လည္း သူရ စကားကို ေခါင္းတဆက္ဆက္ညိတ္ရင္း ေထာက္ခံေန၏။

အောင်မြင်ခြင်းဆီသို့ {Completed}Where stories live. Discover now