LAVINIA| taekook √

14

Lewis Capaldi~Someone You Loved

"Ayrılık diye bir şey yok,
bu bizim yalanımız
Sevmek var aslında,
özlemek var, beklemek var."
(Ümit Yaşar Oğuzcan)

25.10.2022
Çarşamba

Bugün günlerden yine sensizlik Jeongguk; on iki gün, iki hafta sonu, iki yüz seksen sekiz saat, tek başıma ıslandığım üç yağmurlu gün oldu sen hâlâ yoksun. Sensizlik kavuruyor içimi, artık gelmeyeceğinden emin gibiyim lakin yine de verdiğim sözü tutacağım Jeongguk, son nefesime kadar bekleyeceğim seni. Senin aksine ben sözlerimi tutarım çünkü.
Artık sana kırgın değilim Jeongguk, sadece gelmeni istiyorum. Seninle uyumak, sen uyuyana kadar seni izlemek ve senden önce uyanıp yüzünün her bir zerresini ezberlemek istiyorum. Kulağımda sesini; burnumda kokunu duymak istiyorum. Parmaklarım teninde, saçlarında gezintiye çıksın; kaybolsun oralarda istiyorum. Gamzelerinden, dudaklarından öpmek istiyorum. Nefeslerim nefeslerine karışsın, iki bedende tek bir ruh olalım istiyorum. Sen resim çizerken seni izlemek istiyorum, söz veriyorum gözlerimi kaçırmayacağım ama. Yine söylüyorum Jeongguk, ben sözlerimi tutarım. Sen de tutar mısın Jeongguk, gelir misin geç de olsa? Gel Jeongguk, buna ihtiyacım var.
Jeongguk ben burada her gün sensizlikten ölürken ne yapıyorsun acaba sen, duşta mısın şu an ya da uyuyor musun? Belki resim çiziyorsundur, belki de mutlu bir kahvaltı yapıyorsundur, bilmiyorum. Tek bildiğim şey beni unuttuğun ve her ne yapıyorsan şu an aklına dahi düşmediğim. Bir gün rastgelirsek seninle, herhangi bir sokakta ya da bir mekanda; hatırlar mısın beni, verdiğin sözü? Önemi yok aslında, Tek temennim rastgelmemiz çünkü mümkün olursa böyle bir şey o zaman ben kendimi hatırlatırım sana. O yüzden bir yerde rastgelelim Jeongguk, benim buna da ihtiyacım var. Doğrusu ihtiyacım olan tek kişi sensin, sen de yoksun.

Ne zaman uyandığına dair bir fikrim yok ama senli düşüncelerden sensiz düşüncelere dalarak ayrılıyorum yatağımdan. Yoongi kahvaltıya hazırlıyor olmalı diye düşünüyorum, mutfaktan gelen seslerden dolayı. Aklıma dün akşam geliyor, Yoongi'yi nasıl kırdığım... Düzgün bir şekilde, ayık kafayla özür dilemenin şart olduğunu geçiriyorum içimden ve lavaboya ilerliyorum. Yüzüme soğuk suyu vuruyorum, ayılırım diye belki ama sen yokken ayılmanın pek mümkün olan bir şey olduğunu sanmıyorum Jeongguk. Dişlerimi de fırçalayarak ayrılıyorum lavabodan ve tekrar odama dönüyor, kıyafetlerimi seçiyorum. Eskisi gibi ne giyeceğimin üzerinde fazla durmuyor, elime geleni alıyor ve giyiyorum. Bacaklarımı çıplak bırakarak elime gelen siyah kotu geçiriyorum, ardından siyah boğazlı kazak ve üzerine de kahverengi V yaka bir kazak giyiyorum. Çıkmadan aynadan bakıyorum tekrar kendime. Saçlarımın dağınıklığını fark ediyor, bir tarak alarak tarıyorum hızlıca. Sonrasında ayrılıyorum odadan ve mutfağa ilerliyorum. Yoongi'yi buluyor gözlerim lakin o bakmıyor bana. Tek odağı önündeki yemeği, oysa biliyorum bakmamak için çaba verdiğini. "Günaydın." diyorum sandalyemi çekerken ve oturuyorum usulca. Bana bakmadan ağzındakini bitirdikten hemen sonra o da "Günaydın." diyor. Bir şey söylemiyorum ve olmayan iştahımla kahvaltımı etmeye başlıyorum.

Yoongi kalkıyor masadan servisini bırakıyor tezgaha. Çıkarken mutfaktan sesleniyorum adını, bana dönüyor. Kalkıyorum yerimden ve yanına gidiyorum.
"Yoongi gerçekten özür dilerim, dün onları söylemek istemedim. Sadece..." sözümü bölüyor.
"Sadece söyledin Taehyung. Biliyorum onları isteyerek söylemediğini ama bütün hayatım sana bakarak geçti, tam toparlandın derken tekrar eski günlere dönüyorsun ve ben sadece ne yapacağımı bilmiyorum." Biraz kırgınlık ve fazlasıyla yorgunlukla bakıyor gözlerime, benden yorulduğunu anlıyorum ve sadece "Özür dilerim." diyorum. Ağlamak geliyor içimden lakin tutuyorum kendimi. "Taehyung senden yorulduğumu veya bıktığımı düşünme, benim tek isteğim iyi olman ama sadece benim çabalamam bir işe yaramayacak. Sen çabalamadığın sürece aynı yerde sayıp duracağız her zaman."