LAVINIA| taekook √

11

Paloma Faith~Only Love Can Hurt Like This

"Dün seni sevdim, bugün de seviyorum,
Öbür gün borcum olsun.
Yaşarsam söz, yine seni seveceğim..."
(Nazım Hikmet)

16.10.2022
Pazartesi

Günaydın Jeongguk, korkuyorum bugün kampüse gelmeye. Bu yüzden hazırlanırken oldukça yavaş hareketlerim. Lavaboya en ağır adımlarla ilerliyorum, dolabımda her zamankinden daha fazla zaman geçiriyorum. Kahvaltı yapasım da yok, midem bulanıyor. Yoongi'nin zoruyla yediğim birkaç lokmayı da birkaç dakika sonrasında çıkarıyorum. Yoongi ne yapacağını bilmez şekilde bakıyor, fazlasıyla da ürkek. Yoongi bu hallerime daha önce de şahit oldu. O zamanlar küçüktük belki ama yine de bana bakmıştı, ilgilenmişti benimle. Şu an da baktığı ve ilgilendiği gibi. Ben klozete çıkarırken yediklerimi kapının eşiğine dayanmış beni izliyor, sonunda kusmam bitince görüyorum onu. Oldukça endişeli ve ne yapması gerektiğinden emin olarak aralıyor dudaklarını.

"Taehyung, lütfen psikoloğu tekrar düşün. Seninle gelir, seansın bitene kadar beklerim ama lütfen tekrar düşün. Bu zamanları daha önce de yaşadın ve o zamanlar konuyu biliyordum. Şimdi ise ne için veya kim için bu haldesin onu dahi bilmiyorum. Bildiğim tek şey o günlere geri dönüyor olmamız. Ben buna izin veremem Taehyung. Gözlerimin önünde bu şekilde kaybolmana izin vermem, veremem..."

Gözümden akan yaşa engel olamazken karşımda benim için endişelenen Yoongi'yi dinlemeye devam ediyorum, aklımda sen, kalbimde sen Jeongguk...

"Sadece iki günde bu hale geldin Taehyung, bilmem farkında mısın?"

İki gün... Ah Jeongguk, sanki iki asırdır yoksun.

"Benim için her şeyden değerlisin Taehyung, bu yüzden beni anlamanı ve psikoloğa gitmeni istiyorum. Lütfen..."

Psikolog bana eskileri hatırlatıyor Jeongguk, iliklerime kadar hissettiğim özlemi ve acıyı hatırlatıyor. O zamanlara dönmek benim için çok büyük kâbus lakin Yoongi benim için çok değerli, onun için gitmeliyim. Kendim için değil çünkü biliyorum hiçbir yararı dokunmayacak psikoloğun. Derdimi anlatmamı bekleyecek, sorular soracak ama anlatamam Jeongguk. Seni gözlerimle gördüğüm gibi anlatmaya kalksam kelimeler kifayetsiz kalır. Hiçbir kelime senin o bir kerecik gördüğüm gülüşünü tasvir dahi edemez. Bu yüzden anlatamam Jeongguk, belki denerim ama gereksiz bir çaba olur.
Gözlerim cevap bekleyen Yoongi'ye kayıyor ve gülümsüyorum.
"Tamam..." diyorum, "gideceğim."
O da gülümsüyor, teşekkür ediyor ve ayrılıyor yanımdan. Görüş alanımdan uzaklaşan Yoongi ile yüzümü yıkamak için lavaboya dönüyorum. Kendime bakmak dahi istemiyorum çünkü berbat bir haldeyim, biliyorum. Açıkçası beni bu halde görmeni istemiyorum Jeongguk lakin yine de gel sen. Ben buna da razıyım.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kazağıma bulaşan kusmuklardan dolayı odama gidiyor, yeni bir kazak giyiyorum ve ardından beni bekleyen Yoongi'nin yanına gidiyorum. Paltomu giyerek kapıya ilerlerken işitiyorum sesini;

"Gitarını almadın."

"Biliyorum" diyorum ve ayakkabılarımı giyerek çıkıyorum evden. Yoongi bir şey demiyor, belki de bu akşam gitmeyeceğimi düşünüyor lakin yanılıyor. Ben Jeongguk, ruhumun bedenimden ayrılacağı vakte kadar seni bekliyor olacağım.

Yoongi kendi fakültesine gidiyor, ben de kendikime lakin dersliğe gitmiyorum. Kantinde oturup seni bekliyorum Jeongguk. Olur da uğrarsan buraya belki hatırlarsın unuttuğun beni, verdiğin sözü. Bu yüzden oturuyorum ve seni bekliyorum. Belki de hiçbir zaman gelmeyecek seni...