LAVINIA| taekook √

28 ve son

Lana Del Rey~ Dark Paradise

"Ben onlardan biriyim
Sevdikleri zaman ölenlerden..."
(Mahmoud Darwish)

1 hafta sonra

Elimde bedenini uğurladıktan sonra Jimin'in verdiği, açmaya korktuğum defterin var. Bıraktığın acı hâlâ oldukça taze, nefesimi kesiyor. Herkes alışacağımı, alışmam gerektiğini; hayatın devam ettiğini söylüyor bana. Dalga mı geçiyorlar anlamıyorum, kalbi yerinden sökülen biri hayatına devam edebilir mi?
Edemez, edemiyorum. Hâlâ aklımda yanımda hareketsizce duran bedenin; acı içinde ağlayışlarım, yalvarışlarım... Göz yaşlarım günlerdir arka arkaya tükeniyor, odamda ağlama krizleri geçiriyorum sürekli. Hâlâ kabullenemiyorum gittiğini ve bir daha gelmeyeceğini. Elveda derken bedenine; gözyaşları içinde uğurlarken seni kendimi de koydum yanına. Artık ben de yaşayan bir ölüyüm; nefes alsam da, atsa da kalbim yaşamıyorum.

Neden Jeongguk; neden uzaklaştırdın beni senden, seni benden? Böyle olmak zorunda değildi, birlikte yenerdik belki de hastalığı. Yenemesek de birlikte olurduk en azından, yan yana olur severdik birbirimizi. Veda bile edemedim sana, özür dileyemedim senden. Senden nefret etmeye çalıştığım günler için özür dileyemedim, son sözlerimle kalbini kırdığım için özür dileyemedim.

Buğulu gözlerimi siliyorum tişörtümün etekleriyle ve derin nefes alıp vererek elimin altındaki defterin ilk sayfasını açıyorum. Arka arkaya çeviriyorum sayfaları, her birinde ben varım. Tekrar dönüyorum ilk sayfaya; köşeye düşülen tarihe bakıyorum, seni ilk gördüğüm gün olduğunu anlıyorum. Hemen arka sayfaya çeviriyorum, yine beni çizmişsin ve altına da not düşmüşsün.

'Bir manzara olduğundan habersiz duruşun.
Tek dizelim şiirim bu.'

El yazının üzerinde dolaşıyor parmaklarım, içimde beliren ağlama isteğini bastırarak diğer sayfalara bakıyorum. Hepsinde gitar çalıp şarkı söylerken çizmişsin beni. Bazı sayfaların altında yine notlar var.

'Gözlerin Lavinia, gözlerin benim şarabım ve sarhoş olmak ilk defa bu kadar güzel.'

'Ah Lavinia, sakınma gözlerini benden
İhtiyacım var sarhoş olmaya, bir de sana...'

"Lavinia, Lavinia, Lavinia..."
Oldukça tanıdık geliyor, daha önce duyduğumu biliyorum ama hatırlamak güç oluyor. Mırıldanarak hatırlamaya çalışırken aklıma gelen şeyle hızlıca masanın üzerindeki telefonumu alıyorum ve instagrama giriyorum. Sohbetler kısmında geziniyor buğulu gözlerim ve sonunda o ismi gördüğümde tıklıyorum sohbete.

laviniayaasıkbiri

Mesajları okuyorum, o zamanlar kimin yazdığını bilmediğim mesajları... O zamanlar da körmüşüm, deli gibi severken seni görmemişim beni sevdiğini.

Devam ediyorum sayfaları çevirmeye, sonra bir tanesinde duruyorum. Bu diğerlerinden farklı. Bu çiziminde gitar çalıp şarkı söylemiyorum, oturuyorum bir masada. Kantinde oturduğum zamanlardan olduğunu anlıyorum. Devam ediyorum çevirmeye, artık değişiyor çizimler. Her sayfada aynı yüz, benim yüzüm ama yaratıcılığını katarak çizmişsin bunları.

Devam ediyorum çevirmeye sayfaları, tarih artık ayrı kaldığımız günleri gösteriyor. Her biri fazlasıyla güzel, fazlasıyla ihtişamlı. Bunları neden hiçbir zaman göstermediğini düşünüyorum, neden sakladın bunları benden? Sen o bankta, kantinde oturup çizerken bunları ben içten içe merak ediyordum ne çizdiğini. Seni bu denli içine çeken çizimlerini ve şimdi görüyorum ki benmişim. Benmişim ve bunların artık bir önemi yok.