ជុងហ្គុករហ័សឡើងទៅលើគ្រែ ស្រវ៉ាបោចភួយទាញទម្លាក់ទៅចុងជើង បង្ហាញនូវរាងស្រឡូនស្រឡៅ ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល។
<<នែ...ល្មោភពេកហើយ>>
ជុងហ្គុកមិនខ្វល់នឹងម្រាមដៃតូចៗដែលបានលើកគក់នោះឡើយ ហើយរឹតតែមិនខ្វល់ជាមួយសម្លេងស្ដីថា នៅតែបន្ដសកម្មភាពយ៉ាងលឿនរហ័សដូចព្យុះ ដោយការចាប់ការខោខ្លីតូចរបស់ថេយ៉ុងចេញ បន្ទាប់មកក៏ចាប់ញែកជើងស្រឡូន ចេញពីគ្នា ដើម្បីនាំខ្លួនឯងទៅបៀត។
គេសម្លឹងមើលចំណុចទន់ទ្រាយមិនព្រិច វាទាំងសុិចសុីនិងទាក់ទាញ ពណ៍ផ្កាឈូកខ្ចី មានសំណើមរលើបរលោងតិចៗ ជាពិសេសនៅលើដំបូកគ្មានស្មៅពីលើ ប្រៀបដូចកូនង៉ែតដែលមើលថែបានយ៉ាងល្អ។
<<អ៊ា...>>
សម្លេងថ្ងូរបន្លឺឡើងបន្ដិច រាងកាយក៏ញោចឡើងដោយស្វ័យប្រវត្តិ មានអារម្មណ៍ដឹងថាភាពស្រៀវស្រើប ដែលកំពុងបក់ចូលមកវាយលុក ព្រោះការប៉ះពាល់គេពិនប្រសព្វ ក្ដៅគគុកដូចជាភ្លើង អណ្ដាតគ្មានឆ្អឹង គ្រវាសលើស្រទាប់កុលាប ញាប់ស្មេរ ហាក់ដូចមានតែសម្រាប់ថ្ងៃនេះ គ្មានថ្ងៃស្អែក នឹងបានភ្លក្សរសជាតិម្ដងទៀត ជាហេតុធ្វើឲ្យ ថេយ៉ុងញ័រអស់រាងកាយ ពោះផតឡើងអស់ រាប់ជើងឆ្អឹងជំនីរទាំងប៉ុន្មាន ចង្កេះក៏ពើងក្រវីឡើងដោយច្បាប់ធម្មជាតិជាអ្នកដឹកនាំ ប៉ុន្តែជុងហ្គុកមិនអនុញ្ញាត ឲ្យរើសបម្រាស់ ដោយការចាប់សង្កត់ចង្កេះតូចលើពូកវិញ រួចបន្ដបឺតជញ្ចក់ខ្លាំងៗ។
<<អ៊ា...បានហើយ..បាន..ស្រាវណាស់>>
ឮសម្លេងញ័ររបស់ថេយ៉ុងហើយ ធ្វើឲ្យរាងកាយគេចង់រលាយ ទើបងើបមុខឡើង សម្លឹងមើលមុខតូចច្រមិច ដែលពេញនេះក្រហមងាំង សក់ក៏សើងមើង តែគេគិតថាវាជារូបភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់និងកម្របំផុត ដែលមិនធ្លាប់បានឃើញ។
សុិចសុីពេកហើយពៅព្រលឹង!!
គេប្រាប់ខ្លួនឯងក្នុងចិត្តបែបនេះ ព្រោះថេយ៉ុងកំពូលសុិចសុីយកគ្នាតែម្ដង គេមិនធ្លាប់មានភ្លើងប្រាថ្នាខ្លាំងអីដល់ថ្នាក់។
<<អូ...>>
គេគ្រហឹមដើមក ជ្រួញស្បែកមុខបន្ដិច ពេលបានជ្រែកជ្រៀត ចូលទៅក្នុងរាងកាយកក់ក្ដៅ ដោយថេយ៉ុងក៏ខាំមាត់ ដៃក្ដាប់ភួយណែន ពើងចង្កេះ ងើយក្បាលទៅក្រោយ។
គេអោនមុខចុះ សម្លឹងមើលចំណុចសាច់រលាយជាគ្នា ស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងថ្ពាល់ បន្ទាប់មកក៏អង្រួលចង្កេះ បោកផ្ទប់ខ្លាំងៗ តាមអារម្មណ៍ពិសស្នេហ៍។
<<អា..អាស ជ្រៅពេកហើយ ជុង..អូ>>
ថេយ៉ុងថ្ងូរម្ដងហើយម្ដងទៀត ពេលត្រូវបង្រៀនភាពកក់ក្ដៅគគុកជាច្រើនដង វាទាំងឈឺនឹងស្រៀវស្រើបក្នុងអារម្មណ៍ក្នុងពេលតែមួយ ក្នុងពោះប្រៀបដូចមានមេអំបោះកំពុងហោះហើរ ធ្វើឱ្យរមួលពោះវៀន រាងកាយដូចបានហោះហើរលើដុំពពកតូចៗ។ កែវភ្នែកឆ្មាសឆ្នើមសម្របបិទព្រឹមៗ ម្រាមដៃឆ្មាំដើមដៃ ហើយស្រវ៉ាអោបអ្នកកំលោះនៅខាងលើ ស្រែកថ្ងូរខ្លាំងៗ ពេលក្ដីសុខបានទៅដល់កោះត្រើយ។ ប៉ុន្តែភ្លើងស្នេហ៍មិនបានបញ្ចប់ត្រឹមហ្នឹង ជុងហ្គុកនៅតែគ្រលែងទៅរក ដោយមិនមានភាពហត់នឿយ ចំណែកថេយ៉ុងបានតែបណ្ដោយខ្លួនបណ្ដោយប្រាណ ឲ្យគេចាប់ចែងធ្វើជាគ្រូបង្រៀនរហូតទាល់តែពេញចិត្ត ទម្រាំឈប់សម្រាកបានដេកមិនដឹងជាលេងដល់ម៉ោងប៉ុន្មាន។
