AKŞIN +18 (mahalle hikayesi)

Kınaya Hazırlık.

Bölüm akşın'dan...

"anneeee" diye bağırdım

"kızım ne bağırıyorsun burdayım" ayakkabılarımı bulamıyor"

"dolabın altında iyi bak" dedi annen bugün kınam vardı ve çok heyecanlıydım elim ayağıma dolaşıyordu sürekli.

"kızım yavaş kendini sakatlıycan"

"of anne geç kalıcam nerede kaldı bu kuzey gizem kuaförde beni bekliyor "

"gelir şimdi bir sakin ol sen" dedi annem umut yanımıza geldi.

"abla kuzey abi geldi"

"çok şükür ablacım şu torvayı Kuzey'e verir misin" dedim elbisemi gösterdim umut elbisemi aldı bende diğer eşyalarımı aldım çıktım odadan.

Umut torbaları Kuzey'e verdi. "hele şükür gelebildiniz kuzey bey"

"anca yavrum napim"

"gören diğer kıtadan geliyor sanıcak kuzey bir kat aşağı inicen alt tarafı"

"çene çalmayı bırakında çıkın artık" dedi annen asansöre bindik birlikte.

"uyumadın mı sen yavrum" diye sordu

"yok heyecandan uyuyamadım bugünde uyuya biliceğimi sanmıyorum"

"olmaz ki öyle hastalanırsın be yavrum" dedi ellerimiz doluydu bende başımı göğsüne doğru yasladım . Kuzey saçlarımı öptü.

Başımı kaldırdım yüzüne baktım "az kaldı sevgilim şu iki gün geçsinde doya doya yatıcam" dedim

"ondan pek emin olma bence güzelim" dedi göz kırptı.

Apartmandan çıktık ben arabaya bindim Kuzey'de eşyaları bagaja koydu bindi yola çıktık.

kuaföre ulaşmıştık ikimizde indik kuzey eşyaları içeri kadar getirdi.

"çok şükür gelebildin akşın" dedi gizem

"akşın hanım hemen alalım sizi" dedi kuaför çalışanı

"tamam bir saniye" dedim Kuzey'e döndüm.

"ben gidiyorum ozaman yavrum"

"tamam almaya geç kalma ama"

"tamam yavrum eve geçip hazırlanırım bende sen işinizin bitmesine yakın haber ver bana ulaşamazsan annemi ara"

"tamam dikkatli git" dedim anlımdan öptü gitti bende geçip oturdum ve hazırlık başladı.

İki saattin ardından gizem de bende hazırdık.

Biz hazırdık ama kuzey ortada yoktu hala. Annesini aradığımda çıktığını söylemişti. kuaförün içinde volta atmaya başladım iyice gerilemiştim.

"kuzum biraz sakin mi olsan gelir birazdan işi çıkmıştır"

"haber versin ozaman gizem arıyorum açmıyor bide" kuaförün önünde Kuzey'in arabası durdu

"al bak geldi işte" dedi gizem hızla dışarı çıktım ama arabadan inen kuzey değildi

"uğur abi kuzey nerede"

"ufak bir işi çıktı kardeşim ama gelicek"

"abi ne demek işi çıktı bak bişey olduysa"

"saçmalama akşın iyi işi var işte ben götürücem sizi eve" dedi

"iyi se niye telefonu kapalı  niye haber vermedi"

"akşın abicim yapma hadi " dedi

"gelicek ama dimi"

"tabiki gelicek bırakırmı hiç seni"

Kısa sürede eve geldik kuzey hala ortada yoktu eve girdim annem beni görünce sarıldı ağladı. Herkesin yüzü asıktı Kuzey'in ailesinin bizim tarafın.

Hepsinden müsaade isteyip odama geçtim. Kuzey'i tekrar aradım ama hala kapalıydı telefonu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

İçeriden gelen sesleri dinledim nerede kaldı umarım iyidir inşallah bişey olmaz gibi şeyler söylüyorlardı.

Yarım saat geçti ben odamda tek başıma oturuyordum şuan kimse ile görüşmek istemiyordum sürekli Kuzey'i arayıp duruyordum.

Kapı açıldı. "anne konuşmak istemiyorum lütfen"

"sevgilim" kuzey'in sesiydi bu.

"kuzey"

"özür dilerim" dedi istemsiz bir tokat attım

"neredesin sen nerelerdesin nasıl haber vermezsin hiç mi düşünmedin korkar üzülür diye gerizekalı" dedim bağıra bağıra kuzey öylece durdu yüzüme baktı.

Sonra beni hızla kendine çekti dudaklarıma yapıştı.

"özür dilerim sevdiğim çok özür dilerim"...