DELİ

1.BÖLÜM - ÇIKIŞ (DÜZENLENDİ)

Genç kız beyaz olan odanı en köşesine sinmiş bir ileri bir geri sallanıyordu.

2 yıl olmuştu bu kliniğe geleli kız , çıkmalıydı artık buradan. Akıl sağlığı hepten gitmeden , kendini bu beyaz odada asmadan , kaçmalıydı .

Peki nereye gidecekti, onu para karşılığın da bu tımarhaneye kapatan ailesinin yanına mı ?

Yoksa şiddet gördüğü üvey ablasının yanına mı?

Bulanık olan aklı bu aralar daha da fazla git geller yaşıyordu.

Kendini deli gibi hissediyordu ve o kadar uzun zamandır bir şey hissetmiyordu ki şu an oturup sevinçten kahkaha atarken , ağlayabilirdi . Kapının açılmasıyla daha da küçülttü bedenini odanın içinde.

İstemiyordu , insanları.

Onlar sadece zarar verirdi , onlardan korkmuyordu ama bir gün bir tanesinin elinde kalıp kalmayacağı da tartışılır bir konuydu.

Öfke nöbetleri her geçen gün artıyor, artmakla da kalmayıp daha fazla acı çektiriyordu genç kıza.

Giren hemşire tepsiyi koyduğu gibi odadan koşarak çıktı , o delinin ne yapacağını kestiremiyordu ,kimsede olmayan deli gücü o kızda vardı.

2 odanın bulunduğu koridordan hızlıca giderken , kızın çığlıklarını duydu . Genç kadın adımlarını biraz daha hızlandırırken önüne bakmadığı için biriyle çarpıştı. Genç kadın dururken , çarpıştığı adama baktı.

Biraz daha incelediğin de kliniğin acımasız sahibinin oğlu olduğunu anlamıştı.

"Ö-ö-özür dilerim efendim" diyerek genç adamın yanından geçmeye çalıştı , bakın sadece çalıştı çünkü oğlan genç kadının kolunu tutarak gözlerini kadının üzerine sabitleyerek
"Çığlık atan kızın oda numarasını söyle'' dedi , genç kadın ilk başta adamın ne dediğini anlamasa da anladığın da yavaşça yutkunarak cevap verdi.

"Efendim onun yanına yaklaşmanızı tav-" devam edecekti fakat cümlesini karşısında ki yapılı ve kaslı olan adam bozdu.

"Oda numarası'' dişlerinin arasından konuşan adam gerçekten ürkütücü gözüküyordu. Sadece iki odanın bulunduğu koridor da genç adamın ölüm sakinliği vardı , hastaneyi inletip herkesin birbirine tereddütlü bakış atmalarını sağlayan kızı merak ediyordu

Zaten buraya yanına bir deli almak için gelmişti akıl sağlığını tamamen kaybetmemiş fakat yine de acımasız ve güçlü olan bir kız veya erkek , zaten bu gidişle büyük ihtimalle kız alacaktı.

"498 efendim" dedi hemşire , genç adam önce yutkundu sonra genç kadının kolunu bıraktı.

Hastane 500 kişilikti ve numaralar o odadaki kişinin kendini ne kadar kaybetmiş olduğunu temsil ediyordu.
Açıkçası genç adam bir kızdan ilk defa bu kadar ürkmedim dese yalan söylemiş olurdu. Kendini kaybetmiş bir kadın , regl döneminde çikolata bulamayan bir kadına eşitti ona göre.

Genç adam yavaşça 497'nin yanından geçti sonra bir kaç adım daha atarak 498. Odanın kapı kolunu tutarak kapının kat kat olan kilidini açtı.

Odanın kapısını hafifçe açmışken daha kafasını uzatamadan kapıda bir şey kırıldı ve odanın kapısını açtığı gibi kapattı. Sonra aklına gelen şeyle kapıyı açarak odaya daldı , seçeceği adam buydu.

Korkuluyordu , oda numarası büyüktü ve yerdeki tuzla buz olmuş bardağa balarken güçlü olduğuna da kanaat getirmişti , işte bu yüzden kızın ya da her ne haltsa zarar görmemesi şarttı.
******
Genç kız neredeyse odasından koşarak çıkan hemşireyi izledi. Bir an hemşireyi kıskandı genç kız , hemşirenin özgürlüğünü , rahatlığını ve istediği zaman bu lanet odalara girip çıkabilmesini , kızın yanındayken korkmasını ve hissetmesini kıskandı. Kendisinin olduğu duruma bakmak için odayı şöyle bir süzdü.