⭐Kepler⭐ TAMAMLANDI

1.BÖLÜM "Yıldızların Altında "

Herkese merhaba. Başlamadan önce açıklama yapmak istedim. Kafanızda soru işareti kalmaması adına.

Öncelikle Kepler, yani Dünyaya benzeyen gezegenimiz. Bu gezegende çeşitli güçleri olan insanlar yaşıyor. Kulakları normal insanlardan biraz daha uzun (peri diyebilirsiniz) ve çoğu beyaz tenli. Yukarıdaki yıldızların onların istediğini gerçekleştireceğini inanıyorlar ve dilekler diliyorlar. Aynı zamanda Kepler tek bir ülkeden oluşuyor ve halkın ismi Nova. Bazen gezegene çarpan gök taşlarını normal bir doğa olayı olarak kabul ediyorlar ve buna süpernova patlaması diyorlar. Bazı bilgileri değiştirerek hikayeye uyarladım yani sadece hayal gücüyle yazdığım bir roman olacak. Bu kadar açıklama yeter diye düşünüyorum ve daha fazla uzatmadan isterseniz okumaya başlayalım. İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz...

⭐ Yıldızların Altında ⭐

Elimin üstünde uçuşan alevleri yavaş yavaş yok ettim ve yatağımda doğruldum. Öğlen oluyordu ve bugün tatilin son haftasıydı. Bu sene için aklımda pek bir şey yoktu. Geçen sene, ortaokulun son gününde eve getirdiğim karne ve edindiğim daha doğrusu edinmeye çalıştığım arkadaşlık ilişkilerim mükemmel sayılmazdı. Evet...tam bir kabustu. Kafamdaki kara toz bulutunu yok edip odamdan çıktım. Ani bir irkilme yaşamıştım çünkü annem kapımın önünde kollarını üst üste koymuş tahammülsüzce bana bakıyordu.

"Amber! Kaç kere dedim sana gücünü evde kullanma diye." Nasıl hissettiğini anlayamıyordum, cidden 'anneler hisseder' deyimi doğru muydu? Çünkü benim annem beni çok iyi tanıyordu. Ne zaman yalnız kalsam gücümü kullanırken buluyordum kendimi.

"Özür dilerim anne... bir anda oluyor kendimi durduramıyorum. Sanki her seferinde bir şey beni gücümü kullanmaya zorluyor." Şefkatle gözlerimin içine bakarak alnımdan öptü. Ve saçlarımı okşadı. En azından bu konuda babam kadar hassas ve baskıcı değildi. Açıkçası, zaten o adama baba demek bile benim için büyük bir hayal kırıklığıydı. Anneme ve bana çok kötü davranıyordu. Ayyaş diye dalga geçiyordu mahalledeki çocuklar. Ondan utanıyordum. Eve sarhoş geldiği geceler bize istemedende olsa şiddet uyguladığı zamanları aklımdan silip atamıyordum. Korkuyordum, bir gün bize gerçekten zarar vermesinden korkuyordum.

"Biliyorum kızım, senin yaşlarında bende böyleydim. Ama gücünü kontrol etmeyi herkes gibi öğrenmen gerek. Tüm Nova halkı gücünü istediği gibi kullansaydı ne olurdu tahmin etsene... Baban ve ben sana bu konuda fazla baskı yapıyor olabiliriz ama senin ve halkın iyiliği için biliyorsun." Zavallı annem bana o adamı sevdirmeye çalışıyor, hâlâ. Ama bilmiyorki ben çoktan ondan soğudum. Anneme sıkıca sarıldım. Bu hayatta tek sevdiğim ve güvendiğim insandı.

"Biliyorum... Tamam, daha dikkatli olacağım. Ama şimdi Green tepesine çıkabilir miyim? Lütfenn!" Bu gece yapılacak olan yıldız gösterisi için herkes tepede olacaktı. Yüksekten izlemek daha keyifliydi. Önemli bir etkinlikti çünlü yılda bir oluyordu ve yılın hangi mevsimi olacağı son birkaç günde belli oluyordu. Devlet başkanı sırf bu etkinlik yüzünden o günü tatil ilan etmişti. Bazı marketler ve önemli kuruluşlar dışında çalışan kimse olmuyordu. Annem cümlemle kaşlarını kaldırdı. Benimle gelemezdi, babam gelecek ve ondan yemek isteyecekti. Zaten tek yaptığı o adama acıyıp onun karnını doyurmaktı. Halbuki o adam bizi sevdiğini bir kez bile gösterememişti.

"Çok istiyorsan neden olmasın. Tek şartım eve erken gelmeyi unutma ve dikkatli ol. Gelmek isterdim ama biliyorsun baban... " her seferinde söylediği cümleleri birkez daha duyduktan sonra kapı girişindeki ceketimi aldım. Hava akşam olduğu için serindi.

"Tamam anne, önemli değil. Tek giderim." üzerine mutfak önlüğünü giymişti. Beni göndermek için kapının önüne geldi ve tekrardan tembihledi. "Gücünü gizlemeyi unutma. Yabancılardan uzak dur, tamam mı?" başımı salladım.  "Anlaştık, eve erken geleceğim ve gücümü gizleyeceğim. Çocuk oyuncağı. " Annemin yanağına bir öpücük kondurup evden çıktım. Üstümde gri bir bluz ve kot ceket vardı. Altıma giydiğim siyah kotum ve kırmızı butilerimle resmen modayı katlediyordum ama kimin ne düşündüğünü önemseyen ya da modayı pekte takip eden biri değildim. Hayatı öylesine yaşardım.