Alfa | Kurt Adam

15. Bölüm: "Gerçekler"

15. Bölüm: "Gerçekler"

🌙

Hiçbir şey normal değildi ama gerçekti.

Akıl almazdı ama gerçekti.

Altay gözlerimin önünde bir kurda dönüşmüştü. Bu nasıl olmuştu bilmiyordum, bilmek istiyor muydum onuda bilmiyordum. Şu an için tek bildiğim deli gibi korktuğumdu.

Karların üzerinde öylece dururken dudaklarım aralık, gözlerim yaşanan dehşet verici andan dolayı irileşmiş bir şekilde duruyordum. Adeta donduğumu hissettim ve olduğum yerden bir an olsun kıpırdayamadım. Önümde duran siyah kurt buraya ilk geldiğim zamanlarda ormanda gördüğüm o kurttu.

O siyah kurt Altay'dı.

Bu imkansızdı ama öyleydi.

Diğer kurtlar da bizim olduğumuz yere doğru geldi ve etrafımızda her an bize saldırmaya hazır bir şekilde çember oluşturdu. O sırada o çemberden üç tane kurt siyah kurdun yanına geçti ve diğer kurtlara karşı durdu. O an diğer bir şeyi anladım. Burada ki tüm kurtlar aslında birer kurt adamdı ve hepsi aslında kurt formunda birer insandı.

Bu dehşet vericiydi. Çünkü olağan üstü varlıkların arasında ben sadece bir insandım ve bu çok savunmasız olmama sebebiyet veriyordu. 

Kahverengi kurt bana doğru saldırmak için atıldı ama siyah kurt yani Altay beni korumak için ona doğru atıldı ve o an yeri titretecek güçte kavga etmeye başladılar. Korkuyla çığlık attım. Geri çekilmek istedim ama etrafım diğer kurtlar tarafından da sarıldığı için kaçabileceğim hiçbir yer yoktu. Diğer kurtlarda bana doğru atıldığında sürüden ayrılan üç kurtta tıpkı Altay yani siyah kurt gibi beni korudular. Ama yinede sürüyü geri püskürtecek kalabalıkta değildiler. Boşta kalan iki kurt üzerime doğru gelmeye başladığında gözlerim korkuyla birbiri ile kavgaya tutuşmuş kurtları buldu.

Dizlerim üzerinde durdum ve geriye doğru gitmeye başladım. Üzerime gelen iki kurda bakarken korkuyla, "Hayır!" Diye bağırdım.

Kurtların ikiside hırlayıp bana dopru atıldıklarında kulakları sağır eden bir ses gökyüzünden yeryüzüne düştü. Daha önce zihnimde duyduğum o fısıltılı sesler tekrar etmeye başladı. Ama artık o sesler daha netti.

Intemeratus est, idem ac tu lac bibit.
(O dokunulmaz sizinle aynı sütü içti.)

Tam alnımın ortasında bir sızı hissettim. Ama yaşadığım şeylerin yanında alnımda hissettiğim sızıyı görmezden geldim. Söyleneni anlamamıştım ama sözleri net bir şekilde duymuştum. 

Zihnimde yankılanan sesi bu sefer sadece ben değil benimle beraber diğer kurtlarda duymuştu. Kavga edenler ve bana saldırmak için üzerime gelen kurtlar benim gibi oldukları yerde donmuştu. Hepsinin bakışları bendeydi. Neler oluyordu herhangi bir fikrim yoktu. Yaşananların şoku bedenimi ve zihnimi vurduğunda karanlık beni kolları arasına çekmişti.